Η μοιρα της Αγαπης

Κεφάλαιο 10ο

Ο Αλκης κοιταξε το κινητο του για να δει ποιος τον καλουσε.Ηταν ο Παντελης,που ηθελε να τον ρωτησει εαν θα μπορουσε να παει να τον παρει απο το σπιτι του γιατι το αυτοκινητο του  ειχε χαλασει.Ετσι εφυγε για να συναντηθουν τελικα ολοι στο σπιτι του Παντελη.

Η Αγαπη ομως με τους φιλους της απο ωρα διασκεδαζαν στο μπαρακι.

''Εισαι πανεμορφη!!!''Της ειχαν πει και οι δυο,οταν την αντικρισαν βγαινοντας απο το σπιτι.

Της αρεσαν και της Αγαπης το μακρυ φορεμα και οι γοβες που φορουσε.Ειχε αφησει τα μαλλια της ξεπλεκα και δεν ειχε βαφτει καθολου.''Η εσωτερικη μας ομορφια ειναι αυτη που μετραει'' ειχε πει μπροστα στο καθρεφτη της,την ωρα που ετοιμαζοταν.

Ετσι λοιπον τωρα,ετοιμαζοταν να σβησει τα 18 κερακια της τουρτας της.

''Να ζησεις Αγαπη και χρονια πολλα μεγαλη να γινεις με ασπρα μαλλια,παντου να σκορπιζεις το αγιο το φως και ολοι να λενε να μια σοφος!!!''

-Να τα εκατοστησεις!!!

-Χρονια σου πολλα!!!Παντα γερη!!!

-Ευχαριστωωω παιδιααα!!!Εαν και εχω ζαλιστει λιγακι απο το ποτο...

-Θες να παμε εξω να παρεις λιγο καθαρο αερα?την ρωτησε ο Αγγελος με πραγματικο ενδιαφερον.

-Ναι,παμε.

Εκεινη τη στιγμη που εβγαινε εξω απο το μπαρ η Αγαπη,χτυπησε το κινητο του Αγγελου.Γυρισε για να το πει στην Αγαπη αλλα εκεινη βρισκοταν ηδη στη πορτα του μαγαζιου και με τοση δυνατη μουσικη δεν ακουσε τον Αγγελο που της φωναξε ''περιμενε''.

Οταν εφτασε ο Αλκης με τους φιλους του και παρκαραν,προχωρησαν προς την παραλια .

-Πολυ ωραιο αυτο το μπαρακι,εχω ξαναρθει.

-Ναι,εχω ακουσει τα καλυτερα.

Συζητουσαν  μεταξυ τους.

Η Αγαπη μολις βγηκε απο το μαγαζι,ενιωθε ελευθερη,ενιωθε μια αγαλλιαση και μια ευθυμια  που ηθελε να χορεψει.Ετσι εβγαλε τα γοβακια της,τα αφησε κατω και κοιτωντας το φεγγαρι εκανε δυο στροφες γυρω απο τον εαυτο της με τα χερια ανοιχτα.Οταν ξαφνικα παραπατησε και επεσε στην αγκαλια ενος αντρα που ερχοταν με τη παρεα του.

Αυτο ηταν!!!

Εκεινος γυρισε κρατωντας την απο τα χερια για να μην πεσει και εκεινη εκανε να απολογηθει οταν η ματια τους συναντηθηκε.Ηταν σαν να χαθηκε ο κοσμος ολος.Κοιτουσε ο ενας τον αλλον,χωρις να μιλανε.Οι καρδιες του χτυπουσαν στον ιδιο ρυθμο,νιωθοντας πως τους ενωνει κατι δυνατο.

Οταν συνειδητοποιησε η Αγαπη ποιος ηταν,τραβηξε τα χερια της αποτομα και αρχισε να τρεχει ξυπολητη στην αμμουδια.Ετσι οπως ετρεχε το φορεμα της ανεμιζε απο το αερακι της νυχτας.

-Τι οπτασια ηταν αυτη ρε παιδια?ειπε καποιος απο την παρεα.

-Σαν νερα'ι'δα...απαντησε καποιος αλλος.

Ο Αλκης την κοιτουσε που ετρεχε μακρια του και δεν ειχε τη δυναμη να τρεξει πισω της,αλλα και να το εκανε τι να της πει.Καταλαβε ομως κι εκεινος πια ηταν αυτη  η κοπελα.Γιατι το βλεμμα της ηταν χαραγμενο στη ψυχη του και στοιχιωνε τα βραδια του.

-Τον Αλκη κοιταξτε...εεε Γη καλει Αλκη!!!του ειπε ο Παντελης και τον εσπρωξε απαλα.Τι εγινε ρε?σε μαγεψε και σου πηρε τη λαλια?

-Οχι....Την καρδια...ψυθυρισε στον εαυτο του και ενα δακρυ κυλησε απο τα ματια του.