𝐂𝐚𝐭𝐜𝐡 𝐘𝐨𝐮 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐘𝐨𝐮 𝐅𝐚𝐥𝐥 |COMPLETED |UNEDITED|

CHAPTER 42

" Sure ka ba sa gagawin mo?" tanong ni Bal.

" Oo.. paulit-ulit mo nang tinanong yan." I said dismissing the topic.

She sighed. " Nag-aalala lang naman ako sayo. "

I chuckled sarcastically. " Saakin? o sa kanila?"

She was taken aback. " See? tama ako diba?"

" Bal...ayaw ko lang na makasakit ka ng iba." hindi makapaniwalang tiningnan ko siya.

" Makasakit? bakit siya ba hindi? Siya pwede kaming saktan, ako hindi?" inis na sabi ko. Akmang hahawakan niya ako pero lumayo ako sakanya.

" Bal...Naiitindihan naman kita pero—if you're taking revenge sa tatay mo nalang wag mo ng idamay 'yong inosenteng pamilya niya." she said and it makes me irritate even more.

" Naririnig mo ba iyang sinasabi mo?!"I burst out in frustration.

" Bal...kaibigan kita at mahal kita. Alam mo 'yan. Pero hindi ako papayag na mananakit ka ng iba just to satisfy yourself. Bal kapag ginawa mo ang plano mo sakanila hindi parang naging kapareho mo rin siya?"

" Lets stop this fucking conversation! And don't you dare compare me to him! Hindi mo ako maiintindihan! " I harshly said and look at her. " You can leave" I coldly said.

" Bal—"

" Fvcking leave!!" I shouted in so much rage. Napaigtad ito dahil sa malakas na sigaw ko. I tried to calm myself pero hindi kona kaya.

" Leave. I don't need you here." She was taken aback by my sudden words. Nakita kong nasaktan siya pero wala akong maramdaman na kahit anong guilt. Galit. Iyon lang ang nararamdaman ko ngayon.

" Maybe you'll thinking that I should let go of the past. Trust me I tried, but my past keep haunting me. Akala niyo ba okay ako? hindi ako okay at hindi ako magiging okay kapag hindi ko nagawa ang gusto ko. Naiintindihan mo nga siguro ako pero nasasabi mo lang yan just to fvking comfort me pero deep inside hindi niyo ako naiintindihan. Sa tuwing pumapasok sa isip ko kung gaano siya kasaya mas nilalamon ako ng galit. Kahit kelan hindi niya deserve 'yon. Hindi niyo naranasan kung anong hirap ang dinanas ko sa kamay niya kaya wala kayong karapatan na diktahan ako at sabihing kalimutan nalang ang lahat! I'll never forget the way he ruined me while my heart is pure! "

Napaatras ito dahil sa galit na nakikita niya sa mga mata ko.

" Nilalamon ka na ng galit mo bal. Nakikilala mo pa ba ang sarili mo?"

" Siguro nga hindi. " Was all I said and left her. I don't need a friend right now. I can handle myself.

Pagdating ko sa bahay ay naabutan ko si Mommy kasama si Thea. Napatayo sila nang makita ako at lumapit saakin.

" Anak.."

Mukhang alam na nila. Si Bal. Hindi ko niya ako pinagkatiwalaan.

I remained silence. Thea came closer to me and hold my right hand.

" Baby..."

I shook my head. I don't want to meet her eyes.

" Alam ko na ang plano mo nak. " So tama nga ako.

" Itigil mo na Gianna. Hindi ka makakawala sa nakaraan kung dadagdagan mo pa. Masaya na siya sa pamilya niya at hayaan na natin. We just need to let go." this time ay tumaas na ang tingin ko and meet my mother gazes. Her pair of eyes was showing how worried she was.

" Bakit ang dali lang para sainyo Mom? bakit?" I ask painfully. 

" Kasi walang maidudulot ng mabuti kong maghihiganti pa tayo anak...wag na nating dagdagan ang masasakit na alaala natin. Kalimutan nalang natin...pwede ba anak?" pagmamakaawa niya.