Ansızın _MPREG-

34. Bölüm

🔥💧 kısmına kadar rahat okuyun;)

" Armudu düşledim suyunu gümüşledim. Ben o yâri hep sevdim, yarelelliii."

Akif güle oynaya, şarkılar söyleyerek lokmasını döküyordu. Annesinden tarifini öğrendikten sonra sıçrayan yağdan kaçmaya çalışarak becermeye çalışıyordu bu işi.

Nihayetinde kocası için değerdi. Kollarına yağlar sıçramıştı küçük küçük kabarmıştı derisi, bazı lokmalar bembeyaz bazıları siyaha yakın olmuştu ama nihayetinde başarıp fazla ağdalaşmış olan şerbetin içine atıp hazırlanmaya başladı. Kocası yemeden boğazından geçmezdi.

Bugün marangozhaneye gidip götürecekti lokmaları.

" İnşallah ağzına layık olmuştur kocacım."

Yanına lokmalarını alıp evden çıktı. Marangozhaneye gelene kadar kalbi küt küt atmıştı Asaf'ını göreceği için. Daha önceden işyerine geleceğini söylemişti ama buğün olacağını bilmiyordu Asaf.

" Asaf'a mı geldin Akif?"

" Evet abi çağırır mısın?"

Çalışanlarla tanıştırmıştı onu. O yüzden tanıyorlardı. Asaf içeriden kaçana kadar yanında bir kadın beliriverdi birden. Çaktırmadan kadına baktı Akif, sanırım hamileydi kadın. Kendisi öyle olduğu için dikkatini çekmişti.

Tam konuşacakken Asafı belirivermişti önünde. Heyecandan titremeye başladı. Sokaktayken onu görünce kendine hakim olamayıp üzerine atlayacak diye çok korkuyordu. Deliği kasılmaya, minik aleti titremeye başlamıştı.

" Aş..., Asaf."

Neredeyse aşkım diyecekti. Asaf'ının gözleri parıldamıştı onu görür görmez.

" Hoşgeldin, gel arkaya geçelim."

Kafasını sallayıp onunla arkaya gidecekken yanlarındaki kadın alel acele konuşmaya başladı.

" Asaf bey, beş dakika konuşabilir miyiz acaba?"

Akif şaşkın bir bakış attı kadına. Neden onunla konuşmak istiyordu ki. Eğer siparişi varsa ustayla konuşabilirdi.

" Siparişiniz varsa içeride yardımcı olurlar bacım."

" Yok, özel bir konu."

Asaf'ın vücudu gerilmişken Akif onların ne gibi özel bir şey konuşacağını anlayamamıştı.

" Asaf ben bunu verecektim, konuş istersen ben gideyim."

Belki önemli bir işi vardır diye elindeki lokmayı Asaf'ın eline bıraktı.

" Yok, bekle Akif. Söyle bacım, ne diyeceksen."

Asaf gerilmişti çünkü daha bu sabah konusu geçmişti bu kadının.  Aracı gönderip Asaf'la baş göz etmeyi düşünüyorlardı. Zaten topal ve yaşı geçmişti. Dul ve hamile bir kadınla evlenip yuvasını kurması uygun düşermiş. İşi de huyuda iyiymiş. 

Bunları duyar duymaz kanı buz tutmuştu Asaf'ın, onun zaten hamile bir eşi vardı. Akif duyduğunda nasıl bir tepki verirdi kestiremiyordu ama kötü hissettireceğini biliyordu.

Nasılda masum duruyordu sevdası. Onun için yine uğraşıp didinip ne yapmıştı kim bilir. Elinde tuttuğu saklama kabını bağrına basmak istedi Akif'in ellerinden çıktığı için.

"O zaman ben sonra uğrayayım."

Kadını gücendirmek istemiyordu ama önünü kesin şekilde kesmek istiyordu.
Akif'se kocası hareket ederken aksayan bacağına acıyan bir bakış attığını gördü kadının. Refleks olarak önüne geçmek istedi eşinin ama dikkat çekmemek için kendini tuttu.