The truth is so loud you can't ignore

268 68 3
                                    

Sonhi pov

මාත් එක්ක වොෂ් දාන්න ඕනි කියලා ජිනුත් එකපාරටම වොෂ්රූම් එක ඇතුළට ආවා. කොච්චර කිව්වත් යන්නෙම නෑ. වතුර පාරවල් දෙක තුනකින් කෑවම නිකන්ම එළියට ගියා. වතුර පාලනය කරන්න පුලුවන් එකත් මරු බලන් යද්දි. වොෂ් එකක් දාගෙන ඇවිත් ඇදගෙන පහළට ගියේ මොනවහරි කන්න ඕනි නිසා. ඊයේ රෑටත් නොකාම නිදාගත්ත නිසා පුදුම බඩගින්නක් දැනුනෙ. මන් පහළට යනකොටත් ජින් කෑම හදලා. කට්ටිය එක්කම කෑම කාලා ආවේ කොලේජ් එකට.

ලෙක්චර් ඉවර වෙලා මන් ජින් එක්ක එළියට ආවේ ගෙදර යන්න. අපි දෙන්නා කතා කර කර එද්දි මට එකපාරටම මගෙ නම කියලා කෑගහනවා ඇහුන නිසා ආපහු හැරිලා බලද්දි එතන හිටියෙ බේක්හ්‍යුන්. මන් හිනාවෙලා හායි කියද්දි බේක්හ්‍යුන් අපි ලගට ඇවිල්ලා බැලුවේ ජින් දිහා.

"හායි ඔයා නේද කිම් කියන්නෙ"

"ඔව්" ජින් උත්තර දුන්නේ බේක්හ්‍යුන්ව සත පහකට ගනන් නොගෙන.

"එතකොට සොන්හි ඔයාගෙ මේට්ද?" බේක්හ්‍යුන් එහෙම ඇහුවම නම් ජින් බැලුවේ ගොඩක් කේන්තියෙන්. ඊළඟට බේක්හ්‍යුන් ආපහු මන් දිහා බලලා,

"සොන්හි, කොලේජ් එකෙන් පස්සෙ ඔයාට මාව හම්බවෙන්න පුලුවන්ද? මට ඔයාට කියන්න දෙයක් තියෙනවා"

"ඒ මොකක්ද?"

"ඒක මෙහෙම කියන්න බැහැ. කොලේජ් එකෙන් පස්සෙ මාව හම්බවෙන්නකො. ඒක ගොඩක් වැදගත්" මන් ඔලුව වනලා හා කිව්වෙ ඒක මගෙ අම්මලා ගැන දෙයක් වෙන්න ඇති කියලා මට හිතුන නිසා. බේක්හ්‍යුන් ගියාට පස්සෙ මන් බැලුවේ ජින් දිහා. එයාට නම් ගොඩක් කේන්ති ගිහින් වගේ. මුලු මූණම රතු වෙලා.

"දැන් මට කියන්න එපා ඔයා ඌව හම්බවෙන්න යනවා කියලා නම්"

"අනේ ජින්, එයා කිව්වනෙ ඒක ගොඩක් වැදගත් කියලා. මන් ඉක්මනට ගිහින් එන්නම්" මන් එහෙම කිව්ව්ට ජින්ගෙ කේන්තිය නම් අඩු වුණේ නෑ. මගෙ අතත් අතෑරලා එයා ගියේ ලොකර් තියෙන පැත්තට. මාත් එතනට යද්දි අපේ කට්ටියම එතන.

"සොන්හිත් ආවනෙ, එහෙනම් අපි ගෙදර යමු" ටේහ්‍යුන්ග් කිව්වෙ මගෙ කරට අතත් දාගෙන.

Vampire's sweetheart ( Completed )Where stories live. Discover now