Chapter 37

149 6 23
                                    

A/N: Nagiging extra slow na 'yong update ko huhuhuh. Pero no worries po kasi malapit naman na po itong matapos. Few more chapters and then TBO is finally done. Kapit lang po and enjoy reading!

Chien Bennete's POV

Napatitig ako sa cellphone ko at sa naka rehistrong numero sa screen ng cellphone ko. I did what's the best option I have a while ago, which is to leave Jovan's condo. At ito nga ngayon siya, tumatawag.

Napapikit ako saka inalala ang mga sinabi ni sister Charlotte sa akin nong isang araw.

"Dear, being a nun is a choice, it's not a force thing to do to let God sees that you love Him. Our father is loving and just, He don't want to control us by the things we can't do. When you ask for a month of vacation before you will enter the sanctuary, I know that many possibilities will cross your way and it might lead you to confusion. And here it is, you're asking for advice on some situation but I cannot give you my words because it is you should decide. Ask God if it is His will to continue this or maybe He has another plan for you, dear. It's up to Him now."

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako habang inaalala ang mga sinabi ni sister Charlotte. Hindi ko lang maisip na talagang hindi na ako matutuloy sa pagiging madre pero alam kong maluwag ang dibdib ko sa naging desisyon ko. Ang hindi ko lang matanggap ay ang nararamdaman ko ngayon.

I am hurt by the thought that Jovan already found someone else and it's my fault this time. I push him. I did pushed him.

Napatingin ako sa bus kung nasaan ako ngayon. Pupunta ako sa pamilya ko at baka... doon na ako titira habang-buhay.

I looked back again to my phone when the ringing stop and there I saw 254 missed calls, came all from Jovan. Kanina pa siya tumatawag at hindi ko alam kung bakit siya tumatawag gayong hindi nga niya ako ma-kamusta noong nasa paligid lang ako.

My chest tightened at the thought of it. Nasasaktan na naman ako at tumatakas sa sakit. Tama pa ba itong ginagawa ko?

My phone ring again and he is calling me again. Pinakatitigan ko ang screen ng cellphone ko saka napabuntong-hininga.

Para wala akong pagsisihan, mas mabuting kausapin ko siya kahit sa telepono lang.

"Where are you Chien?!!" Galit na galit ang boses ni Jovan nang sagutin ko ang tawag. I can feel his rage and the tension base on his voice. I can imagine his raging face now and he was shouting danger.

Nanikip ang dibdib ko habang iniisip iyon. Ilang minuto palang na hindi ko siya nakikita ay nami-miss ko na siya. Napakagat-labi ako para pigilan ang hikbi ko dahil baka marinig niya.

"B-Baby? Please... answer me." Naging mahina ang boses niya at para bang pagod na pagod siya at hirap na hirap na. "Where are you, hmm? I will fetch you wherever you are. Yes, I will do that, hmm? Please, answer me, babe."

My heart skip a beat because of what I heard but at the same time it throbbed in pain because I felt the desperation on his voice.

"J-Jovan." Sambit ko sa pangalan niya saka napakagat-labi na naman dahil ayokong malaman niya na umiiyak ako.

I don't want to hurt Jovan by just letting him that I am in pain. Ayoko na siyang idamay sa nararamdaman ko dahil ako naman ang may kasalanan nito.

"Y-Yes, baby? I am listening... tell me where are you now and I will fetch you. Baby please, tell me where you now." Pakikiusap na naman ni Jovan at hindi ko alam kung bakit naging hudyat iyon para hindi ko na mapigilan ang umiyak.

"G-Get me here, J-Jovan. P-Please... I want to hug you." Naibulong ko sa hangin pero alam kong narinig iyon ni Jovan bago ko sinabi kung nasaan talaga ako.

The Badboy's OrderTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon