The Badboy's Order

Chapter 22

Chien Bennete's POV

Hindi pa rin naghihilom ang mga pasa at sugat ko sa katawan kahit na isang linggo na ang nakakalipas mula nang mangyari ang pagkaka-kidnap sa akin.

I thanked God that I am save from that scene and I survive even if I can't barely walk after it. Ang importante ay buhay ako.

I sighed as I looked outside my window in my room. Kahit malayo ay nakikita ko ang kotse ni Jovan. Hindi niya ako malapitan lalo na at nandito ang pamilya ko. They didn't know about him.

My parents only knew that I got bullied in the street, not the kidnapping part. Jovan save me on that day but he keep everything hidden.

Walang nakakaalam kung ano ang totoong nangyari except for me, Jovan and his group. The rest who know my situation knew that I was just a victim of bullying in the street. Sa madaling salita ay natripan lang ng mga tambay sa kanto.

And I think, I agreed on that instead of letting them know who hurt me and the reason behind it.

But above all this, Jovan was pissed.

Patago siya kung dumalaw sa hospital room ko at ngayon na na-discharge na ako ay hindi na talaga siya makakalapit sa akin.

The truth is, I am traumatized and all I wanna do right now is to break up with him but I bet he will not let it happen.

Napatingin ako sa cellphone ko nang marinig na tumunog 'yon. Jovan's calling.

I estimated on how many days I have to be fully recovered. Sabi naman ng doktor ay ayos na ako sadya hindi palang talaga naghihilom ang mga sugat at pasa ko sa katawan.

I sighed as I answered the phone.

"I want to be there with you." He welcomed me by his remark.

I sighed again. Maybe, I could try?

"J-Jovan..."

"Yes baby?" He huskily said.

"I am breaking up with you." Nakapikit na sabi ko habang nanginginig ang kamay na hawak ang cellphone.

After a second of silent, his curses occur. Mas lalo akong binagsakan ng langit sa sunod niyang sigaw.

"Walang magbi-break!" Galit na galit na sigaw niya.

"J-Jovan naman--"

"No baby! No!" Sobrang lakas talaga ng boses niya na kahit hindi ko na i-loud speaker ay rinig na rinig ko ang boses niya at kahit inilayo ko na sa tenga ko ang phone. "Stop saying nonsense if you don't want me to come over your house, introduce myself as your boyfriend because I really am your boyfriend, and take care of you in that room of yours. See you on monday." Naging malamig ang boses niya sa huling sinabi kaya nanghihina akong napatingin sa bintana ng kuwarto.

Better luck next time, Chien. Ginalit mo na naman siya.

KAHIT NA AYOKONG pumasok pagdating ng lunes at hindi puwede dahil nga scholar ako ng school at ayoko namang magka-bad record kaya heto ako ngayon sa labas ng eskwelahan.

6:00 AM palang habang ang klase namin ay 7:30 pa magsisimula. Sinadya ko talagang agahan dahil alam kong susunduin ako ni Jovan.

I know that I can't avoid him all the time but I am trying my best to save myself. Delikado na ang buhay ko at isabay pa ang puso ko.

Alam ko namang nagkakagusto na ako sa kaniya pero ayoko talaga sa feeling na 'to. Because of this, I am just justifying Yla's anger and accusation.

Sa mangyayari, kung sakali mang magugustuhan o mamahalin ko si Jovan, pinapatunayan ko lang na inahas ko siya mula sa kaibigan ko.