Billy Love Forever 💜

Rozdział 51 💓

Perspektywa Billa

Jeśli kiedykolwiek w swoim życiu zgodzę się żeby odbierać poród to błagam zabijcie mnie. Nigdy więcej się nie zgodzę. To jest strasznie stresujące i męczące dodatkowo. Nie żebym narzekał, bo uwielbiam Klaudię w końcu jest moją szwagierką, ale do tej pory jestem cały spocony, zestresowany i ręce mi się trzęsą. Właśnie wraz z Tomem i Oliw jedziemy za karetką by zobaczyć jak się czuje Klaudia. Na szczęście jest z nią jej dziewczyna Aniela, a dodatkowo wiozą ją do tego samego szpitala gdzie leży Ness tylko, że na oddział porodowy. Gustav i Georg dojadą do nas później, bo muszą jeszcze załatwić parę rzeczy. Oczywiście w drodze do szpitala zaczął się standardowy monolog Oliw.
- I co Bill już zaprawiony w bojach?.- zaczęła się ze mnie nabijać Oliw.
- Walnąć cię?! -prychnąłem.
Nigdy więcej się na to nie zgodzę.
- Ty druga w kolejce jest Aniela, a nie ja!- prychnęła .
- Po pierwsze nie spieszy im się, bo już jedno mają, a po drugie następna w kolejce jesteś ty, ale tym razem Tom się tym zajmie, a tak w ogóle to gdzie on jest?- zapytałem przypominając sobie o moim bracie.
- Poszedł po wodę w końcu to nie jego żona rodzi - odpowiada Oliw.
- No w sumie racja, a tak w ogóle za ile rodzisz?- zaczął się śmiać.
- Za pięć miesięcy, a co chcesz...?- nie dałem jej skończyć.
- Nie! absolutnie nie kończ nawet...- krzyknąłem od razu.
- Haha!- zaczęła  się śmiać.
W końcu po pół godzinie dojechaliśmy do szpitala i od razu zabrali Klaudię na oddział położniczy.
- Dobra to idę z nią.- powiedziała Aniela idąc za Klaudią, a ja z Oliw i Tomem usiadliśmy w poczekalni czekając na jakieś informacje.
- Trzymaj wodę.- powiedziała Oliw podając mi kubek.
- Dzięki.- powiedziałem.
- A jak Neska?- zapytała Oliw.
- A dobrze przynajmniej jest lepiej niż było.- szepnąłem.
-To co będę ciocią?.- zaczęła się śmiać.
- Coś brałaś czy co? Ty musisz swoje urodzić i leczyć anoreksję, więc nie pitol mi o byciu ciocią, a poza tym Ness musi wyzdrowieć - odpowiadam na jej docinki.
- Ja nic kompletnie, a poza tym dobra już nic nie mówię - zaczęła się śmiać pijąc wodę.
Po pół godzinie przyszła Aniela z noworodkiem na rękach.
- Jaka śliczna.- powiedziała Oliw- Hej maluszku...- odezwała się.
- Chcecie potrzymać?- zapytała Aniela.
- O nie na mnie nie patrz.- powiedziałem.- Patrz jaka jest mała jeszcze jej coś zrobię - bałem się nie powiem.
- Ehh faceci.- powiedziała Aniela.
- Dzień dobry myszko.- powiedziała Oliw biorąc ją na ręce i całując w czoło.
Po krótkim zastanowieniu zapytałem Anieli czy mogę wziąć małą i się zgodziła. Była naprawdę słodka.
- Ty może zadzwoń do Ness?.- powiedziała Oliw.
Z ust mi to wyjęła.
- Fakt przydało by się.- powiedziałem wybierając numer mojej ukochanej.
Trzymając małą ostrożnie na rękach zacząłem dzwonić.
- No hejka kochani jak tam?- zapytała.
- No cześć ciocia.- powiedziała Klaudia udając głos dziecka i pokazując maluszka.
- Boziu, ale ona jest śliczna!- pisnęła brunetka.
- A jak ma na imię?- zapytała Ness.
W sumie sam byłem ciekaw jak mała ma na imię.
- Róża - odpowiada Klaudia.
- Pięknie - mówi moja ukochana.
- To co teraz z Bilem coś ten tego?.-zaczęły się nabijać dziewczyny.
- Walniemy was!- prychnęliśmy z Ness.
Pomimo, że Ness to powiedziała to widziałem, że kątem oka mi się przygląda.
- Skarbie coś nie tak? - zapytałem.
- Bo może jak by nam się wszystko ułożyło i ja bym była zdrowa to może jednak byśmy coś pomyśleli o dziecku jakbyś chciał?- byłem zdziwiony.
- Pomyślimy kochanie o wszystkim na spokojnie - patrzę na nią delikatnie trzymając Róże.
- Aaww jak słodko!- pisnęła Oliw.
- Mogę ją dzisiaj zabić?- zapytałem patrząc na brata.
- Tak, tak.- powiedział całując ją w głowę.
- Słyszałam to!- prychnęła.
- Też cię kocham kochanie.- powiedział mój brat.
- Śpisz na kanapie dzisiaj wiesz o tym?.- powiedziała, a my zaczęliśmy się śmiać
