KARANLIĞIN ZAAFI

Bugün hayatından defoluyorum🌙

Bugün sol yanımda bir boşluk hissederek uyandım. Gün sanki hiç doğmamış kadar karanlık,içimdeki bu huzursuzluğu yansıtacak kadar bulanıktı.
Kendimi zorlayarak yataktan çıktım. Duvardaki saat 06.15 gösteriyordu. Ayaklarımı sürüyerek lavaboya gittim rutin işlerimi halledip Ateş'in bana özel olarak doldurduğu dolabımı açtım.
İçinden kot pantolon ve beyaz tşört seçerek hızlıca üzerime geçirdim.

Okul saatine daha çok vardı güzel bir kahvaltıya vaktimiz olduğu için sevinmiştim.
Dün gece Ateş ne kadar garip olsada gece çok güzel sonlanmıştı. İstediğim yerde staj yapacak kendi paramı kazanacak ve bir porjeye eşlik edecektim.
Çok keyifliydim ne ara Ateş'le bu hale gelmiştik. Ne ara birbirimiz için bir şeyler yapar olmuştuk.
Ne güzel sarıyorduk birbirimizi..geçmişimizi..

Dışarı çıkmak için odamın kapısını açtığımda dış kapının açılıp kapanma sesini duyunca irkildim.
Bu saatte bu evde olan sadece Ateş ve bendim. Ben olmadığıma göre Ateş bu saatte benden habersiz bir yere gidiyordu...

Dış kapının kolunu bırakıp odamda az ilerde duran pencereme ilerledim.
dışarı baktığımda Ateş'i elinde küçük bir valizle gördüm.
Çok hararetli bir şekilde karşısında duran korumalarına bir şey anlatıyor onları dinlemeden işaret parmağını sallayarak bir şeyler için endişesini belli ederek kesin bir uyarış içindeydi. Korumalar önünde dimdik durarak sadece başlarıyla onaylıyorlardı.

Bahçe kapısının orda bir hareketlenme görünce başımı Ateş'ten çevirip oraya baktım.
Son derece lüks arabaların dördününde ben çok pahalıyım diyerek evin önüne dizilişlerini izledim.

Allah'ım şu kulunada nasip et diyerek pür dikkat içinden kimlerin çıkacaklarına dikkat kesildim.

yan yana duran arabalardan önce Burak ve Selin inerken daha sonra ki arabalardan Yiğit,Mert ve Oğuz indi. 

Hepsinin tek arabayla gelme amacı? Sorry ben anlamıyor.

Onlar geldiğinde Ateş elindeki valizi korumasına vererek yanlarına gitti. koruması ise aldığı valizi Ateş'in arabasına yerleştirdi..

hepsi tek tek Ateş'e sarılırken  daha fazla buna dayanamayarak korkak adımlarla dış kapıya ilerledim.
Bir şeyler dönüyordu burda öğrenecektim. Bu saatte benim uyanmayacağımı bildiği saatte uyanmıştı hergün yanıma gelen adam yanıma gelmemişti.

Koşar adımlarla ve korkak düşüncelerimle dış kapının kulpunu çevirdim.

Düşündüğüm şey olmasındı.

Titreyen ellerimle kapıyı açtığımda kimse farkına varmamıştı.
Sarılma faslının sıra Mert'e gelişini izledikten sonra birbirlerinin sırtlarına vura vura ayrılışlarını izledim.

"Ona iyi bak sana emanet "

"Merak etme Afra emin eller de dostum."

Mert'e sıkı sıkı tembihledi beni..

Mert'in kafasını kaldırmasıyla beni buldu gözleri.

Şuan sadece Ateş'in sırtı dönüktü.

Herkesin gözü üzerimdeydi. Tamamen açtığım kapıdan çıkıp bir adım attım

Ne sanmıştı ki bana öylece sırtını dönüp gittiğinde hiç bir şey hissetmeyecekmiydim?

Gidecekti.. bana dün gece veda etmişti ve şimdi görmeden gidecekti beni bütün planı buydu sessizliği benimle aniden her şeyi bitirmesi bu yüzdendi
Gidecekti hayatımdan.