Sacrifice gxg

3

Uzun koridorda yankılanan adım seslerimle yürürken bomboş koridorun sonuna bakıyordum. Gecenin bu saatinde benden başka kimsenin olmayacağına emindim. Çalışmamın sandığımdan çok daha uzun sürdüğünü hava kararıp bekçi beni uyarana dek fark edemeyecek kadar odaklanmıştım.

İlerideki koridordan bir karaltı geçtiğinde yaklaştım. Koridorun önüne gelip ileride yürüyen kıza baktım. Saçları ve vücudunun bana olan benzerliği dikkatimi çektiğinde yavaşça ona ilerlerken seslendim. "Hey!" Duraksayıp arkasını döndüğünde geriye bir adım attı. "Sen..." duraksayıp gözlerimi kıstım. Derin bir nefes aldım ve bir adım atıp dışarıdan hafifçe vuran ışıkla yüzünden ne düşündüğünü anlayamadığım suratına daha net baktım. "Rüya mı görüyorum?" dediğimde bir adım atıp aynı şekilde bana baktı. Tekrar dudaklarımı araladım. "Sen bana nasıl bu kadar benzeyebilirsin?" dediğimde önümde durup yüzüme baktı. "Rüya gören ben miyim?" dediğinde yüzüne göz gezdirdim ve konuştum. "Sen de kimsin?"

Şaşkınlığını yüzüne yansıtmasa da şaşkın olduğunu görebiliyordum. "Sara." Titreyen elini bana doğru uzattığında suratına baktım. "Korkuyorsun." dediğimde başını salladı. "Şuan da karşımda bana tıpatıp benzeyen birini, akşamın bir saatinde, okulda belki de sayılı insan varken görüyor olmam korkunç değil mi?"

Elimi kaldırıp hafifçe elini sıktım. "Korkunç değil aksine etkileyici bir tesadüf." dediğimde gözlerini kırpıştırdı. "Seni daha önce hiç görmedim."

Başımı sallarken elini hafifçe kaldırıp yüzüme dokundu. "Çok çalışmaktan hayal görüyor olabilir miyim?" dediğinde mırıldandım. "Ne çalışıyordun?"

Elini çekip hala korkuyla bakan gözlerine rağmen mırıldandı. "Bir heykel üzerinde çalışıyorum." Başımı salladım ve yüzünü inceledim. "Bu nasıl olabilir?" dediğimde duraksadı. Yüzüme öylece bakmaya devam ederken gözlerini saçlarımda ve boynumda gezdirdi. Elime uzanıp havaya kaldırdı ve sessizce kendi elini yanına koyup inceledi. "Bilmediğim bir ikizim olamaz değil mi?" dediğinde yamukça güldüm.

"Demek Betth'in söylediği o kız sendin." dediğimde duraksadı. "Nasıl yani?"

Boş koridorda hafifçe güldüğümde sesim tüm koridorda yankılandı. Hafifçe fısıldadım. "Beni sen sandığı için hayal kırıklığına uğruyormuş demek ki."