Arc(2) No.(1) Host /10/

4.1K 606 29
                                    

[Unicode]

//နောက်သုံးရက်အတွက်တော့မင်းကကိုယ့်ရဲ့အရာရာပဲ//

ပိုင်ကျီဆိုဖာပေါ်မှာမလှုပ်မယှက်ထိုင်နေပြီး သူ့အရှေ့ကခဲ့ယွမ်ကိုစိုက်ကြည့်နေ၏။

"ငါနှစ်ဆပေးမယ်"

ခဲ့ယွမ်:"ငါ....."

"သုံးဆ"

ခဲ့ယန်:"မဟုတ်...."

"လေးဆ"

ခဲ့ယွင်: "နေပါအုံး......."

"ငါး......"

"ငါအရှုံးပေးလိုက်ပြီ"

နောက်ဆုံးတော့ ခဲ့ယန်အသံထွက်နိုင်တော့သည်။
"ငါမင်းဆီကနေသူ့ကိုမယူတော့ပါဘူး။ ငါ့ကိုအဲ့လိုမျိုးမကြည့်ပါနဲ့လား"

ပိုင်ကျီအစာလုယက်ခံလိုက်ရတဲ့ သားရဲ​ပေါက်လေးတစ်ကောင်လိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ဟစ်အော်လာ၏။

"မင်းသူ့ကိုယူလို့မရဘူး!"

"ကောင်းပြီ ကောင်းပြီ ကောင်းပြီ ငါယူလို့မရပါဘူး" ခဲ့ယွမ်ငိုချင်သွားသည်။

"ငါသာစောစောသိရင်မလာခဲ့ပါဘူး။ အဲ့တာတွေအားလုံးကငါ့ကိုဒေါသထွက်စေခဲ့တဲ့ သူ့အပြစ်ပဲ....."
(သူ ဆိုတာကအမျိုးသားဇာတ်လိုက်ကိုပါ)

"မနာခံတတ်တဲ့ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ရိုက်နှက်ဆုံးမတာကအဆင်ပြေပါတယ်"

ပိုင်ကျီပြောလာသည်
"ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့အစီစဥ်ထဲမှာတုဟွိုင်အန်းကိုပါ ရိုက်နှက်ဖို့ပါမယ်ဆိုရင်တော့ ငါခွင့်မပြုနိုင်ဘူး!"

ခဲ့ယွမ်မှာဘယ်လိုလုပ်အဲ့လိုအကြံစည်တွေရှိဖို့ဖြစ်နိုင်မှာလဲ?

"သူဋ္ဌေးလေးငါသူ့ကိုမရိုက်ပါဘူး။ မင်းပဲသူ့ကိုရိုက်ပါ"

"ငါလဲသူ့ကိုရိုက်မှာမဟုတ်ဘူး"
ပိုင်ကျီ တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားကာ "*ဦးလေးကြားလိုက်တယ်မလား၊ တုဟွိုင်အန်းကိုကျွန်တော်လုသွား​တော့မှာ"

"ဒါက....."ထိုလူအတော်လေးပြောရခက်သွား၏။

"မစ္စတာတုဟွိုင်အန်းမှာသူ့customersကိုသူရွေးပိုင်ခွင့်ရှိပါတယ်။ မင်းတို့နှစ်ယောက်ငြင်းခုံတာတွေကိုထည့်မတွက်ဘူး"

ငါဗီလိန်ကြီးရဲ့Fan boyတစ်​ယောက် ဖြစ်လာပြီ(MM Translation) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin