evde tektim. felix alışveriş yapacağını söylediği için dışarı çıkmıştı. yeteri kadar biliyordu buraları.
salondaki koltuğa uzanmış daha önce aptal bir filmi tekrar izliyordum. aklım filmde bile değildi, neyden bahsettiği hakkında ufacık bir düşüncem bile yoktu.
felix yarın gidiyordu. yeonjun dünden sonra aramamış, yazmamış veya evime gelmemişti. çaresiz hissediyordum. gelmesini istiyordum sanırım ama felix'i üzmek istemiyordum. yeonjun'da felix'te benim her şeyimdi.
derin bir off çekip sehpadaki meyve suyunu içtim. o sırada çalan kapıyla felix nasıl bu kadar hızlı gelebildi diye düşünüyordum. "geliyorum." diye seslenip elimdeki bardağı mutfağa bıraktım. ardından kapıyı açarken gözüm telefonumdaydı. bizimkiler saçma salak mesaj atmışlardı gruba. "ne çabuk bitti işin, hem anahtarın yok muydu?"
"anahtarım yok." duyduğum sesle gözümü telefonumdan çekip karşımda dikilen bedene dikmiştim. yeonjun karşımda duruyordu. yüzünde minicik bir gülümseme vardı. mahçupça bir gülümsemeydi.
dün arin'in söylediği gibi yaptım, umursamadım. "felix evde değil. içeri geç." dedim. o içeri geçince kapıyı örttüm. normalde salonda beraber oturmamız gerekirken onu tek bırakıp odama geçtim.
odama girer girmez umursamaz soobin modunu geriye atıp elimi kalbime koymuştum. niye gelmişti ki şimdi?
üstüme gri bir şort ve mor bir tişört giyip yatağa uzandım. üstüme yorganı çekip düşündüm sadece. ilaçlarımı içmemiştim ve ayağa kalkmaya üşeniyordum. umursamadım. 1 günden bir şey olmazdı.
gözlerimi kapatıp uyumayı dilemiştim. uyursam salondaki yeonjun'u unuturdum. yanıma gelmesin istesemde bu doğru değildi. düşünmeyi bırakıp gözlerimi kapadım. uyumaya çalıştım, uyuyamadım.
kapım gıcırdadı, ardından arkamda bir ağırlık hissettim. kavun kokusu burnuma dolarken onun geldiğini anlamıştım. sırtımdan sarılmış burnunu enseme sürtmüştü.
"uyumadığını biliyorum soobin." demesiyle kendimi geriye çekmiş ona dönük bir şekilde oturmuştum.
"odama benden izinsiz girme."
"oysaki yıllardır izinsiz girebiliyordum." deyip dudağını büzmüştü. şunu yapma demek istedim.
"şunu yapma."
"neyi?" diyip daha çok büzdü dudaklarını.
"herneyse. neden geldin? felix evde bile değil."
"biliyorum, sana geldim." dedi bir çırpıda.
"sen her şeyin farkında olduğuna emin misin?" dedim kaşlarımı çatarak. bana umut verdiğinin farkında değildi.
"eminim. her şeyin farkındayım." bunu derken yüzüme iyice yaklaşmıştı. o günki gibi dibimdeydi.
"uzağa git." dedim onu ittirmeye çalışırken. bileklerimi tutup kendi kucağında sabitledi.
"gitmeyeceğim. sen beni kovsanda burdayım."
"changmin'le sevgiliyim ben."
