Celestial Chords (Ciudad de Escalante #3)

Phase 28

"Ashanti! Dalian mo na riyan at kanina pa naghihintay itong kasama mo! Napakabagal naman kasi at papuyat-puyat pa alam naman na may pasok kinabukasan!" sigaw ni Papa sa labas ng aking kwarto.

"Sandali lang, Pa! Magkuwentuhan muna kayo riyan, okay?" sigaw ko pabalik at napamura nang mapagtanto ang nailagay ko sa aking kilay.

Instead of eyebrow gel, I used mascara! The hell. Si Papa kasi, napakaingay! Na-distract tuloy ako sa pagpapaganda. Mabilis kong kinuha ang wipes at binura ang kilay ko na masyadong itim.

"Pasok..." I said when someone was knocking on my door.

For sure it's Xandro. He's already waiting for me for I don't know how many hours already. Basta hindi pa ako nagigising kaninang umaga ay nasa ibaba na para ihatid ako sa eskwelahan. This is our routine for three weeks now. Ihahatid ako sa school at kapag magkatugma ang oras ng labasan, sabay na rin kaming uuwi.

This is how courting is for him. Parang wala namang pinagkaiba sa dati bukod sa masyado lang niya akong pinapakilig araw-araw. Hindi ko alam paano niya nagagawang gumising ng maaga para hintayin ako. Nagwe-wet dreams pa ako pero siya ay handang-handa na sa pagpasok sa eskwelahan.

Pumayag si Papa sa namumuong relasyon naming dalawa.

He wasn't shock at first because Xandro already told him about his growing affection to me. Pero imbes na sabihan ako na kilitasin muna ang manliligaw, si Xandro pa ang hinabilinan niya kung sigurado na ba siya sa akin. Ilang beses niya pang tinanong kung pinag-isipan niya ng maayos ang desisyon na iyon!

"Xandro, huwag mong isasara ang pinto. Mapusok iyang si Ashanti!" sigaw muli ni Papa sa ibaba.

I fight the urge to roll my eyes. See? Kahit kailan talaga siya! Wala namang kaso sa akin dahil alam na rin naman niya na mapusok ako. Tumawa ng mahina si Xandro at sinunod si Papa na hindi nga isasara ang pintuan.

"So you're taking too long because of this..." aniya at pinasadahan ng tingin ang mga make up ko na nasa mesa. Umupo siya sa aking tabi habang pinapanood akong mag-ayos ng kilay ngayon.

Sumulyap ako sa kanya na tahimik lang na nakatitig sa akin.

"Kung titingnan mo ako lagi ng ganyan... baka magsawa ka," paalala ko sa kanya. There's nothing interesting about what I'm doing but he seems entertain. Nakakainip ngang mag-ayos ng make up.

"I'm always staring at you but I haven't felt tired even once," sabi niya at pumalumbaba sa mesa para ipagpatuloy ang panonood sa akin. I control not to giggled. Kinilig ako roon, ah. Mga 7.3456 seconds.

"Ganda ko talaga," natatawa kong sabi at binilisan na ang kilos dahil baka ma-late pa kaming dalawa sa klase.

"By the way... ganito ka ba manligaw kay Karina noon? So you're doing this for three years to her?" kuryoso kong tanong dahil naisip ko lang kung hindi ba siya napapagod.

Nakapagtataka lang kung bakit sinayang pa ni Karina ang gaya niya. Maalaga at pasensyado talaga kaya kating-kati na ako para sagutin siya. But Sena and Sameera said that I should make him wait longer. Maging dalagang Pilipina naman ako kahit kaunti at huwag masyadong aligaga.

"Nope. She doesn't want me to do things for her," sagot niya kaya napakunot ang noo ko.

"What do you mean?"

"She doesn't like when I'm putting much effort. She thinks she didn't deserve that. That's why... I didn't mind if she used me before to provide some of her needs. Iyon lang ang unang beses na humingi siya kaya alam kong kailangan talaga niya," aniya kaya hindi ko muling mapigilan na magtanong.

"Pero tumagal ang panunuyo mo ng halos tatlong taon. Gustung-gusto mo talaga siya 'no?"

His eyebrows furrowed from what I said. Well, Karina is really ideal. Siguradong gustong-gusto niya. She's hardworking and smart. Sinasabi ng iba na hindi siya kagandahan pero hindi ko mahanap kung saan banda.