Het Verlaten Eiland

Hoofdstuk 25 ~ Oude Bekenden

POV Aiden

Een beetje beduusd word ik wakker. De grond onder me is koud en hard. Mijn armen zitten boven mijn hoofd vast aan ijzeren kettingen.

Ik ruk er een paar keer hard aan, maar ze breken niet. Ik grom gefrustreerd.

Ik bekijk de ruimte waar ik in zit. Het is een kale cel met een dikke metalen deur met een klein raampje met tralies erin.

Ik ken maar één iemand die dit soort cellen heeft.

Nick.

Wanneer zal het ook eens niet.

Een hard geluid doet me opschrikken. De dikke deur gaat langzaam open en er komt een nogal stevige man binnen.

Ik kijk hem even bedenkelijk aan, maar dan schiet het me te binnen.

'John,' zeg ik grommend.

'Kijk, kijk, kijk, daar hebben we onze lang verloren Aiden. Ik zie dat je o zo lieve pappie je vergeven heeft,' zegt hij met een mierzoete stem.

Ik kijk hem boos aan en een dierlijke grom verlaat mijn mond.

Hij haalt een spuitje met een gelige vloeistof erin uit de zak van zijn broek. Verbena. Hij kijkt me grijnzend aan.

In een snelle beweging staat hij naast me en nog voor ik het goed en wel besef heeft hij het spuitje al in m'n nek geduwd.

POV Catherine

Ik word ruw neergegooid op een nogal harde vloer. 'Auw!' stoot ik uit. Ik wrijf met m'n hand over mijn pijnlijke schouder.

Ik wil degene die me zo hard heeft neergegooid even vertellen wat ik daar van vind, maar er is niemand te zien. Verbaasd kijk ik de kamer rond.

De kamer is tot mijn verbazing vrij groot. Er staan twee zwarte banken in en twee grote zwarte fauteuils. Deze staan in een halve cirkel en er voor staat een grote flatscreen tv. Er zijn twee houten deuren. Ik sta meteen op en ren naar de eerste deur toe. Op slot. Ik ren naar de andere deur toe, maar ook deze is op slot. Verslagen laat ik me tegen de deur aan naar beneden zakken. Ik ga verder met bestuderen van de kamer. Aan de muur hangt een prachtig schilderij van een mooi meisje.

Ik sta op en loop er naar toe om het beter te bekijken. Haar felle groene ogen steken mooi af tegen haar bleke huid. Ze heeft lange bruine haren die sierlijk rond haar gezicht hangen. Nu ik het zo bekijk lijkt ze best wel op mij. Ze zou mijn zus kunnen zijn. Vreemd.

Amira Queens

Staat er sierlijk onder geschreven op een gouden plaatje. Mooie naam. Het past bij haar. Dan worden mijn ogen ineens groot en lijken ze niet weg te kunnen kijken van het schilderij.

Queens.

Dat is ook mijn naam.