0.9

2K 264 249
                                        

woohyun'a yakalanmamıştım. yani bir yıllık şans kotamı doldurmuştum. eşyalarımı getirdiğimde kapıda taehyun'un ayakkabıları yoktu. eve girdiğimde de taehyun'u bulamamıştım. arkadaşlarıyla dışarı çıkmış olmalı diye düşündüm. oturma odasına geçmiş ve uzanmıştım. yarın okula gidecektim, çok heyecanlıydım. zor bir okul döneminden sonra değişiklik eminim ki iyi gelecekti. biraz daha yattım. ama sıkılmıştım. ne yapsam diye düşünürken evi temizlemenin mantıklı olduğuna karar verdim. ahır gibiydi çünkü.

oturma odasını topladım önce. ardından bulaşıkları yıkadım. en sonunda da çöpleri toplamaya başladım. sıra taehyun'un odasına gelmişti. yerde ki bir kaç çikolata ve süt paketini topladıktan sonra odasında ki çöp kovasını boşaltmak için masasına doğru ilerledim. elimde ki poşete boşalttığımda gereksiz bir ağırlık hissetmiştim. poşeti açıp baktım. alış veriş merkezine gittiğimiz gün ki aldığımız kolye duruyordu. o kolyeyi çöpe atmasını beklemiyordum. hemen poşetten çıkardım. 

şu anda kolyeye bakarak ağlıyordum. anlam yüklemiştim ben o kolyelere. değerliydi benim için. onun içinde öyle sanmıştım. ne olursa olsun atmaz diye düşünüyordum. yanılmışım. gerçi onun gözünde iğrenç biriydim. bir kolye neden önemli olsun ki? kolyeyi cebime atıp gözyaşlarıyla çıktım odadan.

birazdan akşam olacaktı. hava kararmıştı.  normalde açtım fakat o kadar çok ağlamıştım ki tüm iştahım kaçmıştı. o yüzden bir bardak su içip yatacaktım hemen. başımın ağrısını tek uyumak geçirebilirdi.

yeniden yerime dönecekken ışıklar gitmesiyle irkilmiştim. önce koridorda ki ampulün patladığını düşünmüştüm. fakat salonun da ışığı, mutfağında ışığı yanmıyordu. olabildiğince hızlı adımlarla kendime hazırladığım yatağa girmiştim. telefonumu elime alıp taehyun'a mesaj attım.

-

beomgyu
taehyun nerdesin

taehyun
sana ne

beomgyu
elektrikler gitti
ışıklar yok

taehyun
ne yapabilirim bu durumda
biraz bekle gelir

beomgyu
ben karanlıktan korkarım

taehyun
karanlık olan bir ev seni yemez
ayrıca bebek değilsin

beomgyu
olgun ve yetişkin insanların da
fobileri olur taehyun
görüldü

ciddi olamazsın
görüldü

lütfen eve gel korkuyorum

taehyun
sana dedim ya birazdan gelir elektrik

beomgyu
eğer karanlık korkum olmasaydı bu
dediğinle kendimi avutabilirdim

taehyun
eve gelmeyeceğim

beomgyu
ama çok korkuyorum lütfen|
peki
eğer bir şey böldüysem özür dilerim

taehyun
evet böldün
ve önemli
bir daha bölme

beomgyu
merak etme bölmem

-

taehyun eve gelmeyeceğini söylemişti. evde tek başıma karanlıkta kalmıştım. kıpırdayamıyordum bile. duvarlar üzerime doğru geliyordu sanki. terlemiştim. fazlasıyla terlemiştim. delirecek gibiydim. taehyun'un hiç fobisi yoktu sanırım. bir fobi nasıl küçümsenebilir ki? fobileri yüzünden akıl hastanesinde yatan insanlar var. ama beyfendi eve gelip yan odada durmayı bile çok görmüştü.

karanlığı aydınlatan araba farları beni daha da korkutuyordu. yarım saattir karanlığın içinde delirmemek için dua ediyordum. biraz sonra elektriklerin geldiğini anlamamı sağlayan gece lambasının loş ışığı vurmuştu yüzüme. bir kez daha gitmesi ihtimaline karşı hemen gözlerimi yummuş, uyumaya çalışmıştım. ve uyumuştum da.

uyandığımda saat gece bir olmuştu. gelen anahtar sesiyle kapıya doğru gittim. büyük olasılıkla taehyun'du.  ama her ihtimale karşı yanıma aldığım tavayla gittim. taehyun içeri girerken bana kısa bir bakış ardından da kahkaha atmıştı.

"cidden mi? tava mı?"

"sana korkuyorum derken şaka yapmamıştım."

"şaka yapmadığını biliyorum."

"ona rağmen gelmedin mi?"

"gelmedim."

bu kadar açık sözlü olması kalbimi kırmıştı.

"kolyeyi çöpe atmışsın."

"odamı mı karıştırdın?"

"hayır temizlik yaptım ve odanda çöp varsa diye toplamak için girdim. kolyeyi neden attın?"

"bir daha sakın odama girme. kendi odamı kendim temizlerim. ve o kolyeyi istemiyorum. o yüzden çöpe attım. istemediğim şeyleri çöpe atıyorum."

gerçekten oldukça açık sözlüydü. üzülmüştüm. kafamı anladım anlamında sallayıp geri yerime dönmüştüm. umarım uyuyabilirdim.

★☆

umarim begenmissinizdir elimden geldigince ozen gosterdim bu bolume

sanırım hepiniz okuldasinizdir simdi 😔 neyse gelince okursunuzz 💪🏻

vote vermeyi unutmayinn 💗









i can't pretend | taegyu ✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin