Marion:
Ik loop na het ziekenhuis het kantoor binnen. 'Hoi.' Zeg ik tegen mijn collega's. 'Hey Marion hoe is het gegaan?' Loopt Eva naar me toe voor een knuffel. 'Ja wel goed denk ik. Ze denken dat er bijna geen littekens over blijven.' 'Gelukkig.' Ik ga zitten op mijn bureau stoel en zucht eens diep. 'Ik wil geen aangifte doen tegen Mark.' Waarom zou ik aangifte doen tegen Mark? Ik houd van hem en oke hij mishandeld me maar ik wil niet bij hem weg.
Eva gaat naast me zitten en slaat een arm om mijn schouder. 'Dat begrijp ik' zegt ze. 'Hij..' slik ik. 'Ja, vertel?' Zegt ze vragend. 'Hij...euhm' zucht ik. 'Hij is de vader.... van mijn kind.' 'Wat?!' 'Ik ben.. zwanger' ik slaat mijn ogen neer. Wat moet ik in godsnaam doen. Ik wil wel een kind maar dit is de verkeerde man.
'Meen je? Weet Mark het?' Vraagt ze geshockt. Ik schud mijn hoofd. 'Maar ik ben het van plan om het straks te vertellen.' 'Wilt hij wel kinderen?' 'Weet ik niet.' 'Ik vind het onwijs leuk voor je echt ik gun het je, alleen het is de verkeerde man lieverd' zegt ze met haar hand troostend op mijn schouder. 'Hij slaat me alleen maar, zo erg is dat toch ook niet?' Mompel ik. Maar natuurlijk is het wel erg, straks doet hij het ook bij ons kindje ik moet er niet aandenken.
'Zo erg is dat niet? Marion hij mag jouw niet slaan he? Niemand.' Zegt ze. 'Dat weet ik wel maar...maar het kan erger. Ik wil niet dat me kind opgroeit zonder vader.' 'Hij schopt je toch ook?' Ik knik. 'Maar hoezo?' Vraag ik. 'Nou dat is best erg Marion, hoe ga je het doen? Heb je een plan?' Ik haal mijn schouders op. Een plan? Een plan? Shit daar heb ik helemaal niet over na gedacht! Fuck ik weet het verdomme allemaal niet meer.
'Eef, ik weet het allemaal echt even niet meer.' 'Ik zou gewoon bij hem weg gaan.' Ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik zucht en laat mijn hoofd op haar armen vallen. 'Ik kom nooit van hem af.' 'He Marion? Het komt allemaal wel goed.' Geeft ze een kusje in mijn haar. Komt helemaal niet goed! 'Geloof me, dat komt het niet.' 'Tuurlijk wel.' Jezus! Ik sta boos op en loop naar de kleedkamers en gooi de deur achter me dicht. Eva en de collega's verbaasd achterlatend. Waarom begrijpt Eva mij niet verdomme! Vriendinnen geloven elkaar toch!
Eva:
'Laat haar maar even.' Zegt Wolfs tegen mij geruststellend. Ik sta op en loop naar mijn bureau en ga met een zucht op mijn stoel zitten. 'Het is allemaal heftig.' 'Ze denkt er zo makkelijk over. Echt niet te geloven.' Zegt hij. 'Ik wil er zo graag voor haar zijn, alleen ik weet gewoon niet hoe.' 'Ik had die gast allang aangegeven voor slagen en mishandelingen, maar goed dat moet ze zelf weten.' 'Ja ik ook.' Zeg ik. Ik maak me echt zorgen om Marion, alleen hoe help ik haar, hij heeft ook gelijk dat weet ik, maar toch.
'Ik snap het Eef maar misschien is het handig om het allemaal even te laten bezinken bij Marion.' 'Ja je hebt gelijk.' Glimlach ik zwakjes naar hem. 'Het komt allemaal goed.' Glimlacht hij. Ik voel hoe mijn buik kriebels krijgt en mijn wangen rood worden van dit staar moment. 'Wil je koffie?' Vraag ik om het staar moment te beëindigden. 'Nee dankje.' Kijkt hij mij nog steeds aan. 'Okee.' Ik sta op en zijn hoofd gaat weer glimlachend naar zijn papier werk, ondertussen pak ik chocomel en loop weer terug naar mijn werk plek zonder naar hem te kijken voordat er weer een staar moment komt.
Marion;
Ik loop met vochtige ogen door het kantoor heen naar mijn jas. Sommige collega's hebben het niet eens door dat ik langs loop en sommige collega's kijken me vragend aan wat er met me aan de hand is. 'Ik ga naar huis.' Zeg ik. Ik wil me omdraaien en weglopen. 'Wacht Mar.' Zegt Eva. Ik doe mijn ogen voor 2 seconde dicht en draai me dan om. 'Ja wat is er.' Vraag ik chagrijnig. 'Heb ik iets verkeerds gezegd?' Vraagt ze onzeker. 'Nee hoezo?' Ja duhhh tuurlijk heb je iets verkeerds gezegd, waarom loop ik anders weg. 'Omdat je boos wegliep ik dac...' 'ik wilde gewoon even alleen zijn, sorry.' Onderbreek ik haar. 'Dat begrijp ik, moet ik je naar huis brengen?' Vraagt ze.
Wil dat eigelijk helemaal niet, maar ik ga ook niet lopen. Dus ik knik dan maar. 'Graag, het is namelijk nog een best een stukje lopen.' 'Is goed kom maar mee. Wolfs? Ik breng even Marion naar huis.'
Hier is dan deel 3🤍✨ laat me weten wat je er van vond en vergeet zeker niet op dat ⭐️ te drukken, zou ik super leuk vinden🥰
Volg mij op Instagram voor super leuke edits: Flikkenmaastricht_fpxx
