The Bad Girl's Resentment (Costillano #2)

Kabanata 44

It's like being in a dream in paradise. Despite my fear—since I am aware that I am kissing a stranger—I cannot stop because it feels right. When my lips begin to kiss him back, passionately, hungrily, I choose to lose myself. Kisses filled with hunger and anticipation. Halik na tila hindi ko na kayang bitawan.

Everything is a haze and I'm very inebriated, but the way my body reacts to his kisses when he pushes his tongue inside my mouth seems so familiar. He probes my mouth, plays with my tongue, and caresses my back like he never wants to let me go.

Wala akong mahanap na rason kung bakit mas lalong nagpatuloy ang mga agos ng luha ko maliban sa may isa akong kinasasabikan na makita, ngunit masyado akong binubuhay ng emosyon sa aking loob para mas lalo kong idiin ang sarili ko sa kaniya.

We're kissing passionately at first, but when a familiar scorching feeling floods my system...I'm hooked. Our kisses grow forceful and intense to the point that I can feel my body demanding to be touched by its sensitive regions. Mas inilapit ko ang katawan ko sa kaniya at sinabayan ang rahas ng kaniyang mga halik hanggang sa bumaba ang kamay ko at ginuyumos ang kaniyang kasuotan.

It's not right, but something inside of me craves more of it. Na sa kabila ng pagdadalawang isip ko, may nagsasabi pa rin sa akin na hayaan ko lamang; magpadala lamang sa agos.

We're not even dancing any longer. We're making out. His hands go up my forearm till they reach my neck. Even his touch is quite familiar, the way he caresses me and kisses me and touches the side of my neck with his warm breath.

Nagliliyab na ang kaloob-looban ko nang bumaba ang kamay ko sa kaniyang sinturon, ngunit bago pa ko magawa iyon ay mabilis na niyang nahagip ang kamay ko upang pigilan iyon. Bagaman hindi iyon naging dahilan para magmulat ako ng mata.

"You're drunk," he mumbles that for some reason it makes me smirk.

"Hm...e di...uwi na ako?" tanong ko at kusang humagikgik matapos iyon.

"Gusto mo na bang umuwi?"

Tuluyan akong nagmulat ng mata sa naging tanong niya. Naningkit iyon dahil sa labo at doble ng paningin ko. 

Funny how I manage not to sleep despite how drunk I am. Gusto ko nang matulog, pero may nagtutulak sa akin na huwag iyong gawin. Gusto kong umuwi, ngunit parang mas gusto ko pang manatili...kasama niya.

"No," I whisper, preparing to kiss him again, but he avoids my lips, causing me to knit my brow. Hindi ko maaninag ang reaksyon niya kaya wala akong ideya kung bakit niya iyon ginawa. "Ba't ka umiwas? Parang hindi mo ako hinalikan a?" may inis na tanong ko sa kaniya.

"Are you aware who I am?" tanong niya. 

Ngumisi ako at saka umiling sa kaniya. Narinig ko ang mahina niyang pagmumura matapos iyon bago humigpit ang braso niya sa baywang ko. 

"Pero hinayaan mo na halikan kita?"

"Hm." Wala sa sariling tumango ako. Ilang segundo siyang hindi umimik na ipinagtaka ko kaya't sinubukan ko siyang sipatin. "Bakit?"

"And I thought you were faithful."

Nangunot ang noo ko at kalaunan ay humalakhak. "What?"

"Nagseselos ako." 

Umangat ang kilay ko at hindi alam kung paano ko iyon rerespondihan. 

"Bakit mo ako hinayaan na halikan ka kung hindi mo ako makilala?"

Ipinikit ko ang mga mata at pansamantalang inilambitin ang kamay sa batok niya bago pilit na nag-isip kahit tila sinulid na ang utak ko dahil sa pagkakabuhol niyon. "Hm...ewan."