i can't pretend | taegyu ✔️

3.3

aradan bir hafta geçmişti. ve ben bir haftadır okula gitmiyordum. artık taehyun'a bağımlı olmuştum sanırım. o gidince ben bu kadar yıpranmıştım ama o beni kolayca unutabilmişti. ben ise onu unutmak için belki de aylarımı verecektim. beni sevdiğini söylemişti. gözlerime bakarken gözlerinin içi gülmüştü. benim için çabalamıştı. şimdi nasıl bu kadar kolay unutabilirdi ki?

telefonuma gelen mesajla gözlerimi kısa bir süreliğine tavandan ayırıp bildirime bakmıştım.

-

kai×beomgyu

kai
beomgyu!!
hani bu gun gelecektin

beomgyu
uyuyakalmisim
gercekten

kai
peki tamam inandim
o zaman kalk cabukk
kiyafetlerini giyin ve gel
sadece bir ders gecti

beomgyu
kai gelmek istemiyorum
hala uykum var

kai
bak beomgyu
kotu günlerden gectigini biliyorum ama
evde bos bos oturarak iyi olamazsin
kafani dagitman gerek azicik disari cik
yalniz kaldikca daha cok dusunur daha cok kotulesirsin o yüzden hemen okula gel bekliyorum daha da lafimin uzerine
laf istemiyorum run 🏃‍♂️

beomgyu
peki tamam

-

kai'yi kırmamak için yerimden kalkmış ve okula gitmek için hazırlanmıştım. aslında çok haklıydı. ve sanki ben biraz abartiyordum? aslında hayır. abartmıyorum. gercekten gidip kendime su alacak kadar bile halim yok.

etrafı seyrederek gidiyordum. kaç kere bu yollardan giderken kaybolmuştum ve taehyun beni gelip almıştı. keşke yeniden kaybolsam ve taehyun yine beni almaya gelse diye geçirdim içimden. baktığım her şeyde taehyun'u görmem normal miydi?

okula geldiğimde ve yerime geçtiğimde ortalıkta kai gözükmüyordu. aynı şekilde soobin ve yeonjun da gözükmüyordu. birazdan gelirler diyerek kafamı sıraya koymuş ve uyumaya çalışmıştım. aslında gerçekten uykuya dalacaktım. ta ki önümde ki ve adını hala bilmediğim kızın diğer arkadaşlarıyla konuşmasını duyana kadar. hiç bozuntuya vermeden dinlemeye başlamıştım.

"hem taehyun hem de beomgyu bir süredir gelmiyorlardı. bu gün ikiside gelmiş. bakın diyorum size kesin bunların arasında bir şey var."

ne? taehyun da mı gelmişti? demek ki bizimkiler ondan ortalıklarda yoktu.

"son dönemlerde fazla yakınlardı zaten. ben de fark ettim. ama bence şu an kavgalılar."

"olabilir. belki de taehyun beomgyu'yu aldatmıştır."

"sanmıyorum. beomgyu taehyun'u bıktırmış olabilir."

konuşulanlara sessiz kalmak gibi bir niyetim yoktu kafamı kaldırmış ve gözlerimi önümde oturan kızlara dikmiştim. dik dik bakıyordum onlara.

"dedikoduyu, hakkında dedikodu yaptığınız kişinin önünde mi yapıyorsunuz gerçekten? ayrıca kimseyle kavgalı falan değilim. hele ki taehyun ile. kendi hayatınıza odaklanmanızı öneririm. bence biraz gelişmeniz gereken konular var. onlara odaklanın. mesela nasıl profesyonel dedikodu yapılacağı gibi."

tepkilerini beklemeden kafamı yeniden sıraya yaslamıştım. daha sonrasında kai ve bizimkilerin sesi duyulmuştu. taehyun'un da sesi geliyordu. sınıfa girmiş sonra da yanıma gelmişlerdi.

"nihayet gelmişsin beomgyu. suratını unuttuk resmen." demişti soobin.

sadece gülümseyerek cevap vermiştim. ben taehyun'a bakıyordum ama o bana bakmıyordu. göz teması kuramıyoduk. ikimizinde birbirimizden çekindiği oldukça belliydi.

"taehyun sen niye geldin?" demiştim cesaretli beomgyu'yu aktifleştirerek.

gözlerime odaklanmıştı. gözlerini kırpmadan, gözlerimi kırpmadan birbirimizi izliyorduk.

"kaydımı aldırmaya ve son bir kez veda etmeye geldim."

gidiyordu. saka gibi.

"anladım." ama asla anlamak istemedim.

"bu arada yarın akşama doğru gelip son kalan eşyalarımı toplayacağım. haberin olsun."

"peki, tamam."

yarın onu son görüşüm olacaktı. biliyordum, ama asla bilmek istemiyordum. keşke rol yapıyor olsaydı. ama rol yapmıyordu.

★☆

cerezlik bolum🤩

asklarim ben bi yeonbin kurgusu yazdim text ve depresif degil komikli evet sasirdiniz biliyorum pscğfcsöepf sizce hemen simdi mi yayimlayim yoksa once bu kurgunun bitmesini mi bekleyim ne dersiniz

ayrica vote sayisi cok dustu okuyup oy vermeyenler asiri kiricisiniz haberiniz olsun
:/