Ansızın _MPREG-

18. Bölüm

Yorumke dostlarr🧚‍♂️🧚‍♀️

Sabah uyandıklarında çocuğun kollarının arasında olması rahatlatmıştı Asaf'ı. Yine onunlaydı. Tıpkı olması gerektiği gibi göğsünde uyanmıştı.

Akif uyku sersemi kafasını kocasının göğsüne sürterken mırıldanıyordu.

" Komutanım biraz daha."

" Yavrum anlamadım dedim."

Çocuk askerdeki 'koğuş kalk!" travmalarını atlatamadığı için ağzında bir şeyler geveliyordu.

" Zahir abi tamam dövme ceza alacaksın. Imm."

Asaf şaşkın şaşkın minik ağzıyla br şeyler mırıldanan çocuğa bakıp saçlarını okşamaya başladı.

" Akif, benim, hadi uyan."

Boşta olan elini aşağıya indirip Akif'in çıplak kalçasının bir lobunu sıktı.

" Immm Asaffff."

Adını söyleyip inleyince bir parmağını deliğinin çevresinde dolaştırmaya başladı ama asla sokmuyordu.

" Ahhh, yine rüya görüyorum."

Çocuğun bu şekilde uyanmayacağını anlayınca dudağına kelebek öpücükleri bırakmaya başladı.

" Sultanım uyanma vakti."

Normalde uyumasına izin verirdi ama uykusunda sayıklamasının nedenini öğrenmek istiyordu. Kötü bir şey olmasından korkmuştu. Huyu değildi çünkü uykusunda sayıklamak.

"Asaf?"

Çocuk sonunda gözlerini açtığında alnından öptü.

" Günaydın nûrum."

" Günaydın."

Sesi uykudan yani uyandığı için boğuk çıkıyordu. Dayanamayıp kırmızı yanaklarından öptü.

"Uykunda bir şeyler söylüyordun."

" Öyle mi? Ne diyordum."

" Anlayamadım. Zahir gibi bir şey dedin sanırım."

Çocuk gözlerini ovuşturup doğrulduğunda deliğinde küçük bir sızı hissetmişti. Bu iyiydi çünkü başlarda bıçak saplanıyormuş gibi hissederken şu anki acı gayette tolere edebileceği bir acıydı.

" Haa Zahir abi askerlik arkadaşım."

" Ne arkadaşın ne?"

Tam şu anda ne var ne yoksa öğrenme vakti gelmişti Asaf'ın. Çocuk her ağzını açtığında dumur olacağı bir şey duyuyordu çünkü.

Çocuk uykulu halini üzerinden atamadığı için kocasının göğsüne yaslanıp kollarını gövdesine sardı.

" Annem her şeyi öğrenince askere gitmemi istedi. Babam olanları duyarsa çok kızarmış. Haklı da. Ama yemin ederim gitmek istemedim. Sadece duyulursa sana bir şey olacağından korktum. Gidelim buradan Asaf artık ayrılmayalım. Ben annemle konuşacağım. Bir daha ayrı kalamam sizden."

Siz derken neyi kastettiğini gayet iyi anlamıytı Asaf. Kocasını ve onun kocaoğlanını kastediyordu.

" Bir daha böyle bir şey olmayacak. Senin yerin benim yanım bundan sonra. Ben her şeyi ayarladım. Buradan uzak bir kasabaya yerleşeceğiz."

Kafasını salladı Akif, onunla nerede olursa olsun yaşardı.

" Orada kötü mü davrandılar sana o yüzden mi sayıklıyordun?"