Emir Karadağ'dan
Doktor ne diyordu? Sinirli bir şekilde ona baktım.
"Hayır o yaşıyor!" Dedim. O ölemezdi. Beni bırakıp gidemezdi. İçim acıyordu nefesim daralıyordu. Ben onu koruyamamıştım. Biz en son ne zaman konuştuk? Akşam yemeğinde birbirimize bakmıştık. Hayır bu doğru değildi!
Zeynep sen benden önce ölme...
Sensiz geçen her günümde ben kendimi suçladım. Ameliyat olan yere gittim.
"Çıkın dışarı!"
"Buraya girmeniz yasak!"
Bunu söylüyen kişilere baktım.
"Son defa veda etmeye geldim." Dedim.
Zeynep cansız bir şekilde uzanıyordu. Gidip bedenine sarıldım. Uyan güzelim! Söz bir daha seni üzmüyeceğim.
"Beni duyuyor musun? Biliyorum seni çok üzdüm." Zeynebin elini tutum.
"Ben sensiz yaşıyamam uyan güzelim nolur!" Dedim.
Ağlamaya başladım gözyaşlarım kendiliğinden akıyordu. Belki bana kırgın olduğu için kalbi durmuştur.
"güzelim ben Kalbini çok kırdım... seni kendimden uzak tutmak istedim çünkü ben sana zarar veriyordum. Benim yüzümden en güzel yılların gitti! Elimden hiçbir şey gelmedi sadece izledim. Ben seni bekledim bana geleceğin günü sana sarılmayı bekledim..."
Derin bir iç çektim.
"Bize geldiğin gün her şeyden haberim vardı. O cezaevinden çıktığın gün senin için bahçeyi süsledim. Geleceğin için çok mutluydum. Güzelim, kendimle yalnız kalınca derin düşüncelere daldım. Ben senin yüzüne nasıl bakabilirdim? Benim gibi kötü bir adamı haketmiyordun. Ben senin için senden vazgeçtim. Sinemle aramda hiçbir şey olmadı. Seni uzaktan izliyordum. Canın yandığında hep gelmek istedim ama diyorum ya... Yüzüm yoktu!"
Burada bulunan doktor ve hemşireler acırcasına beni izliyordu. Bu benim umrumda değildi. Benim güzelim uyanacaktı.
Hatırladığım şeyle tekrar söze girdim.
"Hatırlıyor musun? çocuklarımız doğduğu zaman isim seçmiştik biz orada bir söz verdik. Ben sözümü tutamadım. Ateşin anlamını unuttum. Sana demiştim ki Çocuğumuza o isimle seslendikçe beni ne kadar çok sevdiğin aklıma gelecek. Bir gün eğer yaşlanıp unutursam onun ismi bana hatırlatacak! Ben seni güzel sevemedim... Güzelim beni sensiz bırakma bari sen sözünü tut! Yalvarırım. Toprak için ne demiştin? Hatırla! Toprak denilince aklıma ölüm ve yaşam geliyor. Aramızdaki ilişki bundan ibaret. Ben oğlumuza seslendikçe aramızdaki güçlü bağı hatırlayacağım eğer birgün aramızdaki ilişkinin zayıfladığını düşünürsem nasıl bir fidan toprakta yeşeriyorsa senin sevginde kalbimde yeşerecek sana yeniden bağlanacağım ve toprağın altına gireceksem seninle girmek isterim... Beraber ölelim. Benden önce ölemezsin!"
Doktor üzgün bir şekilde bana baktı.
"Ölüm saati 12:00..."
Beni bırakma. Sen sözünü tutan birisin.
"Bey efendi dışarı çıkın!"
İyi değildim! Donuk bir şekilde ayağa kalktım. Son defa zeynebe baktım çok ağladım sonra dışarı çıktım. Bütün ailem bana bakıyordu. Cevap verecek gücüm yoktu. Annem ne dediğimi gözlerimden anlamıştı ve çığlık attı. İşte bizim sonumuz böyle olmuştu. Arabama bindim ve eve geldim. Zeynebin kokusu bu evdeydi. Suna teyze beni görünce gelip sarıldı.
"Ah evladım! Başın sağolsun!" Dedi.
Bana baktı ve daha çok üzüldü.
"Sağol..." Dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AĞLA KALBİM
Roman d'amour"Hamileyim..." Dediğimde çok sevdiğim yeşil gözlerini bana dikti. Öfkeli bakmıyordu... Ama bana acıyormuş gibi bakıyordu. "Çocuk doğduktan sonra seni bir daha çevremde görmek istemiyorum." Dediğinde gözlerimin dolmasına engel olamadım. *** Zeynep ok...
