He Badly Wants Her (R-18)

Chapter 9

Chapter 9

NAGISING SIYA dahil tila biglang bumaliktad ang kanyang tiyan. Tinutop niya ang kanyang bibig para mapigilan ang pagsuka. She groggily untangled herself from bed and dizzily find her way to her bathroom. She immediately throw up everything her stomach stored up. Nothing came up but a bitter bile. Naalala niya na nakalimutan niyang kumain ng hapunan. Tears formed in her eyes as she tried to throw up everything she could.

Nanghihina siyang napaupo sa sahig banyo. She tried to breath in and out while massaging her temples for the nausea to pass. Nang unti-unting bumuti ang kanyang pakiramdam ay nagdesisyon siyang lumabas at kumuha ng tubig. One quick look at the window indicated that it was still very early in the morning.

She opened the refrigerator to get water but a foul smell of cheese flooded her senses so she immediately closed it while calming the nausea forming. Huminga siya ng malalim at pumunta na lamang sa direksiyon ng water dispenser at doon kumuha ng tubig. The wallclock indicated that it was still 4 o’clock in the morning. Napabuntong-hininga siya kapag iniisip niya na ganito siya palagi magigising araw araw. Marahan niyang hinaplos ang kanyang tiyan.

Bigla niyang naalala ang mga nakatakdang mangyari ngayong araw. She’s going to moved out today. In the back of her mind, she has already accepted her fate, to live with the man she loathed the most. Nag-aalala lang siya kung anong magiging reaksiyon ng kanyang pamilya sa pag-alis niya mamaya. Napagdesisyonan na lamang niya na mag-impake ng kanyang mga gamit na dadalhin.

Hindi niya namamalayan ang pagdaan ng oras. Natauhan lamang siya ng makitang maliwanag na ang sinag ng araw galing sa kanyang bintana. She glanced at her big suitcase and a duffel bag that were both full of her things.

Napaangat siya ng tingin ng may kumatok sa pinto ng kanyang kuwarto, “Dara gising ka na ba?” boses iyon ng kanyang ama.

“Opo. Bakit po?”

“Nakahanda na ang almusal,” binuksan niya ang pinto at nabungaran ang kanyang ama na halatang hindi nakatulog ng maayos. She felt guilty as she knew she was the reason why her father looked problematic.

Nakita niyang sinulyapan nito ang kanyang maleta. Bumuntong hininga ito at iniya siya sa hapag kainan. Naabutan niya doon ang kanyang mga kapatid at ina na kapwa tahimik.

She silently get a piece of pandesal and stuffed it with eggs. She stopped herself from gagging at the sight of cheese. The dining room was silent and tense. It was like they are afraid to talk. Napatingin silang lahat ng may tumigil na sasakyan ang sa harap ng bahay nila. Bumilis ang tibok ng kanyang puso sa mga susunod na mangyayari. Her parents are eager to talk to that bastard. I wondered what lies he was going to spit out in front of her parents.

Napatingin silang lahat sa pintuan ng may kumatok dito. Unang tumayo ang kanyang ama para salubungin ang dumating. When the doors opened, she didn’t know whether to be happy or mad since it wasn’t Munzio that was in the door, a short and plump man instead.

“Magandang umaga po sa inyo. Ako po pala si Lito, driver ni sir Munzio. Naatasan mo akong sumundo kay Miss Sevita ngayong umaga,” he politely said, not wavering against her father hostile glances.

Miss Sevita? She was thankful that the man wasn’t informed about her marriage.

“Asan ang amo mo?”

“Nagkaroon po ng emergency sa farm kaya ‘di po siya makakapunta. Inaasahan po niyang masusundo ko na po si Miss Sevita ngayong umaga. Kung maaari daw po ay bago daw magtanghalian.”

Her father face became more strern, “Aba’y ‘di ‘yan maaari. Gusto ko ka’mo siyang makausap. Gusto kong personal siyang pupunta dito. Kung hindi ay sasama kami sa paghahatid sa kanya doon.”

Tumayo na siya at sumingit na sa usapan, “’Pa, pabayaan niyo na lang baka masyado lamang siyang busy. Hindi rin namang kayong sumama kasi ‘di ba ngayon ka nakaschedule para sa pagpapa-check-up mo? Okay lang ako. “

“Puwede naman ‘yong i-reschedule. Hindi pa naman kasi nakikilatis ang lalaking ‘yon. Hindi pa nga naming nakikita kung saan ka titira o maayos ba ‘yong titirahan mo,” ang kanyang ina.

“Sa Kalidaw ko po dadalhin si Miss, Ma’am. Titira po siya sa bahay sa farm ng mga Sarhenda,” Sarhenda farm?

Hindi na siya nagulat dahil doon naman laging namamalagi ang lalaking ‘yon.

“Kadilaw? Napakalayo naman inaabot ng ilang oras ang pagbabyahe papunta roon. Buntis ang anak ko kaya ‘di siya puwedeng magbyahe ng ganoon kalayo.”

Nagtagal pa ng ilang sandali bago pumayag ang kanyang pamilya na mag-isa na lang muna siyang sumama. Ang suhestiyon niya ay dalawin na lamang siya ng mga ito doon. Ang totoo ay gusto rin naman niyang sumama ang mga ito ngunit siguradong hindi iyon magugustuhan ng lalaking ‘yon.

