📌وضعیت فصل اول: پایان یافته.⌛🖤
📌وضعیت فصل دوم: در حال نوشتن...⏳🤍
📌وضعیت فصل سوم: متوقف شده.🪧🤎
-چرا به من کمکم میکنی ؟!
+ از یه چیزی پشیمونم
-از چی پشیمونی؟!
-توی شهر بدون‌شب ، من کنارت نایستادم
"دیگه هیچوقت تنهات نمیزارم"
این فف ادامه‌ی سریا...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
تاریخ نوشته اصلی: پنج‌شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ ویرایش انجام شد ✔️✔️ ۱۳ آذر ۱۴۰۱ از دید وی‌یانگ
صدای چی بود ؟ گوچین ؟ من کجام ؟ چشمامو به سختی باز کردم من داخل اتاقی بودم که به رنگ سفید و طلایی چیده شد بود اینجا ، اینجا عمارت جین بود سعی کردم بلند بشم که درد بدی بین دو کتفم حس کردم و همون لحظه متوجه شده صدای گوچین قطع شد
- بیدار شدی!
به لان‌ژان که به سمتم اومد و کنار تخت نشست ، با عشقی که توی قلبم هر لحظه بیشتر میشد نگاه کردم من زنده بودم من زنده بودم و لان‌ژان کنارمه من زنده‌ام
+من زنده‌ام...
لان‌ژان بهم لبخند زد ولی اون لبخند خیلی غمگین بود اون آروم پیشونیم رو بوسید
-داشتم دیوونه میشدم، یه دفعه چه اتفاقی افتاد ؟چرا داشتی باهام خداحافظی میکردی ؟
با یادآوری اون لحظات ، دوباره ترس توی قلبم نشست من بدون لان‌ژان یک لحظه هم دووم نمیارم
+فهمیدی اون تیر کار کی بود ؟
یشم سفیدم در جوابه به منظور نه سرتکون داد و بیدرنگ من رو به اغوش گرفت از این آغوش ناگهانی زبونم بند اومده بود و چشمام از عشقی که دریافت کرده بودم بارونی شده بودند
-یک لحظه حس کردم دوباره از دست دادمت...من بدون تو میمیرم وی‌یانگ
لان‌ژان لان‌ژان کاش زودتر مال هم میشدیم :) تموم لحظاتی که بی‌تو بودم ، هدر دادن عمرم بود من عاشقتم:,).
**********دیدی چه طور ارباب وی رو به آغوش گرفته بود و دنبال طبیب میگشت؟ *******ارباب نور درخشان به وضوح گریه میکرد **********یعنی چه اتفاقی افتاده بود ؟
صدای خدمتکارا رو از پشت در شنیدم و همین باعث میشد بیشتر بغض به گلوم فشار بیاره و بیشتر در آغوش لان‌ژان فرو برم
-الان حالت بهتره ؟ +الان که هستی بهترم جین‌لینگ: ارباب نوردرخشان
صدای جین‌لینگ بود لان‌ژان آهسته من رو از آغوشش خارج و روی تخت خوابوند
