20

84 2 2
                                    

Eva:
Dan valt Wolfs helemaal naar beneden ik schrik en kijk om. 'Auw godverdomme.' Vloekt hij en grijpt naar zijn been. 'Wolfs!' Klim ik weer naar beneden en ren naar hem toe. 'Gaat het? Waar heb je pijn.' Raak ik bezorgd. 'Mijn enkel.' Kijkt hij pijnlijk. Ik wrijf voorzichtig over zijn enkel. 'Auww Eef.' Knijpt hij zijn ogen dicht. 'Bel even een ambulance.' Roep ik richting Marion en Romeo. 'OC 3201 ik wil graag een ambulance, het labo en 2 lijkwagens naar branderweg 17.' Hoor ik Marion door haar porto. 'Ze zijn onderweg.' Zegt ze. 'Dankjewel.' Schenk ik haar een glimlach.

Als de ambulance is gearriveerd komen ze meteen naar Wolfs. 'Als het maar niet gebroken is.' Zucht hij nog. 'Goeiedag meneer wat is er gebeurd?' De ambulancebroeder. 'Ik wou op het balkon klimmen alleen ik gleed weg.' Legt Wolfs uit. 'Dat is niet zo slim he. Ik ga eens even kijken.' Zegt de ambubroeder. Wolfs rolt met zijn ogen en ik kan mijn lach bijna niet inhouden. 'Zo te zien is het niet gebroken maar ik zou graag willen vragen of u mee met ons wilt zodat we wat foto's kunnen maken.' Legt hij uit. Wolfs zucht. 'Oke.' Ik en de ambulancebroeder helpen Wolfs met opstaan en lopen naar de ambulance.

'Moet ik mee?' Vraag ik aan Wolfs. 'Nee joh we zitten hier met 2 lijken. Maak alvast een begin met Romeo en Marion. Als ik klaar ben kom zo snel mogelijk naar het bureau.' Geeft hij me een kus. 'Oke succes.' Glimlach ik. 'Doei.' En de ambulance rijd weg. Ik loop weer terug naar het balkon en klim voorzichtig omhoog en loop naar Marion en Romeo.

'Jezus kan die muziek even uit word nog doof zo!' Schreeuw ik chagrijnig boven de muziek uit. Marion loopt naar de box en zet de muziek uit. 'Ik weet dat je je zo kut voelt over dat Wolfs naar beneden is geflikkerd maar dat hoef je niet op ons af te reageren ja!' Word Marion boos. Ik rol met mijn ogen en vraag waar de lijken liggen. 'Zoek het ook maar uit.' Marion loopt naar het balkon en klimt naar beneden en gaat in de auto zitten. 'Marion!' Zucht ik. Ik hoor dat de motor word gestart en Marion rij weg, mij en Romeo achterlatend.

'Je bent goed bezig Eva, heel goed zelfs.' Zegt Romeo tegen mij. 'Jezus begin jij nu ook al! Weet je zoek jij dit maar uit!' En ook ik klim naar beneden en rijd naar het bureau. Romeo achterlatend.

Ik zit aan mijn bureau en hoor meteen mijn naam. Ik zucht en loop naar het kantoortje van mevrouw Mechels. 'Jij laat Romeo achter op een PD met 2 lijken en zegt dat hij het moet uitzoeken. Hij heeft die bevoegdheid niet dus die lijken liggen op je te wachten. En oh ja, je reageert je frustratie uit op je collega's. En dat is de eerste keer maar dan ook meteen de laatste 2!' Zegt ze met haar wijsvinger gericht op mij. 'Dat komt omdat Wolfs is uitgegleden en ik ben erg geschrokken.' Leg ik haar uit.

'Dat begrijp ik maar dat is geen reden. Er liggen 2 lijken op je te wachten geloof ik.' Geeft ze me een hint. Ik zucht en loop haar kantoortje uit. Ik zie dat Marion aan haar bureau zit en besluit toch om op haar af te lopen. 'Sorry dat ik zo tegen je deed.' Zeg ik tegen haar. 'Dat geeft niet, maar vanaf nu ga je wel normaal doen.' Zegt ze terwijl ze opstaat en haar jas aan doet. Ik glimlach zwakjes, blij dat ze me  heeft vergeven. 'Ik ben zo terug wacht even.' En ze loopt naar het kantoortje van mevrouw Mechels.

'Gaat het wel met je?' Vraag ik aan haar als ze terug komt. 'Mwah ik heb me ziek gemeld. Ik wist niet dat een zwangerschap zo zwaar kon vallen.' Zucht ze. Ik aai over haar rug. Ik zie dat ze Google opent en dingetjes opzoekt op internet. 'Wat doe je?' Kijk ik vragend naar haar scherm. 'Ik probeer uit te zoeken waarom ik me zo voel en hier staat dat het komt door te lage bloeddruk en te kort aan ijzer. Nou dat verklaart een hoop.' Legt ze uit. 'Lieve Marion wat er allemaal op internet staat moet je niet allemaal geloven hè. Het komt omdat er een kind in je buik groeit.' Leg ik haar uit.

'Ik ga het toch na vragen bij Nick, hij is toch arts.' Grinnikt ze waardoor ik ook lach. 'Is goed ik ga weer terug naar de lijken want anders word Mechels echt boos word.' Zeg ik tegen haar. 'Succes.' Zegt ze. Marion sluit alles af en staat op. 'Dankje.' Knipoog ik naar haar. We lopen samen het bureau uit en stappen beide in onze eigen auto.

Het leven - Flikken MaastrichtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu