taehyun grupta çevrim dışı olduktan biraz sonra odama gelmişti. kapımı çaldığında ona girebileceğini söylemiştim. başta ayakta, kapının önünde dikilmişti biraz. şu an bir yere geçmek istiyor ama nereye oturacağını bilemiyor gibiydi. yeterince samimi bir gülüş takınarak "istersen yatağıma oturabilirsin." demiştim yanımı göstererek. sonra belki çekinir diye düşünerek karşımda ki koltuğu gösterdim. "koltuğa da oturabilirsin." yavaşça koltuğa oturmuştu. konusmuyordu.
"noldu bir şey mi oldu?" diyerek sessizliği böldüm.
"evet." dedi. derin bir nefes aldıktan sonra devam etti. "yeonjun ve soobin en yakın arkadaşlarım. benden böyle bir şeyi yıllarca saklamaları baya üzdü."
"sen homofobik olduğun için senden sakladılar ama."
"bu daha da kötü değil mi? homofobiğim ve en yakın arkadaşlarım sevgililer. üstelik bunu benden saklıyorlar."
"seni kaybetmek istemediler. demek ki seni çok seviyorlar. iyi tarafından bak."
"üzgünüm bakamıyorum. iyi bir tarafı gelmiyor."
"şimdi ne olacak? konuşmayacak mısın onlarla?"
"hayır konuşacağım. önceden olsa konuşmazdım. ama atlatmaya çalışıyorum."
kafamı salladım. o ise konuşmasına devam etti.
"neden tüm arkadaşlarım sırayla gay çıkıyor?"
ikimiz de gülmüştük bu dediğine. ama taehyun çok gergin gözüküyordu. kafasında bir şeyler var gibiydi. ben de tabii ki dayanamayıp sordum.
"taehyun çok gergin gözüküyorsun. ne düşünüyorsun?"
"yapamayacağım gibi beomgyu. benim yetiştirilme şeklim bu. hala eş cinsel biri görünce iğrenmeden edemiyorum. ama bir yandan siz... yani sizi de kaybetmek istemiyorum. sen bende bir çok şeyi değiştirdin. mesela homofobikliğimi yenmemi istemem gibi. ama olmuyor. yapar mıyım sence?"
ani gelen bir gazla taehyun'un yanına gidip ona sarılmıştım. başta karşılık vermemişti. çünkü oldukça şaşırmıştı. sonrasında o da ellerini belime sarmıştı. sessizce, fısıldayarak konuşmaya başladım.
"elbette yapabilirsin taehyun. ama kendini zorlama. eğer hazır değilsen zorlama. merak etme homofobik insanlar hayatın her yerinde var. alışığız biz. eminim onlar da alışıktır. ama yenmeni çok isterim. eskisi gibi yakın olmak güzel olurdu."
bedenlerimizi ayırarak yüzüme baktı.
"teşekkür ederim."
"rica ederim."
-
taehyun'dan
beomgyu'nun odasından çıktığımda kendimi tuhaf hissediyordum. rahatlamış ama aynı zamanda daralmış hissediyordum. sanki orda olmamam gerekiyormuş, onunla konuşmamam, temas haline geçmemem gerekiyormuş gibi gelmişti.
odama geçip kendimi yatağıma attığımda biraz düşünmeye başladım. ben beomgyu'yu çok kırmıştım. çok kaba biri olmuştum. ama beomgyu ona rağmen bu gün bana destek olmuştu. öbür yandan aklıma yeonjun ve soobin geldi. onlar kendimi bildim bileli hep en yakın arkadaşlarımdı. onları da üzmek istemiyordum. lanet olsun bir insan neden eş cinsel olur ki? bana hala saçma geliyordu.
ama halledecektim. arkadaşlarım için yapacaktım bunu.
üstelik beomgyu'nun bana sarılmasına karşılık vermem benim için de bir gelişmeydi. sarılırken iğrenmek yerine huzurlu hissetmem gerçekten büyük bir gelişmeydi.
★☆
bok gibi bolum oldu ins begenirsiniz asklarim 💗
nasilsiniz nasil gidiyo
iyi olmayana terlik geliyomus
gerekirse zorla iyi olacaksiniz 👍🏻
o zamaaan diger bolumde gorusuruz
ve su aciklama kisminda yazan yeri yazmak icin sabirsizlaniyorum en kisa zamanda gidelim o zamana
ŞİMDİ OKUDUĞUN
i can't pretend | taegyu ✔️
Fanfiction"hey choi, artık arkadaş olduğumuz düşüncesinden vazgeç. ben diğer arkadaşlarımla böyle şeyler yapmıyorum ya da onlara böyle hissetmiyorum." -text, düzyazı
