Het Verlaten Eiland

Hoofdstuk 30 ~ Te Lang Gewacht

POV Alison

'OMG! Emmy!' roep ik terwijl ik mijn vriendin om de hals vlieg. Anna volgt me en doet hetzelfde.

Na een tijdje laten we haar los en kijken haar glimlachend aan. 'We dachten dat je dood was,' zegt Anna zacht. Meteen verdwijnt ook mijn glimlach. 'En ik dacht dat jullie dood waren,' zegt Emmy. 'Sorry dat ik jullie onderonsje verstoor, maar we moeten echt weg hier voordat iemand ons ziet,' onderbreekt Abigail ons. 'Ja, ze heeft gelijk we moeten hier weg,' zegt Emmy instemmend. 'Volg mij.'

'Maar toch niet zonder ons,' onderbreekt iemand ons. Met een ruk draait iedereen zich om. En daar staat niemand minder dan Catherine Queens. Ze heeft nep-bestraffende glimlach op haar gezicht. Naast haar staat een wel heel knappe jongen, al zeg ik het zelf. Mijn mond valt een stukje open, maar ik sluit hem snel weer. Ze ziet me, en volgens mij ook de andere, kijken, want ze begint zachtjes te lachen. 'Nou meiden, ik zou jullie heel graag voorstellen aan Aiden, maar we moeten nu echt weg,' zegt ze lachend.

'Volg mij,' herhaalt Emmy.

POV Catherine

'Oh, dat dacht ik toch even niet.' Meteen draai ik me om. Aiden gaat beschermend voor me staan en ik kijk Nick boos aan. 'Laat ons gaan Nick! We hebben je niks misdaan. Er is geen voorspelling. Je hebt ons niet nodig,' roep ik. Nick lacht zonder humor. 'Dat mag dan misschien wel zo zijn Catherine, maar dat betekent nog niet dat ik ze zomaar kan laten gaan.'

'Laat ze gaan Nick!' onderbreekt iemand ons. Ik herken de stem van Jayden en meteen staat hij naast me. Ik kijk hem dankbaar aan. Nick schud lachend zijn hoofd. Een geluid dat me rillingen bezorgd. En dan bedoel ik geen prettige. 'En ik maar denken dat jullie je geliefde Amira nog levend terug wilde zien,' zegt Nick met een stem alsof hij het zelf ook erg vindt. Ik voel Aiden en Jayden naast me verstijven. 'Waar is ze?' zegt Aiden zachtjes, 'waar is ze!'

Nick knipt in zijn vingers en met één keer knipperen staat er een man naast hem. Hij houdt een meisje, dat verdacht veel op mij lijkt, stevig vast. 'John,' hoor ik Aiden naast me grommen. De man, die blijkbaar John heet, lacht alleen maar. Een hese, donkere lach.

Het meisje dat hij vast heeft kijkt angstig om zich heen. Haar blik vindt de mijne en een klein glimlachje verschijnt op haar gezicht.

Ik kijk even achterom naar mijn vriendinnen en de andere jongens en meisjes die aandachtig hebben staan kijken en luisteren. 'Ga!' fluister-schreeuw ik naar ze, maar Emmy schud koppig haar hoofd. Ik geef haar een smekende blik en maak haar duidelijk dat ik het wel red. Ze lijkt het er niet mee eens te zijn, maar gaat dan toch. De rest volgt.

Ik draai mijn hoofd weer richting Nick en kijk hem strak aan. 'Wat wil je eigenlijk van me?' vraag ik wanhopig. Nick zucht dramatisch. 'Ik mag de voorspelling dan wel verzonnen hebben, maar ik was niet helemaal verkeerd. Jij bent nog steeds een hele krachtigste heks,' legt hij uit. 'En dat is precies wat ik nodig heb als Amira hier,' hij kijkt afkeurend naar Amira, 'niet meer van toepassing is.' Meteen als hij dat gezegd heeft haalt hij een mes onder zijn jas vandaan en houdt hij het tegen Amira's keel. Gek genoeg kijkt ze niet bang, maar vastberaden. Ik kijk naar de jongens die aan weerszijden van mij staan. Ze kijken allebei hetzelfde. Gebroken en trillend van ingehouden woede. Ik moet iets doen. 'Stop!' roep ik. Iedereen kijkt me verbaast aan. Ook Nick heeft een verwarde uitdrukking op zijn knappe gezicht. Wow, wacht eens even. Dacht ik dat nou echt?! Focus Catherine!

'Neem mij, maar laat haar gaan,' zeg ik vastberaden. 'Nee,' roept Aiden en hij grijpt wanhopig mijn pols vast. Ik kijk hem met een waterige glimlach aan. 'Het is goed,' fluister ik. Aiden schud zijn hoofd. 'Nee, ik laat je niet gaan,' brengt Aiden er tegen in. 'Mijn besluit staat vast.'

Ik steek mijn hand uit naar Nick. 'Hebben we een deal? Mij voor Amira.' Nick twijfelt even, maar laat Amira dan toch los en grijpt snel mijn hand. Hij trekt me snel naar zich toe. Amira strompelt naar de jongens toe en gaat achter ze staan.

Aiden kijkt me gebroken aan en zelfs Jayden lijkt het erg te vinden. Dan gebeurt er iets wat ik niet had verwacht. Nick stopt het mes weer onder zijn jas en voor ik ook maar kan reageren rent hij met me weg.

Ik word ruw op een bed gegooit. Veel tijd om rond te kijken heb ik niet, want Nick zit bovenop me. Hij heeft zijn knieën tegen mijn dijen aangedrukt zodat ik niet weg kan en mijn handen houdt hij met één hand vast boven mijn hoofd.

Zijn gezicht heeft hij in mijn nek geduwd. 'Nu heb ik je,' fluistert hij intens. Hij begint kusjes in mijn hals te drukken en er gaan rillingen over mijn lichaam. Ik weet alleen niet of ik het wel zo onprettig vind. Ik huiver als hij met zijn hoektanden over mijn huid schraapt. Een zachte kreun verlaat mijn mond als hij zijn tanden ietsjes in mijn mijn huid duwt. Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Nick grinnikt zachtjes. Hij duwt zijn tanden nog iets verder en ik moet heel hard op mijn lip bijten om een kreun te onderdrukken.

Hij duwt ze helemaal door mijn huid heen en een hoge gil rolt over mijn lippen. De tranen springen in mijn ogen. Ik voel hoe hij langzaam het bloed uit mijn lichaam zuigt. Na een tijdje doet het al geen pijn meer. Een rilling loopt over mijn lichaam. Ik druk Nick dichter naar me toe en leg mijn handen in zijn nek. Een kreun verlaat mijn mond als hij zijn tanden nog dieper duwt.

Langzaam trekt hij zijn tanden uit mijn nek en besef ik wat ik zojuist gedaan heb. Ik geef mezelf een mentale bitchclap.

Nick kijkt me grijnzend aan en hij veegt nog wat bloed van zijn mond. Mijn bloed! Walgend kijk ik hem aan.

'Je was het wachten waard, schoonheid.'

Daarna wordt het zwart voor m'n ogen en val ik in een diep donker gat.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heeyyy

Sorry dat ik vorige week niet heb ge-update. Ik heb er eigenlijk niet echt een excuus voor behalve dat ik lui ben haha.

Hier dan toch hoofdstuk nummer 30!

Byeee,

Elina