Marion & Marion:
Marion kan gelukkig nog net met haar bij de porto en drukt de noodknop in. Waarschijnlijk waren de collega's er al binnen 2 minuten, maar voor Marion leek het wel 10 minuten te duren voor dat ze binnen kwamen. Marion geeft Mike een knietje in zijn noten en duwt hem van haar af. 'Auww godverdomme.' Schreeuwt hij. Mike staat op en slaat Marion in haar gezicht, op dat moment komen er 2 collega's binnen vallen en nemen het over. Marion weet niet hoe snel ze uit de verhoorkamer moet rennen en gaat achter haar bureau zitten. Eva zit achter haar bureau en kijkt naar Marion die er geshockt uitziet. 'Gaat het?' Vraagt ze. 'Die gast spoort niet.' Staat Marion in staat om in huilen uit te barsten.
'Wat is er gebeurd?' Rolt Eva bezorgd met haar bureau stoel naar me toe. 'H.. Hij zoende.. me.' Heeft Marion een trilling in haar stem en staat het water in haar ogen. 'Wat! Hoe.' Zegt ze. 'Hij stond woedend op en drukte me tegen de muur.' Slikt Marion. 'Jeetje wat een aso.' 'Ik zei dat hij me moest los laten maar dat deed hij niet.' 'Wat een klootzak.' Scheld Eva. 'Marion?' horen ze Mechels roepen. Marion staat op en loopt naar het kantoortje van Mechels, ze sluit de deur achter haar en gaat zitten.
'Wat is er allemaal aan de hand?' Begint Mechels. 'U bedoeld die man?' Vraagt Marion, Mechels knikt. 'Nou eerst slaat hij Romeo voor zijn bakkes, waardoor hij een ernstige hersenschudding heeft. Vervolgens verhoor ik hem en slaat hij mij ook.' Laat Marion de rest achterwegen en staat het water weer in haar ogen. 'uhm oke, die man sluiten we op. Wil je naar huis of wil je verder werken?' Vraagt Mechels. Marion ziet dat Mechels de camerabewaking erbij pakt en Marion schiet in de stress.
'Nee ik werk wel verder maar een blauwe plek is toch genoeg bewijs?' Kijkt naar Mechels is die bezig is met haar laptop. 'Nee Marion dit moet dat weet je, je kunt verder met werk.' Wijst ze naar de deur. Ze loopt snel het kantoortje uit en loopt naar haar bureau. Geen minuut later hoort ze weer haar naam. Ze kijkt Eva aan en zucht. Ze loopt terug naar het kantoortje van Mechels en gaat voorzichtig zitten. Ze kijkt in het geschokte gezicht van Mechels en ziet de bui al hangen. 'Marion dit is echt erg.' Marion slaat haar ogen neer. 'Ik kan er niet tegen als mijn mensen zo worden behandeld.' Staat Mechels op en leunt naast Marion tegen haar bureau.
'Dat is niks' Zegt Marion zacht. 'Dit is niks? Dit is wel iets Marion.' Zegt Marion. 'Het is niks vergelijking met vroeger.' 'Vroeger?' Kijkt Mechels verbaasd. 'Eva en Wolfs hadden ooit een zaak met een dooie en dat was mijn oom. En toen zijn ze achter mijn jeugd gekomen. Eva haar vader en mijn oom kende elkaar. W..we zijn allebei in onze j..jeugd m..misbruikt.' Slikt Marion. 'Aghh Marion toch.' Troost Mechels haar. 'Wilt u voor mij kijken wanneer mijn tante vrij komt? Zij heeft hen vermoord uit zelfverdediging.' Zegt Marion.
'Ja dat kan ik wel even kijken.' Gaat Mechels weer achter haar bureau zitten en toets wat in op haar laptop. 'Ze had hem geconfronteerd en toen escaleerde alles, nu is die klootzak dood en gelukkig Eva haar vader ook.' Floept alles bij Marion eruit. 'Ja dat snap ik, je tante komt over 2 jaar pas vrij.' Marion knikt. 'Ze is de enige die ik nog heb.' 'Nou dat is alles wat ik even wou overleggen met je.' Glimlacht ze. 'Mag ik gaan?' Vraagt Marion. 'Ja.' Marion staat op en loopt snel door naar de kleedkamers waar ze paniekerig op de grond gaat zitten.
