The Great Known (Isla de Vista Series #2)

Chapter 3

Chapter 3: Dagat

"Miss Alvarez," mahinang katok sa aking pintuan.

Tumayo ako upang pagbuksan iyon. Bumungad sa akin si Manang Belene na may dalang maliit na puting box na may pulang cross na nakalagay sa gitna.

"Pinabigay ni Sir Eren. Nasugatan daw ang kamay mo kanina roon sa rock formations. Gagamutin ko, hija." aniya.

Napatingin ako sa aking kamay. May scratches lang naman doon dahil sa matutulis na bato. Bumalik ang aking tingin kay Manang saka kinuha na lang ang box.

"I can do it po." sabi ko.

"Siguro ka, hija?"

I nodded shortly. "Salamat po, Manang."

Ngumiti siya tsaka binigay sa akin ang box ng tuluyan. Sinirado ko muli ang pintuan ang nilagay ang box sa higaan. Pagdating ko kanina sa kwarto ay nilagay na ang aking mga damit sa walk in closet, tinatago na rin ang aking maleta sa loob nito.

My other things will arrive tomorrow. Mga sketch books and stationary staffs lang naman iyon. I have Mom's passion in making sketches of dresses. I love drawing dresses and I want to be a dressmaker. I love how it suits me when Mom handcrafted dresses for me in some occasions. And I watch her make it.

Nag-half bath na rin ako at nagbihis ng pajamas. I miss Jordon, I miss Auntie Mavis, my best friend -- Faith. Pati ang bahay namin sa Maynila. Kinagat ko ang aking labi at mahigpit na niyakap ang mga tuhod when I heard a loud roar of thunder.

Parang tumakbo ang aking kaluluwa. Tumingin ako sa bukas pa na bintana sa kanan, madilim na agad ang labas. I show the bright lightning striking which made me sweat.

"Daddy..." I yelped along with the thunder.

Napatakbo ako palabas ng kwarto upang puntahan ang kwarto nila Mommy. I ran across the halls and unto the grand staircase but another loud bang of thunder made me stop and sit on the cold stairway.

"D-Dad..." I gasped and covered my head with my hands.

Takot ako sa kulog at kidlat. Parang may kung ano sa aking sistema na umaapaw sa takot tuwing nakakarinig ako ng ganoon.

I felt cold sweat from my forehead and my hands went cold as well. Dumilat ako nang hindi na nasundan ang kidlat at dagundong ng kulog.

Nakadim ang ilaw sa baba. Doon rumehistro sa aking isipan na wala ako sa bahay namin. Ibang iba ang lahat. Mas lalong biglang lumalamig ako sa napagtantong realidad.

I shut my eyes tightly when an unexpected lightning strike, reflecting from the window behind me and then the thunder. Bumibilis ang tibok ng aking puso. Takot na takot ako.

"Why are you here outside?" isang tanong kasabay ng kulog.

Dumilat ako. Medyo naiibsan ang aking takot ngunit ng nakita na si Eren iyon, napalunok ako. Kumunot ang kanyang noo at muntik ng nag-aabot ang makakapal niyang kilay. The dimmed light shadowed his face.

Unti unti akong tumayo. I felt a small relief that I saw a person. Siguro nakauwi na rin sila Tita Andresa dahil nandito na ang anak nila.

"Nag--Uhh..." humugot ako ng malalim na hininga. "Babalik na po ako sa kwarto. Good night."

I flinched with the series of thunder rolls in the heavens. Dumidikit na ang aking damit sa pawisan na likod. I partly run to my room and hide on the corners, covering my ears and shutting my eyes. I am fighting not to cry but I'm really scared.

Sinubukan kong alalahanin ang mga bagay na nakakatuwa sa puso upang hindi maiiyak sa takot. Daddy used to console me when rain is pouring and then there are lightning strikes and thunders. It scares me when I heard thunders and lightning. Parang hinahabol nila ako.