Her Bakitlist: An Inspiration-shit Series First Novel

🔅Bakitlist-13🔅

Unedited
------------
Bakitlist-13:
Something love...

Traquil's PoV

"I can't believe you Raqui! Hindi mo ako maalala? How!" Oo nga e. Di nga kita maalala kulit.

Inurapan ko siya.

Nandito kami ngayon sa garden.

Naglalakad lakad.

Ganun lang.

Pero ni isang about sa kanya. Wala parin akong maalala.

"Ewan ko nga e? Wala talaga akong maalala tungkol sayo. Siguro inaway mo ko noon no! Sinagtan mo ako kaya kinalimutan ka nang utak ko!" Nabigla siya sa sinabi ko.

"Aba! Anong ginawang masama? No way! Di kaya kita kayang saktan" Namula siya bigla nang dahil sa kanyang sinabi. Medyo kinilig ako nun ohhhh! Hihihi!

"Tsss! Wala pala ha! Kaya pala nakalimutan kita nang buong buo!" Pairap kong saad sa kanya. Namula nanaman siya at saka napaawang ang mga labi.

"Promise wala akong masamang ginawa! Wala talaga! Good boy ako sayo!" Sabi niya. Kunyari kunyarian ko siyang tiningnan na Kunyari ay di naniniwala kaya naman inis lang siyang napakamot sa ulo niya at saka naunang maglakad.

Hulu! Galit na siya ngayon! Ang bilis niya namang magalit!

"Oi joke lang!" Hinabol ko siya.

"Tsk! Ayaw ko na, naiinis ako ako lang ang nakalimutan mo!"

"Tsk! Wag kang mag alala, Even I don't know you pa dahil ikaw nga lang ang nakalimutan ko sa lahat nang kakilala ko, mmmm... we can stiil be friends, hanggang sa maalala na ulit kita!"Sabi ko sakanya. Pero walamg nagbago bad mood parin siya.

"Bakit kasi ako ba Raqui? Bakit ako oa ang kinalimutan mo?"
Tanong niya. Mahinang tanong. Ngunit naririnig ko naman.

"Bakit ako ha? Wala naman akong ginawang masama diba?"
Umiling nalang ako.

Wala akong masabi.

Wala nga kasi akong maalala.

Paano ko ba papagaanin ang taong ngayon ko lang ulit nakikilala.

Ang hirap pala nang ganito ne.

Akala ko dati sa mga Movie lang yun mangyayari at sa mga unlucky na tao.

Malas ko at nasama na ako sa kanila.

Nakalimot narin ako.

Hayssss...

Nasasaktan nanaman ako kapag naaalala ko na madami na talagang nagbago.

Pati nakaraam di ko na maalala.

Nakaraang kasama ko siya.

"Doon... Doon tayo dati naglalaro nang tago taguan. Madaming mga bulaklak diyan at mga bush, doon tayo nagtatago dati, lagi pa ngang ako ang taya dahil ayaw mo na ikaw ang naghahanap" Napalingon ako sa kanya.

Nakayuko siya habang sinasabi yun.

Napangiti ako.

Isang mapait na ngiti.

Lahat pala nang ala ala ko tungkol sa kanya di ko na maalala.

"Dati ginagawan pa kita nang koronang gawa sa bulaklak nang santan" Bulong niya muli.

Nakikinig lang ako.

Sa kwento niya.

Gusto ko kasing malaman.