'Milou ik snap dat dit heel erg zwaar voor je is en dat je dat lichamelijk onderzoek helemaal niet wilt.' Slikt Marion en veegt onopgemerkt een traan van haar wang. 'Maar het moet echt anders kunnen we die klootzak nooit te pakken krijgen.' Legt Marion zo goed mogelijk uit. 'Ja.. begrijp i..ik.' Antwoord Milou. 'Zullen we?' Vraagt Marion. Milou knikt en ze lopen naar de auto en rijden naar het ziekenhuis.
'Moet ik met je mee of wil je dat ik hier op je wacht?' Vraagt Marion als ze aangekomen zijn in het ziekenhuis. 'Ehm.. je mag wel mee.' Zegt ze met een zwakke glimlach. Marion glimlacht en ze lopen samen de ruimte in waar Milou word gecontroleerd op verkrachting.
'Je hebt het goed gedaan.' Zegt Marion als we de ruimte uit lopen. Ze ziet de betraande gezicht van Milou en trekt haar tegen zich aan om haar te troosten. Milou barst opnieuw in tranen uit. 'Ssstt rustig maar.' Wat Marion niet door heeft is dat bij haar ook traan over haar wang loopt. 'We gaan je helpen.' Zegt Marion waardoor Milou al wat rustiger word. Marion praat nog met de verpleegkundige. 'Kom we gaan.' Zegt ze tegen Milou. Ze zet Milou af bij haar huis en Marion rijd door naar het bureau.
Marion is nog net binnen of ziet dat Eva op haar af komt lopen. Marion omhelst haar en barst in tranen uit. 'Gaat het?' Vraagt Eva. 'Ik ben hier nog niet klaar voor Eef.' Snikt ze. 'Lieverd toch.' Geeft ze een kusje in haar haar. 'Ro wil jij alsjeblieft het typwerk doen ik denk dat ik even met Mechels dingen op een rijtje moet zetten. 'Natuurlijk.' Zegt Romeo.
'Dankje.' Glimlacht ze zwakjes en ze loopt naar het kantoor van Mechels. 'Mevrouw Mechels? Mag ik even binnen komen?' Vraagt Marion. 'Ja Marion wat is er?' Marion sluit de deur van het kantoortje en gaat op de stoel zitten voor Mechels haar bureau. 'Ik denk dat ik nog niet instaat ben om te werken. Die zaak van vandaag.' Slikt Marion. 'Die vrouw heeft ook een miskraam gehad als gevolg van een verkrachting. Net als ik. E..en ik trek het niet m..meer.' 'Dat begrijp ik maar.' Zegt Mechels.
'Maar wat?' 'Moet je niet naar een therapie om je gedachtes van je af te zetten?' Vraagt Mechels. 'Therapie?' Kan Marion het niet geloven. 'Ja therapie.' 'Waarom!' Word Marion een beetje boos ervan. 'Dan denk je er niet meer aan. Je zit met opgekropte gevoelens Marion, en die moeten eruit.' Legt Mechels het uit. 'U denkt dat ik dit ooit ga kunnen vergeten hè... ik heb dat geprobeerd met alles wat ik heb meegemaakt in mijn jeugd. Maar geloof me, dat vergeet je nooit meer.'
'Dat kan ik me heel goed voorstellen, maar wat wil je dan? Paar dagen vrij en dan weer werken en dan weer hier aan komen met ik kan het niet?' Zegt Mechels. Marion slaat haar ogen neer. 'Sorry.' Zegt ze. 'Hier kan je niks aan doen en ik snap dat je het moeilijk hebt ook met je jeugd maar ik denk dat dit het beste voor je is Marion.' Marion knikt. 'Ik ga het proberen.'
'Daar ben ik heel blij mee Marion. Met proberen kom je al ver.' Mechels pakt een flyer en geeft het aan Marion. 'Deze therapie heeft Eva een paar jaar geleden ook gehad vanwege haar schiet angst, wellicht ken je het nog. Deze therapie is speciaal voor mensen die bij de overheid werken. Er staat een telefoonnummer op zodat je afspraak kunt maken. Als je je eerste gesprek hebt gehad wil ik graag weer met je in gesprek hoe het gaat.' Legt Mechels allemaal uit. Marion knikt en glimlacht zwakjes. 'Dank u ik ga gelijk bellen.' 'Fijn Marion.' Glimlacht Mechels. Marion loopt het kantoortje uit en gaat weer op haar plek zitten.
