Zeynepten...
Emir bana ne demek istemişti?
Heyecanlıydım hem de çok.
İlk defa böyle şeyleri hissediyordum.
"Ne demek istiyorsun?" Diye sordum korkuyla. Çünkü böyle duygular bana göre değildi. Yapamazdım!
"Seni seviyorum" emir böyle deyince ayağa kalktım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Emir hariç gözlerimle her yere baktım. Allah'ım yardım et.
"Ben şey gitmem lazım... Sibel birazdan gelir ve yemek yapmam lazım" dediğimde koşarak oradan uzaklaşmıştım. Emire bakmaktan utanıyordum.
Eve geldiğimde içimde tuhaf bir his vardı. Kafamı iş yaparak meşgul ettim.
Resmen bana seni seviyorum demişti.
Peki ben ne yapmıştım salak gibi kaçmıştım. Sibel gelince ona yemeğini hazırladım. Sibel Üstünü değiştirdikten sonra gelmişti. Ona hâlâ kızgındım.
"Zeynep! Bu ne tuz yerine şeker mi koydun?" Diye ağzındaki yemeği çıkarmıştı. Bugün ben ne yaptığımı bilmiyordum.
"Şeker koymuşum yanlışlıkla" telefonunu çıkardı ve yemek siparişi verdi.
"Sana söylemem gereken bir şey var biraz oturalım mı?" Diye sordum. Eğer ona karşı sessiz kalsaydım aramızdaki sorunları çözemezdik.
"Dün konuştuklarını duydum benim cahil biri olduğumu söyledin. Hemde tanımadığım birine! Emir bana aşık olabilir ama ben ona aşık olamazmışım! Neden Sibel? okumadığım için mi? O sözler beni o kadar kırdı ki... Beni sevmen için daha ne yapmam lazım. Sen okula giderken ben senin yapman gereken işleri yaptım. Senden daha fazla çalıştım sen derslerinde başarılı ol amcam seninle gurur duysun diye ama sen hiç görmedin " sibelin yüzü mahçup bir hale gelmişti.
"Bunları yaparken senden bir karşılık beklemedim. Her zaman iyiliğini düşündüm. Sen her zaman beni yanlış anladın. Neden? "
Artık yorulmuştum kuzenim, kardeşim gibi gördüğüm birinin beni artık görmesini istiyordum.
"Babam benden çok seni sevdi. Hatırlıyor musun? Şehire gittiği zaman en güzel şeyleri sana alırdı. İkimizden biri yere düşünce ilk kaldıracağı kişi sendin!"
Gerçekten tüm mesele amcamın bana sevgisi miydi?
İkimizde birbirimize karşı kızgındık.
"Hayır amcam seni gerçekten çok seviyor. En güzel şeyleri bana almazdı sana alırdı. Pullu çantaları sen çok seviyorsun diye parası olmamasına rağmen alırdı. Ben amcamdan hiçbir şey istemezdim sana alsın diye. Ama halamız bunu bildiği için güzel eşyaları bana o gönderirdi. Evet yere düştüğümüz zaman amcam ilk kaldıracağı kişi bendim çünkü seni annen kaldırıyordu..." Sustum ve gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Beni kaldıracak bir ailem yoktu" dediğimde Sibel bana sarılmıştı.
"Ben özür dilerim... Çocuk aklı işte hep senden daha iyi olmak için çabaladım babam beni de görsün diye ama hiç görmedi" sibel de ağlıyordu.
"Amcam seni görüyor ve düşünüyor senin canın yansa onunda yanar emin ol..." Dediğimde sibelin gözyaşlarını sildim.
***
Yaşlı adamı görmek için hergün sahile geliyordum. Konuşuyorduk, sohbet ediyorduk. Bana iyi gelmişti ve ben de ona iyi gelmiştim.
"Bana adını söylemiyecek misin?" Diye sorduğumda olumsuz anlamda kafasını salamıştı.
"Söylersem kim olduğumu öğreneceksin. O yüzden kalsın. "
Bu konuda onu fazla rahatsız etmeyecektim.
"Peki öyle olsun." Deyip ellini tutum. Bu yaşlı amcaya destek olmak istiyordum. İyi bir insan olsun istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AĞLA KALBİM
Romance"Hamileyim..." Dediğimde çok sevdiğim yeşil gözlerini bana dikti. Öfkeli bakmıyordu... Ama bana acıyormuş gibi bakıyordu. "Çocuk doğduktan sonra seni bir daha çevremde görmek istemiyorum." Dediğinde gözlerimin dolmasına engel olamadım. *** Zeynep ok...
