mało poezja

momenty

Ostatni oddech ćmy
Chłodny pocałunek wiatru
Pierwszy płowy promień słońca
Cichy szept lasu

Za krótkie momenty
Przesycone nadzieją pięknem tęsknotą i szczęściem
Które ignorujemy zafascynowani własnymi nosami

Komfortowo puści i prości
Szeregi wydmuszek płynących z nurtem codziennej rutyny
Pozbawieni czasu
Woli i siły przekazu

Indywidualnie identyczni
Perfekcyjnie bezsensowni
Podążamy w pośpiechu za tłumem
Depcząc momenty i chwile
Które więdną pod naszymi stopami
Bezpowrotnie niezauważone

Nie będą przez nas tęsknione