Dazai x Reader (Bsd x Reader)

Kaçmak

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

"Başka bir evrende,
En güzel hâlinle..."

Bazı şarkılar olur, dinlerken aklınıza biri gelir.

O şarkıyı adadığınız kişi olabilir.

Şarkının sözlerini benzettiğiniz kişi olabilir.

O şarkı ile anınız olan kişi olabilir.

Benim aklıma biri geliyordu.

Ama neden geldiği hakkında hiçbir fikrim yoktu.

Onunla bu şarkıda olan anım yoktu. Bu şarkıyı ona adamamıştım. Sözlerini ona benzetmiyordum.

Sadece aklıma geliyordu.

Binanın önüne geldiğim sırada camdan fırlayan mafya üyelerini görünce adım atmayı bırakıp kulaklıklarımı çıkardım.

Adamlar zar zor ayağa kalkmaya çalışırlarken ajansın kırılmayan diğer camı da kırıldı ve Chuuya uçarak sertçe yere indi.

"Sizi aptallar! Bir işi beceremiyorsu-"

Ben gülerek onları izlerken Chuuya'nın gözleri bana kaydı ve daha çok gülmeye başladım.

"N'aber, Chuuya?"

"Sen!"

Birkaç adımda karşıma geldi ve işaret parmağını bana doğrulttu. Benden kısa olduğu için kafasını kaldırması gerekiyordu.

"Sen söyledin değil mi, Dazai salağına?!"

"Valla evet."

"Bir de valla diyor! Piç kurusu!"

"Mori odaya girdiğim an anlamıştı. Onun kadar zeki olsan daha kolay olur senin için."

Gözlerini kıstı ve şapkasını düzeltti, "Götün tekisin!"

Başka bir şey demeden yanımdan geçip gitti. Adamlar da topallaya topallaya peşinden giderken bana da selam vermeyi unutmadılar.

Binaya girip ajansın olduğu kata çıktım.

Kapıyı açıp içeri girdim. "Selam."

Kenji yere düşen kitapları toplarken gülerek bana baktı, "Lora! Selam!"

Etrafa bakındım, "Osamu nerede?"

Boynumda hissettiğim sıcak nefes ile birlikte melodik bir tonda ses işittim. "Beni mi arıyorsun?"

Kafamı sağa çevirdiğimde tam arkamda yüzlerimiz aynı hizada olsun diye hafif eğilmiş olan Osamu'yu gördüm.

"Evet."

Gülümserken kafasını sağa doğru eğdi, "Nasıl yardımcı olabilirim, güzel hanımefendi?"

"Seni öldürmek istiyorum."

"Eğer birlikte intihar edeceksek..." kollarını iki yana açtı, "Seve seve."

Bedenimi de ona döndürdüm, ama hâlâ ondan uzaklaşmamıştım. Ona doğru döndüğüm için bedenlerimiz daha da yakındı.

"Her zaman konuyu intihara getirmeyi bırak."

"En sevdiğim şeydir, biliyorsun."

"Burada cilveleşmeyin. Burası ciddi bir ortam."

Kaşlarımı çatarak Kunikida'ya döndüm ve işaret parmağım ile Osamu'ya dokundum. "Ben bununla mı cilveleşiyorum?"

Gözlerimi kısarak Osamu'ya döndüm. "Çöp kutusu ondan daha iyidir."

"Çöp kutusu mu olmalıyım yani?"

İç çekerek tekrar kapıya yöneldim. "Bıktım senden."

Tam kapıdan çıkacağım sırada bileğimi tutan ince uzun parmakları ile durdum.

"Nereye?"

"Bilmem."

"Ben de geliyorum."

Kafamı ona çevirdim, "Sen neden geliyorsun?"

"Ne yani, yalnız mı gezeceksin? Sıkılırsın."

"Osamu! Gitmene izin vermedim!"

Osamu Kunikida'nın bağırışına aldırmadan kolunu omzuma attı ve odadan çıkarak kapıyı kapadı.

"OSAMU!"

Kunikida'nın daha yüksek sesli bağırışı ile irkilirken Osamu'nun kolu aşağı indi ve elimi tutarak merdivenlerden koşmaya başladı.

"Hey!"

"Koş biraz, yoksa Kunikida-kun beni yakalayıp götüme bilardo sopası sokar!"

Koşarak ona eşlik ederken güldüm, "Görmek isterim."

Kapıdan çıkıp caddede koşmaya başladığımızda Osamu'nun da güldüğünü hissettim.

"İstersen görebilirsin." bana döndü, çapkın bir şekilde gülerken göz kırptı ve önüne döndü.