Η μοιρα της Αγαπης

Κεφάλαιο 23ο

Ο Αλκης την κοιτουσε ξεπνοος απο το φιλι τους.Κοιτουσε μια τα χειλη της με ποθο και υστερα τα ματια του,συναντουσαν τα δικα της,οσο τη κρατουσε στην αγκαλια του.

Η Αγαπη ηθελε τοσα να πει αλλα οταν τα λογια δεν φτανουν να πουν οσα νιωθεις,μπορει ενα φιλι να τα πει ολα.Ενα δακρυ κυλησε απο τα ματια της και αμεσως ο Αλκης,εσκυψε και το φιλησε και μετα τα χειλη του,ξανα βρηκαν τα δικα της.

-Εισαι η μια και μοναδικη μου αγαπη.Της ειπε πανω στα χειλη της.

-Αλκη...

-Και ειμαι,η μια και μοναδικη σου αγαπη.Συνεχισε εκεινος,ακουμποντας το μετωπο του,στο δικο της.

Η Αγαπη ξεφυσηξε παραδωμενη και μεσα της συνειδητοποιησε οτι ειχε χασει κι αυτη της,τη μαχη.

-Δεν σε επεισαν ε?Ειπε τελικα.

-Τελος τα ψεματα,Αγαπη μου.Ηρθε η ωρα να μιλησουμε ανοιχτα.

Η Αγαπη τον κοιταξε παραξενεμενη και εκεινος της προτεινε να καθισουν,για να της μιλησει.

Το ιδιο ομως εκαναν και η Χαρα με τον Αγγελο.Εκεινος ηταν αγανακτισμενος,μαζι της.

-Μου λες για ποιο λογο το εκανες?Γιατι μιλησες τωρα?

-Αγγελε,δεν θα το εκανα....δεν το ειχα σκοπο,απλως χθες βραδυ....ειπε εκεινη διαστακτικα.

-Χθες βραδυ,τι?Τι σου αλλαξε τωρα τι γνωμη?

-Ηρθε καποιος ομοιος με σενα,στο ονειρο μου.Ισως και να ημουν ξυπνια.

Ο Αγγελος ειχε μεινει με το στομα ανοιχτο.Η Χαρα συνεχισε.

-Ηθελε κι εκεινη μια δευτερη ευκαιρια μου ειπε.Εκεινος ομως δειλιασε,δεν της την εδωσε κι αυτο την οδηγησε στο θανατο.Φανταζομαι καταλαβες για ποια μιλουσε.

-Για τη Νονα της Αγαπης...ειπε ο Αγγελος,ξεπνοα.

-Η Μοιρα ειναι,μεταμορφωμενη.Αυτη μας διαλεξε,αυτη μας εφερε εδω.

-Χαρα,για ποιο λογο να θελει το κακο της Αγαπης?

-Μα δεν καταλαβαινεις?Του φωναξε.Δεν θελει την ευτυχια της Αγαπης!Της αληθινης αγαπης!

-Θελεις να πεις οτι η δικη μας Αγαπη ειναι η....αληθινη αγαπη?

-Οπως εσυ εισαι ενας εκπτωτος αγγελος που θελει απεγνωσμενα να επιστρεψει στον παραδεισο και εγω η χαρα που ξεφυγα απο το κοσμο της λυπης.Κι εμεις οι ανοητοι,πεσαμε στα διχτια της.Γι αυτο εχει τοσο δυναμη,γι αυτο μας τρομοκρατησε.Ειχε την ιδια την αγαπη στα χερια της και γυρισε να παρει εκδικηση μεσα απο αυτο το ζευγαρι.

-Την ενσαρκωσε,οπως ενσαρκωσε και τον εαυτο της....Πραγματικα ποτε της,δεν ηθελε ο Αλκης να παρει αυτο το μωρο.Το γνωριζε πολυ πριν,εκεινος το αρνηθει.Ετσι η αγαπη θα μαραζωνε διπλα της.

