Billy Love Forever 💜

Rozdział 30 💓

Perspektywa Billa

Po konferencji wszyscy jesteśmy w szoku tym co się tam wydarzyło. Było grubo i gorąco. Aniela jak zwykle dała popis tego, że nie da sobie wejść na głowę. Oczywiście większość osób jest za Ewą Brodnicką, ale my jesteśmy za Anielą. Niestety chcąc lub niechcąc okazało się, że niedługo ma być druga konferencja. Było fajnie móc w tym uczestniczyć jednak trzeba wrócić do rzeczywistości. Cały czas podczas tej konferencji miałem w głowie moją biedną Waneskę, która jest dalej nieprzytomna i nie wiadomo co z nią będzie i czy w ogóle przeżyje. Jak mam być szczery to okropnie się boję, że ją stracę. Ona ma dopiero 19 lat jeszcze tyle życia przed sobą i planów. Nie po prostu nie mogę jej stracić. Jeśli ona umrze to umrę też ja. Bez niej nie ma mnie. Właśnie spowrotem udaje się do szpitala najpierw do brata i ekipy, a potem do Nesi. Po prostu nie jestem w stanie o niczym innym myśleć ani się skupić. Jadę sam, ponieważ Karo i reszta muszą coś załatwić, ale obiecałem, że będę ich informować na bieżąco. Właśnie jestem na miejscu.
- Siema chłopaki kiedy wychodzicie? - pytam na wejściu.
- Jak wszystko pójdzie dobrze to za trzy dni - odpowiada Gustaw.
- To super, a samopoczucie jak? - rutynowe pytania.
- Dobrze jak na razie, a co z Ness? - teraz Tom pyta.
- Dalej się nie obudziła właśnie idę do niej - odpowiadam.
- To leć stary i daj znać jak coś - Prosi Geo.
Po tych słowach udałem się pod sale Waneski. Porozmawiałem chwilę z lekarzem, który powiedział, że stan jest w miarę normalny. Potem usiadłem obok jej łóżka i zacząłem rozmawiać, ponieważ podobno ludzie w śpiączce słyszą co się do nich mówi. Opowiadałem jej o konferencji i o tym jak bardzo tęsknię. Nie powstrzymywałem nawet przy tym łez. I tak rozmawiałem długo i wszystko byłoby dobrze gdyby nie nagły pisk maszyn.
Notka od Autora:
Wybaczcie, że krótki, ale na razie nie mogę więcej rozwijać póki bohaterka się nie obudzi. Obiecuję wrócą długie.