Haar vader komt op zijn hoogtepunt en gaat daarna van Marion af en trekt zijn broek weer omhoog. Hij pakt Levi en geeft het aan Marion. 'Ik zie je snel lieverd.' Geeft hij haar een kus. Barbara en haar vader lopen naar beneden, Marion verbouwereerd achterlatend. Ze wilt wat terug roepen wat niet lukt door haar tape en barst vervolgens in tranen uit.
Hoort iemand uren later of misschien wel dagen later de trap op lopen. Ze weet het niet zeker want haar tijdsgevoel is helemaal in de war. Ze kijkt recht in de ogen van haar vader. 'Je mag gaan hè? Of vind je het hier zo leuk.' Glimlacht hij vies. Ze houd haar handen omhoog waar touw om heen zit. Hij zucht en loopt naar haar toe en maakt haar los. Marion trekt het tape van haar mond. 'Wat is Levi?!' Schrikt ze.
'Beneden, aangezien je hem bijna van het bed afduwde.' 'En hoe zou dat nou komen.' Haar ogen vullen zich met tranen en ze trekt haar half kapotte kleren aan. 'Marion houd je fucking mond en ga weg, en oh ja. Je kan nu wel naar je collegaatjes gaan, maar ik ga samen met Barbara naar Brazilië, dus jullie kunnen mij niet pakken.' Geeft hij een aai over haar wang die ze wegslaat. 'Ik heb jaren moeten zwijgen en dat ga ik niet weer doen.'
'Jullie hebben geen uitleveringsverdrag met Brazilië, dus succes.' Drukt hij zijn lippen op de hare. Marion duwt hem gauw van haar af. Hij lacht en loopt weer terug naar beneden, Marion loopt achter hem aan en trekt Levi van hun weg. Ze loopt snel naar buiten en zet Levi in de auto. Ze kijkt nog achterom om te kijken of hij er niet weer staat, ze ziet dat ze achter het raam staan en zwaaien. Ze geeft hun een boze blik en rijd naar het bureau.
Ze loopt het bureau binnen en ze ziet allemaal foto's van haar en Levi op het prikbord met vermist erop, ze schrikt er een beetje van. 'Jullie hoeven niet meer te zoeken.' Zegt Marion met Levi in haar armen. 'M..Marion! Wat is er gebeurd.' Is Eva helemaal van het padje. Ze slikt en zet Levi op haar bureau stoel. 'Ik wist waar mijn vader was met Levi, dus ik ben er naartoe gegaan. Alle vluchten naar Brazilië moeten stoppen nu! Ik ga niet weer jaren zwijgen voor die klootzak.' Zegt ze.
Sommige collega's rennen naar hun computers en proberen alle vluchten naar Brazilië tegen te houden. 'Ja dat begrijp ik, lieverd neem even een douche en trek even wat anders aan, ik let wel op Levi.' Stelt Eva voor. Ze knikt en loopt naar de kleedkamers. Eva gaat voor Levi neer hurken en gaat met Levi spelen door op zijn buikje te kietelen waardoor Levi in de lach schiet. Wolfs gaat achter zijn bureau zitten en kijkt glimlachend naar Eva die heel leuk met Levi aan het spelen is. 'Ik ben blij dat ze weet terecht is.' Zegt hij. 'Ja ik ook.' Zegt Eva opgelucht.
Marion komt een half uurtje gefrist weer binnen lopen. 'Lekker gedoucht?' Vraagt Eva. 'Ik voel me nog steeds vies.' Slikt ze. 'Wat heeft hij je aangedaan dan?' 'Wat denk je zelf.' Tilt ze Levi op haar schoot. 'Heeft hij je weer verkracht?' Marion knikt. 'Net zoals vroeger.' 'Jezus wat een klootzak.' Word Eva een beetje boos. 'Ik kon hem niet tegen houden, hij was veelte sterk. Hebben ze ze al?' 'Ze zijn naar het vliegveld, ze zullen vast zo komen, met hopelijk je vader.' Zucht Eva.
Marion hoort via de porto dat ze aangekomen zijn bij het bureau en loopt naar buiten. Ze trekt haar vader uit de auto en slaat hem in elkaar, alle woede die ze in haar had van de afgelopen dagen komen eruit. 'Marion rustig.' Haalt Wolfs en haar collega's haar van hem af. 'Ik ben niet dom he, wij kunnen alle vluchten tegenhouden die we willen. Neem ze maar mee.' Ze luisteren naar wat Marion zeggen en lopen met haar vader naar binnen.
'Hey lieverd kom eens hier.' Neemt Eva haar in haar armen. 'En nu moet ik me zeker ook nog laten onderzoeken.' Zucht ze. 'Eef ik durf niet, straks...' 'lieverd rustig het komt allemaal goed, maar je bent toch al zwanger?' Zegt Eva. 'Ja maar wat als..als. Hij is nou niet bepaald zacht geweest hè. En het is nog zo pril, straks is die kleine..' 'je bedoeld dat je kindje dood is gegaan omdat hij zo hard tekeer ging.' Begrijpt Eva het. Marion knikt.
'Ja dat weet ik ook niet, dat zul je rustig moeten afwachten. Moet je Nick niet even bellen, misschien is hij ongerust.' Ze twijfelt geen seconde en belt Nick.
'Hey lieverd alles goed daar?' Klinkt zijn stem door de telefoon.
'Kan je komen alsjeblieft?' Vraagt Marion.
'Wat is er?'
'Het is beter als ik het zeg als je hier bent.'
'Oke ik kom eraan.'
Marion wacht met Eva en Wolfs op de parkeerplaats totdat Nick eraan komt. Ze zien even later een auto door de bocht scheuren die voor het bureau stopt. Als hij uitstapt ziet ze dat hij ontzettend bezorg is en ze omhelst hem. 'Wat is er gebeurd lieverd?' Laat hij haar los en kijkt haar diep in de ogen aan. 'Ik..ik ben veerkracht.' Slaat ze haar ogen neer. 'Wat! Door wie!' Schrikt hij. 'Mijn vader.' Hij kijkt haar met grote ogen aan. 'Fucking klootzak dat hij is.' Word hij boos. En hij drukt Marion dicht tegen hem aan.
'Nick er is nog iets. Het kan zijn dat ons kindje misschien dood is.' Wrijft ze over haar buik. Hij krijgt tranen in zijn ogen. 'Hij is nou niet bepaald rustig met me geweest.' Legt ze hem uit. Hij slaat zijn handen voor zijn gezicht en barst in tranen uit. Wolfs komt naast hem staan en troost hem. 'Komt goed jongen.' Klopt Wolfs op nick zijn rug. 'Godverdomme.' Vloekt hij. Marion houd zijn hoofd tussen haar handen. 'Het hoeft niet he, ik moet me nog laten onderzoeken door een arts.' Geeft Marion hem een kus en slaat ze haar armen om hem heen.
'Ik ben bang Marion. Ben bang.' Zegt hij. 'En als het zo is. Dan is het pijnlijk maar, ik kan altijd nog zwanger raken.' Zegt ze. 'Ja dat is waar maar alsnog.' 'Aaauwwww.' Schreeuwt Marion ineens en slaat haar armen om haar buik....
