Marion:
Een uurtje later voel ik me nog steeds niet goed en besluit om toch maar naar huis te gaan. 'Eef?' Vraag ik aan haar. 'Ja?' 'Zou je me naar huis willen brengen?' Zeg ik sip. 'Ja natuurlijk.' Glimlacht ze. 'Ik ben zo terug.' Glimlacht ze naar Wolfs die een duim op steekt en me beterschap wenst. 'Gaat het wel met je?' Vraagt ze als we naar haar rode Volvo lopen. Ik schud me hoofd. 'Het lijkt wel 1000 keer erger dan hoe het soms is.' Beantwoord ik haar vraag. We stappen in en rijden weg.
'Nog 3 maanden toch?' Vraagt ze weer. 'Zoiets ja.' 'Het kan natuurlijk eerde gebeuren.' 'Ik hoop het niet maar het kan inderdaad wel.' Zeg ik. Na een paar minuten stappen we uit en steek de sleutels in de deur. 'Wil je nog iets drinken of ga je meteen weg?' Vraag ik dit keer aan haar. 'Uhmm, 1 drankje dan.' Glimlacht ze. 'Gezellig.' Glimlach ik terug en we lopen naar binnen. 'Ben ik weer.' Geef ik Nick een kus. 'Hey lieverd en je bent niet alleen zie ik. Hey Eva!' Zegt hij blij en geeft haar een knuffel.
'Heyy' zegt ze en geeft me een knipoog. 'Lieverd zou jij zo terug met Eva mee kunnen rijden en op de terugweg m'n auto meenemen? Ik durfde niet te rijden vandaar dat Eva me ook brengt.' Zeg ik tegen hem. 'Natuurlijk doe ik dat, gezellig.' Knipoogt hij naar Eva. 'Dankjewel.' Geef ik hem een kus. 'Wat wil je drinken?' Vraag ik aan haar. 'Chocomel.' Glimlacht ze. 'Dacht ik al.' Knipoog ik waarna ik de keuken in verdwijn.
Ik kom terug gelopen met een thee en chocomel. Nick en Eva zijn inmiddels verplaats naar de woonkamer en zitten gezellig te kletsen. 'Kijk eens alsjeblieft.' Zet ik chocomel voor haar neer op tafel. 'Dankjewel.' Glimlacht ze dankbaar. 'Hoe gaat het tussen jullie?' Vraagt Eva. 'Super goed.' Knik ik naar Nick die ook enthousiast knikt. 'Mooi zo.' Zegt Eva. 'En tussen jouw en Wolfs?' 'Ja gaat ook goed.' Glimlacht ze. 'Vertel.' Zeg ik. 'Uhmm..' begint ze te stotteren.
'Het hoeft niet als je dat niet wilt.' Zegt ik. 'Nou Ehm..' stottert ze opnieuw. 'Nou goed dan niet.' Sta ik op en breng de glazen naar de keuken. 'Wolfs en ik..' begint ze als ik weer op de bank zit. 'We hebben een.. relatie.' Zegt ze zacht. 'Echt!' Schreeuw ik enthousiast. 'Zie je wel jullie horen gewoon bij elkaar.' Zeg ik nu wat zachter. Eva schiet in de lach. 'Ik ben ontzettend blij voor jullie.' Zegt ze waardoor ze glimlacht.
Ik krijg een appje van de verloskundige. 'Ze vraagt of we morgen langskomen voor de 7,5 maanden echo. De tijd gaat snel.' Zeg ik. 'Het komt nu wel echt heel dichtbij.' 'Jaa.' Glimlacht Eva. 'Ik ben bang dat ik... het niet kan.' Stotter ik. 'Tuurlijk wel, het komt allemaal goed.' Komt ze naast me zitten en omhelst me. 'Ik hoop het.' 'Tuurlijk wel je bent een sterke vrouw Marion, je moet even door de zure appel heen bijten maar dan heb je ook wat moois voor heel je leven.' Zegt ze. 'Dat is waar.' Glimlach ik en leg mijn hand op mijn buik.
