Marion loopt naar de woonkamer en ziet zijn vrouw die onder de blauwe plekken zit. 'Nou vertel wat kom je doen?' Gromt de man. 'Even kijken hoe het hier gaat.' Zegt Marion. 'Nou gaat prima, toch?' Kijkt hij naar zijn vrouw. Marion ziet haar nerveus knikken, Marion voelt meteen dat er iets niet helemaal goed is. 'Ik geloof er helemaal niks van.' Zegt Marion en ze doet haar armen over elkaar heen.
'Of je het nou geloofd of niet, het gaat goed hier.' Zegt hij bot. 'Hoe komt het dan dat ze onder de blauwe plekken zit?' Wijst ze naar zijn vrouw. 'Van jou? Net als vroeger.' 'Nee ik doe helemaal niks meer, ze is van de trap gevallen.' Marion kijkt naar zijn vrouw. 'Klopt dat?' Zegt ze een beetje streng, misschien iets te streng.
'J..ja. H..hij doet g..geen vlieg k..kwaad.' Stamelt ze. 'Ik wil even met u alleen praten.' Zegt Marion tegen de vrouw. 'Hoezo? Ze zegt toch dat ik niks doe.' 'Als nog zou ik het even fijn vinden om met uw vrouw te praten.' Geeft Marion niet op. 'Nou ga je gang maar, er is toch niks.' Zegt hij. 'Wilt u even naar boven gaan meneer?' Probeert Marion het aardig te vragen. 'Nee het is verdomme mijn huis.' Raakt hij geïrriteerd. 'En toch zou ik het graag willen dat u naar boven gaat.' Verheft Marion haar stem. Hij rolt met zijn ogen en loopt chagrijnig naar boven.
Marion gaat naast de vrouw op de bank zitten. 'W..waarom wilt u mij s..spreken?' Zegt ze angstig. 'Ik denk dat u dat wel weet.' Glimlacht Marion. De vrouw slaat haar ogen neer. 'Slaat hij u weer?' 'N..nee waarom zou hij.' 'Hoe komt u anders aan die blauwe plekken.' 'Van de trap gevallen..' 'En dan komen er blauwe plekken over heel u lijf? De 1 is ouder dan de ander, dat zie je aan de kleur.' Zegt Marion. 'Ik krijg snel blauwe plekken en ik stoot me vaak ergens aan..ik..ik weet het niet. Maar ik zei net.. dat hij niks heeft g..gedaan.' 'Als hij u wel slaat dan is het tijd om dat nu te zeggen.' Legt Marion haar hand op die van haar.
Plots barst de vrouw in tranen uit. 'Hij slaat je wel hè?' Kijkt Marion haar medelevend aan. 'Als ik de waarheid vertel.. dan slaat hij me meer.' Fluistert ze. 'Dus hij slaat je? Want als u nu eerlijk bent dan neem ik hem mee naar het bureau, dan bent u voorgoed van hem af.' Stelt Marion haar gerust. De vrouw knikt voorzichtig. Marion glimlacht zwakjes en geeft een kneepje in haar hand. 'Ik ga hem meenemen en ik zou u willen vragen om met jullie eigen auto achter ons aan te rijden.' 'Oke.' Knikt de vrouw. 'Blijf maar even beneden.' Loopt Marion naar boven. 'U bent aangehouden wegens mishandeling op uw vrouw.' Pakt ze haar boeien.
'Huh wat?' Kijkt de man haar vragend aan. 'Wat was u plan? Haar weer slaan als ze de waarheid vertelde? Het houd hier nu op.' Zegt Marion. De man zegt niks en rolt met zijn ogen. 'Moet ik je in de boeien slaan of gaat u vrijwillig mee?' 'Ik loop wel mee.' Zegt de man zuchtend. Marion houd hem stevig vast en loopt met de man naar beneden. Ze zet hem in de auto en rijden naar het bureau..
