📌وضعیت فصل اول: پایان یافته.⌛🖤
📌وضعیت فصل دوم: در حال نوشتن...⏳🤍
📌وضعیت فصل سوم: متوقف شده.🪧🤎
-چرا به من کمکم میکنی ؟!
+ از یه چیزی پشیمونم
-از چی پشیمونی؟!
-توی شهر بدون‌شب ، من کنارت نایستادم
"دیگه هیچوقت تنهات نمیزارم"
این فف ادامه‌ی سریا...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
تاریخ نوشته اصلی: پنج‌شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۹ ویرایش انجام شد ✔️✔️ ۱۳ آذر ۱۴۰۱ از دید وی‌یانگ
با هر زحمتی که بود سوپ ریشه گل نیلوفر رو درست کردم و الان بعد از بیست دقیقه کلنجار رفتن با خودم ، تونستم میز رو بچینم
+لان‌ژان، لان‌وانگجی
نفس عمیقی کشیدم دستمو زیر چونه ام گذاشتم و به در خیره شدم
+پس کجایی؟؟؟
خسته شده بودم از صبح تا الان به این لحظات و تموم عکس العمل هایی که ممکن بود بگیرم فکر میکردم دلم میخواست هرچه زودتر بیاد آره دلم براش تنگ شده بود...
همینجور که نشسته بودم ، تکه ام رو به زمین دادم و دراز کشیدم اما هنوز چند ثانیه از دراز کشیدنم نگذشته بود که صدای قدم های منظم لان‌ژان به گوشم رسید
با یه لبخند دندون نما از سر خوشحالی بلند شدم و به سمت در رفتم و در همون لحظه که ژان میخواست درو باز کنه درو باز کردم و با یک لبخند گرم به استقبالش رفتم
نگاه متعجب ژان به من نگاهی که باعث میشد بی‌اراده قهقهه بزنم
+ارباب نور درخشان بفرمایید داخل
مقداری عقب رفتم و با دستم به داخل اشاره کردم و اینجا بود که لان‌ژان میزی که چیده بودم رو دید
-وی‌یانگ...این
سرمو پایین انداختم: برای تو درست کردم
اون نگاه نگاه لان‌ژان اون نگاهی بود که از صبح آرزو داشتم ببینمشون اون برق خاص و اون موج خوشحالی توی نگاهش
+نمیای داخل؟
طبق عادت با انگشتم زیر ماغمو ماساژ دادم و به ژان که آروم وارد اتاق شد و پشت میز نشست نگاه کردم
نمی‌دونم چرا اما مثل یه بچه ای که بعد از چند وقت رفیقش به خونشون میاد و ذوق داره ، ذوق داشتم
به سمت میز رفتم و مقابل ژان نشستم و از برداشتن کاسه‌ی چینی ، براش سوپ ریختم و آهسته مقابلش قرار دادم
به خاطر هیجانی که داشتم به سمت میز نیم خیز و دستامو زیر صورتم گذاشتم و نگاهمو به لان‌ژان دادم
