Loki Fanfiction

Final

Yedi ay sonra

Hayat dediğimiz şey neydi?Midgard'dayken doğup büyüyüp öleceğiz şeklinden ibaret bir hayatımız olduğunu sanıyordum.

İnsan Ölüm Tanrıçası doğurunca anlıyor hayatın sonsuz olduğunu.Sonra anlamlanıyor 'Sonsuza dek mutlu.' cümlesi.

Son yedi ayda ya da Kara Elflerin saldırısından sonra Asgard sessizliğe bürünmüştü.Loki ve Thor kara elfleri Asgard'dan geri püskürtünce dokuz diyar ve diğerleri Asgard'ın,Odin'sizde güçlü kalacağını anlamışlardı.

Hela savaştan omzunda bir hançer yarasıyla dönmüştü.İzi kalsada Loki'nin dediğine göre çok cesurca savaşmıştı.Onunla gurur duymamak elde değildi.Asgard'ın gizli kahramanı...

İskelet ordularıyla savaşta sayısını iyice arttıran Asgard, kara elfleri çerez gibi yemişlerdi.Hela hâlâ sır olarak yaşıyordu.Kimse cehennemden Asgard'a neden yardım geldiğini bilmiyordu.Kimisi bunu lanetlendiğimize yorarken ben sadece Hela'dan yardım geldiğini biliyordum.

Savaştan döndüklerinde Loki,Hela'ya hamile olduğumu söylemiş ve Hela buna çok sevinmişti.Bir kardeşi olacağına bu kadar sevineceğini hiç düşünmemiştim...

Sabah dolaptan yeni çıkardığım bol,mor tüllü elbisemi giymiştim.Karnım burnumda ve iyice belliydi.İlk defa hamileliğimi yaşıyordum.Çünkü Hela'da zaman çok hızlı geçmişti.

Loki peşime bir sürü hizmetçi takıyordu.Gece gündüz demeden yanımdan ayrılmıyorlardı.Her işimi kolaylaştırıp yorulmamamı sağlıyorlardı.

Ama Hela'nın şakasına söylediği 'Hizmetçilerden biri annem uyurken boğazını kesse kimsenin ruhu duymaz.' demesinden sonra Loki çevremde Frigga hariç kimseyi bulundurmamaya özen gösteriyordu.

Hela'nın şakası yine bana patlamıştı!Frigga şu an yanımda değildi ve derin derin nefeslerle taht odasına ilerliyordum.Yeni örülen saçlarımdan çıkan bir tutamı arkaya ittim.

Taht odasının muhazfızlarından biri kapıyı açarken biri kolumdan tutup bana eşlik etti.Artık Asgard'da saygı gören ve sevilen biriydim.Bu durum beni çok mutlu ediyordu.Bir elim belimde nefes nefese yürüyordum.

"Tek başına mı geldin?"dedi Loki koşarak.Muhafız kolumu bırakıp kapıya dönerken Loki bana eşlik etti.

"Canım sıkıldı oturmaktan."

Loki beni kendi tahtına oturttu ve kendi de yanımdaki basamağa oturdu.Derin bir nefes verdiğimde Loki gülümseyerek bana bakıyordu.

O bana bakarken fark ediyordum ki ben bu anı daha önce görmüştüm.Kehaneti bozduğumu sanarken aslında bu zamana yol çiziyormuşum.Aslında Asgard'a ilk ayak bastığım zaman Syrox başlatmıştı kehaneti.Durduk yere neden Loki'nin boynuzlarına laf ediyordu ki?Loki ile konuşmamı başlatmak içindi.Şimdi her şey anlam kazanıyordu.

Syrox'un bana gösterdiği gibi tahtta ben oturuyorum ve Loki en içten gülümsemesiyle bana bakıyordu.O orman yeşili gözleriyle...

Bütün çocuklarımız gözlerini ondan alabilirdi.Loki tanıştığımız sürede değişmişti diyemeyeceğim.Ben bu sürede onu iyi tanımıştım.Hiç beklediğim biri gibi değildi.

Gözlerinin yeşili en saf haliyle bakıyordu.Gözlerindeki zehri akıtmış bir şekilde...

Loki elini karnıma attı ve herhangi bir tekme sesi duymayı bekledi.Karnımdaki bebek Loki'nin avucuna tekme atarken nefesimi tuttum.Yine kasılmalarım başlıyordu.

"Bunu hissettim." dedi Loki.

"Ağrın var mı?Sancın falan?Tek dolaşma,Fenrir'in ne zaman geleceği belli değil."