- Oj ta miłość.- powiedziałem siadając na kanapie.
- Chcesz mi coś powiedzieć kochanie?- zapytała Nesia.
- Że cię kocham żabko - uśmiechnąłem się.
- Ooo jak słodko auć...- nie dokończyła.
Byłem zdziwiony, ponieważ nic jej nie zrobiłem.
- Nie nawet nie...- zacząłem.
- Wyluzuj tylko kopnęło.- zaśmiała się opierając się o Toma.
- Ja z wami zawału dostanę.- powiedziałem, a cała trójka się zaśmiała
- No co wujaszkiem będziesz.- powiedziała ze śmiechem.- Takie małe czarne kudełki - zwariuje z nią.
- A mogę wiedzieć skąd ty wiesz, że to będzie chłopak?- zapytałem.
- No wiem kobieca intuicja.- zaczęła się śmiać.
- Wy i te wasze intuicję.- powiedziałem ze śmiechem.
- Dobra masz te klucze i jedź po prostu!- prychnęła rzucając mi klucze od auta.
- Cooo??? - w tym momencie się zdziwiłem.
-No jedź do Neski. Dziewczyny raczej i tak zostaną w szpitalu my  z Tomem pewnie zaraz pójdziemy do domu.- powiedziała.
- Jezuu kochamy was!- krzyknęliśmy razem z Neską.
- Tak wiemy!- powiedzieli z uśmiechem dając sobie całusa.
- Ty,  ale napewno mogę was samych puścić nie?- zapytałem.
-Tak jak ci się będzie bratanek rodził będzie to zadzwonimy na razie!- powiedzieli ze śmiechem poczym opuścili szpital.
Cieszę się, bo teraz mogę iść do mojej ukochanej. Dość szybko udało mi się dotrzeć.
- Cieszę się, że udało ci się przyjechać.- powiedziała Nesia kiedy leżeliśmy wtuleni na jej łóżku szpitalnym.
- Ja też się cieszę myszko.- powiedziałem dając jej całusa.
- Aaa ty serio mówiłeś, że chciałabyś ze mną dziecko?- zapytała z uśmiechem.
- Oczywiście maleńka tylko na spokojnie z tym wszystkim- mruknąłem rozkoszując się jej ustami.
- Mhh nawet teraz na tym łóżku?.- powiedziała gładząc mnie po policzku.
- Nawet.- szepnąłem uwodzicielsko bawiąc się jej stanikiem.
- To ja chyba do Oliw zadzwonię i powiem, że źle się czujesz!- zaśmiała się.
- Ona pewnie też jest zajęta.- mruknąłem całując jej ramiona.
- Niby czym?- zapytała.
- Chyba bardziej kim.- powiedziałem wyobrażając sobie swojego brata w wolnej chacie to chyba dziedziczne.
- Zboczony jesteś kochanie.- powiedziała ściągając mi koszulkę.
- To też dziedziczne.- powiedziałem kładąc ją na łóżku poczym zacząłem ściągać jej spodnie.
- Tak w szpitalu na łóżku? - była w szoku.
- Spokojnie ludzie nie zauważą - odpowiedziałem.
- No dobrze - odpowiedziała.
- Mrr, ale ty pachniesz.- powiedziałem robiąc jej palcówkę.
- Ach...- jęknęła wiginając się niczym kotka.
- Powiedz moje imię proszę...- szepnąłem jej do ucha.
- Bill- jęknęła cicho.
- Moja maleńka.- powiedziałem gładząc ją po policzku.
- Pragnę cię... - mówiła szeptem.
- Ja ciebie też - odpowiadam całując ją.
Zacząłem się w niej szybciej poruszać, a ona cichutko jęczała.
- Boziu jak ja cię kocham! - krzyknęła Ness.
- Ja ciebie też - powiedziałem szybciej się w niej poruszając i widziałem, że jest mokra i taka moja.
Nagle zauważyłem, że moją żonę coś trapi, więc postanowiłem z nią porozmawiać.
- Skarbie co się dzieje? - pytam przerywając pieszczoty.
- Jesteś pewien, że damy sobie radę?- zapytało moje kochanie bawiąc się moją ręką.
- A dlaczego mielibyśmy nie dać?- zapytałem całując ją w czoło.
- Jestem chora i...- wiem co chce powiedzieć.
Chodziło jej zarówno o wózek jak i o chorobę na, którą aktualnie choruje.
- Mała tyle razy ci mówiłem, że to w niczym mi nie przeszkadza.- powiedziałem całując ją.- W końcu cię kocham - przytulam ją do siebie.
- Ale... - przerwałem jej.
- Nie ma, ale.- powiedziałem całując ją w usta.
Po naszej rozmowie stwierdziliśmy, że będziemy powoli starać się o dziecko, ale bez pośpiechu żeby nie było za szybko. Nawet nie zauważyłem kiedy wtulony w nią zasnąłem i oboje odpłynęliśmy w krainę snów na szpitalnym łóżku. Na tym łóżku wolno tylko leżeć pacjentom, ale cóż raz się żyje, więc co szkodzi trochę złamać zasady. Zasady są po to by je łamać.