Que cousas, que cousas, que cousas ¡
Preso dos teitos, onde os ollos se pousan
que cousas pasan namentres o meu corpo esmorece
feito un misero, un mixiricas,
branguido por órbitas verticais,
números roxos a través de lentes elípticas,
xogos nos que sempre perdo,
xogos nos que caio derrengado
e non vexo mais que o que me deixa o meu ollar pexado
conxugado en pospretérito,
cheirando a xurro,
escuro baixo negros ceos, brancas marxes das miñas pálpebras.
Que ollar me tiña ollado?
no sono que prepara o tránsito
En que soño fun soñado?
Vértebras pútridas artellos oxidados
un fulgor manso que nun intre houbo de queimalo
todo
Todo o que eu queria.
Cousas, cousas cousas.
Todo o que eu son.
Cousas cousas cousas.
ESTÁS LEYENDO
TAQUIPSIQUIAS
PoesíaMASA MADRE STOP ÓSMOSIS INVERTIDA STOP PLACER CASTRADO STOP LO QUE ES A PARTIR DE LO QUE NO ES STOP RENUNCIA A LA FELICIDAD A CAUSA DE LA FELICIDAD STOP PEQUEÑO PROBLEMA DE DICCIÓN STOP EXORDIO TAJANTE STOP PROPORCIÓN DORADA STOP QUE ARDA LA PALABRA...
