41

72 2 0
                                    

Nick slaat zijn handen voor zijn mond. 'Niett. Is het echt waar?!' Kan hij het niet geloven. 'Ja.' Lacht Marion om zijn reactie. Jij geeft haar een kus en een knuffel. 'Ik ben zo blij!' 'Ik ook. Papa Nick, klinkt wel goed.' Lacht ze. Levi krimpt vrolijk door het huis. 'Het lijkt wel alsof hij het begrijpt.' Glimlacht ze. 'Ja he.' Kijkt hij ook naar Levi.

Marion slaat haar armen om hem heen. 'Ik hou van je.' Zegt ze. 'Ik ook van jouw.' Geeft hij haar een kus. 'Wat gaan we doen met eten?' Vraagt ze aan hem.'Want ik kan ook even bellen naar mijn lievelings restaurant.' Glimlacht ze. 'Oehw ja dat is een goed idee. Dan trek ik even iets leuks aan.' Glimlacht hij en verdwijnt naar boven. Marion loopt naar Levi en loopt ook naar boven om wat anders aan te trekken.

Als Marion nog bezig is sluipt Nick naar beneden en en pakt achterin de kast een cadeautje. Maar dan hoort hij Marion naar beneden komen en verstopt hij het cadeautje in zijn donker blauwe pak. 'Ben je zo ver?' Zegt hij tegen haar. 'Mag ik zo mee.' Draait ze een rondje met Levi in haar armen. 'Zeker.' Knipoogt hij. 'Nou dan gaan we.' Legt ze Levi in de buggy en lopen naar het lievelings restaurantje om de hoek. 'Gelukkig is het niet ver lopen want ik merk nu al dat ik moe ben.' Glimlacht ze en pakt zijn hand. 'Nou dan heb je geluk.'

Bij het restaurant aangekomen krijgen ze een tafel achterin het restaurant, ze bestellen hun eten en voor Levi pakt ze zijn potje met eten en doet een slabbertje bij hem om. 'Ehm Marion..' maar dan horen ze een ringtone. 'Sorry schat.' Zegt ze en neemt op. Als ze na een tijdje heeft gepraat hangt ze zuchtend op. 'Wat is er?' Vraagt Nick. 'Er was wat gebeurd op werk met een verdachte die mij en Romeo heeft geslagen.' Slikt Marion maar wat er verder is gebeurd houd ze achterwegen.

'Hij word niet vervolgd en krijgt alleen een boete van 750 euro.' Zegt ze er nog achteraan. 'Wat?! Meen je dat? Wat een klootzak. Waarom!' Is Nick boos. 'Hij had Romeo mishandeld en ik had hem aangehouden. Toen ging ik hem verhoren.. euhm ja.. toen heeft hij mij ook geslagen.' Zegt ze. 'Wat een fucking klootzak. Heeft hij verder nog iets gedaan? Zeg me alsjeblieft van niet.' Marion slaat haar ogen neer. 'Er is niks meer gebeurd.' Zegt ze zacht. Nick kijkt haar beter aan maar geloofd haar niet. 'Weet je het zeker? Ik zie aan je dat er meer is.' Marion zucht. 'Je kent me te goed.' 'Hoe lang kennen we elkaar 2 jaar?' Zegt hij. 'Zoiets?' 'Vertel?' Zegt Nick, nu moet Marion het wel vertellen, ze heeft geen keus.

'Hij heeft me gezoend.' Geeft ze uiteindelijk toe. 'Wat!!' Schreeuwt Nick en het hele restaurant staart naar hun tafeltje. 'En ik wilde het niet maar hij was te sterk. En ik kreeg hem niet van af.' 'En dan krijgt die lul alleen maar een boete?!' 'Nick! Doe rustig er zitten hier nog meer mensen .' Zegt Marion streng. 'Ul.' Lacht Levi. Marion zucht. 'Levi dat mag je niet zeggen en papa ook niet.' Kijkt ze streng naar Nick. 'Oh nu heb ik het weer gedaan?' Zegt hij boos. 'Dat zeg ik helemaal niet.' Voelt haar tranen achter haar ogen prikken en loopt boos naar de wc. Nick zucht en voert Levi. 'Wa i mama?' Vraagt Nick. 'Even naar de wc lieverd. Ze komt zo weer terug... hoop ik.' Zegt hij het laatste zacht. Marion veegt haar tranen weg en gaat weer aan tafel zitten.

'Marion?' Zegt hij zacht en staart naar voren. 'Ja?' 'Sorry ik bedoelde het niet zo..' Marion neemt een hap van haar eten die inmiddels is gebracht door de ober. 'Ik.. schrok alleen toen.. toen je vertelde dat hij je heeft..' hij legt zijn hand naast zijn mond zodat Levi het niet hoort. 'Gezoend.' Fluistert hij. 'Snap ik, maar dan ben je blij dat mijn oom er niet meer is.' Mario slaat haar hand voor haar mond 'kut... i..ik.' Zucht ze en laat haar hoofd in haar handen vallen. 'Hoe.. hoe bedoel je?' Zegt hij vragend. 'I..ik ben in mijn j..jeugd door mijn oom m..misbruikt. Maar hij is dood gelukkig.' Zegt ze een beetje angstig. 'Godverdomme.' Vloekt hij zachtjes en staat op. 'Wat ga je doen? Ga zitten.' Zegt ze. Nick kijkt haar met waterige ogen aan.

'Sorry dat ik het nooit heb verteld. I..ik kon het gewoon niet. En ik snap als je me niet meer wilt.' Zegt ze angstig. 'Het is niet erg dat je het niet tegen me heb verteld maar dat je me niet in vertrouwen genomen hebt.' Er rolt een traan over zijn wang en hij rent het restaurant uit.

Het leven - Flikken MaastrichtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu