Dazai x Reader (Bsd x Reader)

Mezar

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da  atın

"Mezara gitmeliyiz, bayağıdır gitmedik."

Sigarasını dudaklarının arasından alıp bana uzattı. Dudaklarımı aralayıp sigarayı ağzıma aldım ve derin bir nefes çektim.

"Tamam, gidelim."

Sonu gelmiş sigarayı çöp kutusuna bastırıp söndürdüm ve içine attım. İlk ayağa kalkan Osamu oldu.

Bana döndü ve elini bana uzattı. Elini tutup ayağa kalktım ve yürümeye başladık.

"Burada olsaydı birlikte olduğumuz için çok sevinirdi."

"Bizi her zaman çok yakıştırıyordu."

Yolun devamında sessizliğimizi sürdürdük.

Mezarlığın içine girip Oda'nın mezarına ilerledik.

Mezar taşının arkasına oturup sırtımı taşa yasladım. Osamu ise uzanarak kafasını bacaklarımın üzerine koydu.

"Abi..."

Odasaku ile mafyaya geldiğimde tanışmıştım. Her zaman abim gibi olmuştu, ona her sorunumu anlatabiliyordum.

"Odasaku, Lora ile sevgili oldum. İddiayı kazandım."

Kaşlarımı çatarak Osamu'ya baktım, "Ne iddiası?"

"Eskiden, seni sevdiğimi bildiği zamanlar seninle sevgili olup olamayacağıma dair iddiaya girmiştik."

"Ah..."

Kafamı mezar taşına döndürüp fısıldadım. "Senin bu arkadaşın var ya, azgının teki. Her saniye sevişmek istiyor. Hiç ders vermedin mi sen buna?"

"Dedikodumu yapma."

Osamu'nun tripli sesi ile gülümseyerek tekrar ona döndüm ve elimi saçlarına atarak saçlarıyla oynamaya başladım.

Odasaku'nun ölümü Osamu'yu çok sarsmıştı.

Nasıl diyeyim... Akutagawa Osamu'yu nasıl görüyorsa, Osamu'da Odasaku'yu öyle görüyordu.

Ve aynı zamanda en yakın arkadaşıydı.

Mori'den gizli bir şey yaparsak bunu Odasaku hemen fark ederdi.

Mori'ye söylemez, yaptığımız şeyde bize yardım ederdi.

Her ne kadar mafyada alt tabakalardan biri olsa bile bizim için çok önemli biriydi.

"Lora, ağlama."

Düşüncelerimden sıyrılıp gözümü Osamu'ya çevirdim. "Ne?"

Elini kaldırarak gözümün altını sildi, "Ağlıyorsun. Odasaku ağlamandan nefret ederdi."

Eliyle yanağımı okşadı, "Ve ben de nefret ediyorum."

Elimin tersiyle hemen gözlerimi sildim ve mezar taşına baktım. "Ağlamıyorum, sakın sinirlenme."

Yaklaşık 1 saat mezar başında oturup bir şeyler konuştuktan sonra mezarlıktan ayrıldık.

"Bir şey diyeceğim ama ağzıma sıçma."

"Ne oldu?"

"Bizim yatak var ya..."

"Ee?"

"O kırıldı."

Adım atmayı bırakıp şok içinde Osamu'ya baktım.

Doğru mu duymuştum? Yatak kırıldı mı demişti?

"Yatak... Nasıl kırıldı?"

"Çok sert yapmışız sanırım."

"Çok sert mi yapmışız? O kadar sert yapmamız imkansız!"

"Başka nasıl yatak kırılabilir?"

"Ben ne bileyim!"

"Hey neyse, sonuç olarak yatak almamız lazım. Yoksa koltukta uyuyacağız."

"Benim evimde kalırız. Sana yatak almakla uğraşamam."

"Yataksız mı kalacağım yani?"

"Osamu, salak mısın? Kendine yatak alırsın sonra. Ben de kal şimdilik."

Kolunu omzuma atıp yürümeye devam etti. "Seni seviyorum."

"Herkes beni sever."

"Egonu da seviyorum."

"E bir zahmet."

"Lütfen bana iltifat eder misin?"

"Yumuşak poponu seviyorum."

Korkulu gözlerle bana baktı. "Popomu gerçekten senden korumam gerek. Hatta Dünyadaki herkesin poposunu koruması gerek."

"Popolar güzeldir. Aynı zamanda yastık niyetine de kullanılıyor."

"Popomda yatamazsın." çapkın bir şekilde gülümsedi, "Ama ben seninkinde yatmak isterim."

"Yok ya? Her şey karşılıklı. Önce ben poponda yatacağım."

"Sen yatma ayağına sikersin!"

"E evet?"