"ဟေ့ကောင် မာန်! မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ "
မိုးထက်အသံကြားမှ သတိဝင်ကာ မော့ကြည့်မိသည်၊ အခုလက်ရှိက ဘားမှာ သီချင်းဆိုဖို့ အဖွဲ့သားတွေ ပြင်ဆင်နေချိန် သူအတွေးလွန်နေတာဖြစ်သည်။
"အေးကွာ ငါလည်း ဘာဖြစ်မှန်းကိုမသိပါဘူး၊ တစ်ခုခုကိုငေးမိရင် အကြည့်ကခွာမရတော့ဘူး မင်းကို အကူညီတောင်းစရာရှိတယ်"
"ပြောလေ အားနာရမယ့်လူတွေလား စကားတွေခံနေသေးတယ်"
"ခွေးကောင် လူလူသူသူကိုပြောလို့မရဘူး ခိုင်းစားရမှာလား ငါက သူငယ်ချင်းကို"
"မဟုတ်တာကျနေရော ပထွေးလေးရယ်"
"ငါပဲမှားတာပါ တော်ပြီ မင်းမကူညီလည်းနေ"
"အယ်ဗျာ မကူညီဘူးပြောမိလို့လား မသာရဲ့"
"ဒီရက်ပိုင်း ကလေးလေးတွေအကြောင်းပဲတွေးနေမိတာ အဲ့ဒါမိဘမဲ့ကျောင်းတွေ သွားလှူချင်လို့"
"အေး ကောင်းသားပဲ လှူဆိုလည်း ငါတို့ပေါင်းလှူကြတာပေါ့ကွာ ရေစက်ဆုံတာပေါ့"
"ချီးပဲ ဘာရေစက်မှမဆုံချင်ဘူး ငါ့ဘာသာပဲလှူမှာ မင်းတို့ဘာသာသပ်သပ်လှူကွာ"
"အမယ် မာနကကြီးနေသေး ပေါင်းမလှူစေချင်လည်းပေါင်းမလှူဘူး စိတ်ချ ဒါပေမဲ့ တစ်ဖွဲ့လုံးတူတူတော့သွားကြတာပေါ့ကွာ"
"ကောင်းသားပဲ မင်းတို့ငပေါတွေပါတော့ ကလေးတွေပျော်ရတာပေါ့"
"သေ နာ"
'Bla~' မာန်လည်း လျှာထုတ်ပြောင်နေလိုက်တယ်။ ဆဲပေါ့ သူ့ပါးစပ်နဲ့သူဆဲတာ သူပဲအာပုပ်စော်နံမှာ၊ တွေးပြီးရီချင်သွားသည်။ ခုတလော သူ့စိတ်တွေ ညစ်ညူးနေတာထက် ပေါ့ပါးပျော်ရွှင်နေသည်။ အချိန်ပြည့် စချင်၊နောက်ချင်နေသည် လူငယ်လေးလိုမျိုး လန်းဆန်းပြီး တလောကလုံးကိုအပိုင်စားရထားသည့်စိတ်မျိုးနှင့် တက်ကြွနေသည်။
ဘာလို့ ဒီလောက်တက်ကြွနေလဲ တွေးမရ၊ ပြီးတော့ ကလေးငယ်ငယ်လေးတွေ၊မွေးကင်းစ ကလေးလေးတွေအကြောင်း အဆက်စပ်မရှိ ခေါင်းထဲရောက်လာတတ်သည်။ ဒါကြောင့် မိဘမဲ့ကျောင်းလေးတစ်ကျောင်းမှာ သွားရောက်လှူဒါန်းချင်သည်၊ သူကလေးချစ်တတ်တာမှန်ပေမဲ့ ခုလို လှူချင် တန်းချင်စိတ်ပေါက်တာ ပထမဆုံးပါ။
YOU ARE READING
Love is you
General Fictionမောင် မင်းကို ချစ်တယ် မင်းဟာမောင့်ရဲ့အရာရာပဲ မင်းမောင့်ကိုမေးတယ် အချစ်ဆိုတာဘာလဲတဲ့...