-Ακριβως,Αγγελε.Ηθελε μονο να ικανοποιησει τη δικη της δυστυχια.

-Περιμενε ομως...Εκεινος που ηρθε ποιος ηταν?

-Αυτη τη ιστορια μου ειπε,πρεπει να την μαθουμε απο την ιδια τη Μοιρα.

Η Νονα της αγαπης,η Μοιρα δηλαδη,ηξερε πως η Αγαπη με τον Αλκη φιληθηκαν.Ενιωσε ενα δυνατο πονο μεσα της.Αν η αγαπη τους,τους ενωνε τοτε εκεινη θα χανοταν σαν οντοτητα.Γυρισε πισω για να εκδικηθει την αγαπη.Δεν επρεπε να ειναι με κανεναν.Αφου εκεινη δεν αξιζε να ευτυχησει,γιατι να το κανει η Αγαπη?Μα πραγματικα,που εφταιγε αυτο το κοριτσι?

Κουβαλουσε το βαρος και την απογοητευση καποιας αλλης,χωρις καν να το γνωριζει.Ζουσε μεσα στη μοναξια,που αλλοι της την επεβαλλαν.Ποσο φρικτο πρεπει να ειναι αυτο?Αναρωτηθηκε για μια στιγμη η Μοιρα,αλλα την επομενη στιγμη,ενιωσε να χανει την αορατη επαφη που ειχε με την Αγαπη.Γνωριζε ανα πασα στιγμη το τελευταιο καιρο που βρισκοταν.Αυτες τις δυο γυναικες,τις ενωνε ενα αορατο νημα.

-Δεν θα επιτρεψω να μου την παρει!Αν δεν εχω εγω την αγαπη,δεν την αξιζει κανεις!

Θυμωσε τοσο πολυ,που εριξε μια βαρια καταρα.

-Θα μου πεις που παμε?Του φωναξε η Αγαπη,για να ακουστει.

-Δεν ειπαμε?Θα σε κλεψω!Θα σε παρω να φυγουμε,για να ζησουμε τον ερωτα μας!

Εκεινη γελασε.Ενα γελιο τοσο αυθορμητο,τοσο ανεμελο.Ηταν μαζι του,πανω στη μηχανη.Ο Αλκης ονειρευοταν μια νεα ζωη μαζι της και μονο μαζι της.Η Αγαπη τον κρατουσε σφιχτα απο τη μεση.Για πρωτη φορα ενιωθε ευτυχισμενη.Ναι,ευτιχισμενη και ελευθερη.Ηλπιζε να τους συγχωρεσει η Νονα της,για αυτη τους την αποφαση.Ισως τελικα να μην ειναι τοσο κακια και να με αφησει να τον αγαπω και να με αγαπα,για το υπολοιπο της ζωης μας,σκεφτοταν.Εξαλλου εκεινη ευθυνοταν για αυτο που συνεβη με τη Χαρα.Επρεπε αυτη τη φορα να κανει υποχωρησεις.

Ξαφνικα ενα φορτηγο,βρεθηκε στο αντιθετο ρευμα και ο Αλκης χαμογελαστος,κανοντας σχεδια στο μυαλο του,δεν προλαβε να αντιδρασει.Η συγκρουση ηταν σφοδρη.

Επεσαν και οι δυο στο οδοστρωμα.Το κρανος της Αγαπης,εφυγε απο το κεφαλι της.Ο Αλκης,πριν χασει τις αισθησεις του,ακουσε καποιον να φωναζει ''Το κρανιο της κοπελας αιμοραγει,νομιζω πως δεν αναπνεει!''

Τα ματια του Αγγελου γεμισαν δακρυα.Η Χαρα εβαλε τα χερια της στο στομα για να μην τσιριξει.Μπορει να μην ηταν παρων,αλλα γνωριζαν πως η Αγαπη εγκατελειπε αυτον το κοσμο.