She said their goodbyes to each of them. She and Miles were civil to each other due to the confrontation last night. Her parents faces clearly indicated that they are not happy about her decision. Pilit na lamang niyang inignora iyon. Panay ang mga paalala ng mga ito tungkol sa kanyang pagbubuntis. Tinulungan siya ni Manong Lito para buhatin ang gamit niya at ilagay sa likod ng sasakyan.

She kissed and hugged each everyone before walking towards the black BMW. Pinahid niya ang luha habang pinipigilan ang sarili na umiyak.

Nang papaliko na sa kanto ay nanlaki ang kanyang mata ng nakita niya ang isang pamilyar na sasakyan. It was Ares car! Hinabol niya ito ng tingin hanggang lumiko ito sa kanto papuntang bahay nila. Lalong nagsikip ang dibdib niya. She missed him so much. Siguradong nagpunta ito sa bahay nila para makausap siya.

She never imagine her life to turned this way. She cried silently until she fall asleep.


NAGISING SIYA sa pagliko ng sasakyan. Bahagya siyang nag-unat sa dahil nanakit ang kanyang likod dahil sa matagal na pagkakaupo. She glanced at her wristwatch. It was already 10:39 o’clock. Halos mahigit apat na oras na silang nagbabyahe. Nararamdaman niyang kumulo ang kanyang tiyan dahil sa gutom. Inilibot niya ang paningin sa paligid, napansin niya na wala sa sila sa kalsada. Sa halip, siya ay napapaligiran ng iba’t ibang klase mga bulaklak.

“’San na tayo Manong?”

“Miss, nandito na po tayo sa farm. Tulog po kayo kanina ng nadaanan natin ang mga pananim. Malapit na po tayo sa bahay,” hudyat niyon ay lumiko ito at natanaw niya ang isang bahay. It wasn’t huge but it was elegant. May mga bulaklak din na nakapalibot dito. She wondered if he owned a flower farm, she can’t remember about it now.

Tumigil ito sa harap niyon. Napagmasdan niya iyon ng malapitan. It was light blue two storey house. Lumabas siya at nanuot sa kanyang pang-amoy ang mabangong amoy ng mga bulaklak. She close her eyes to feel the breeze and calm her inner turmoil through the scents of different kind of flowers.

“You’re here...” bumalik ang pagiging niyang iritable ng marinig ang boses na ‘yon. Hindi siya sumagot sa halip ay tiningnan lang ito. Bumaling ang atensiyon nito kay Manong Lito, “Pakidala ng mga gamit niya sa second floor. Alam na ni Manang Rosa kung saan po ‘yon.”

Agad namang tumalima si Manong. Siguro ay Rosa ang pangalan ng katulong nito.

Luminga linga siya sa paligid at nagpanggap na hindi ito nakikita, “Napagod ka ba sa byahe?” anito na may halong concern ang boses. Concern? Baka para sa baby.

“Malamang, sino kayang hindi mapapagod sa apat na oras na byahe,” padarang niyang sagot. Mainit ang kanyang ulo dahil sa gutom at sa pagmumukha nito. Napansin niyang kung hindi laging emosyonal ay lagi siyang galit lalo na kapag nakikita niya ito. Siguro ay epekto ng kanyang pagbubuntis.

Baka naglilihi ka sa kanya, anang isang bahagi ng kanyang isip . No! That would never ever gonna happen.

Tiningnan niya ito ng malamig, “Ipaghanda mo ako ng pagkain,” aaka sabay pasok sa loob.

Th e truth is, she never expected him to obey her demands. Hindi ito ang tipong sumusunod sa utos kaya nagulat siya ng agad itong sumunod sa kanya.

Tumigil siya saglit para analisahin ang bahay.
Isang simple pero elegante ang loob ng bahay. Pagpasok palang ay kitang kita na ang napakalaking sala. Sa kanan ay masisilip ang kusina at ang dining room habang sa kaliwang bahagi ay may dalawang pinto at hagdan papuntang second floor. Napaisip siya kung ilang katulong ang nagtatrabaho doon.

Agad siyang dumeretso sa kusina kung saan niya nakitang pumasok si Munzio. Hindi na niya makuhang tawagin ito ng ‘kuya’ kagaya ng nakagawian niya. Its seemed inappropriate as she already lost her respect for him. Nakita niyang naghahanda ito ng pagkain. Wala siyang namataang katulong sa paniguradong ito ang naghahanda ng pagkain.

The dining table can accomodate at least eight person. Napatingin siya sa pintuan sa gilid ng kusina ng humahangos na pumasok doon ang isang babae. Sa tingin niya nasa thirties pa lang ang edad nito. “Sir Zio pasensiya na nagsasampay kasi ako ng labahan do’n sa labas. Ako na po ang maghahanda ng pagkain,” sa tingin niya ay isa din itong katulong.

“Ako na,” tipid na sagot ni Zio habang abala pa rin sa pagpe-prepare ng pagkain.

Naramdaman ata ng babae na may nakatingin sa kanya kaya napabaling ito sa kanyang direksiyon, “Ay Sir ito na po ba si Ma’am Dara? Magandang umaga Ma’am. Ako nga pala si Sisa. Halos sampung taon na akong nagtatrabaho dito kay Sir. Kapag may kailangan kayo ay lapitan niyo lang ako,” masayang pakilala nito.

“......okay,” matipid na sabi niya. Wala siya sa mood para kausapin ito dahil gutom na gutom na siya. Saktong inilapag ni Munzio sa harap niya ang isang Filipino style spaghetti na may grated cheese sa ibabaw. Paborito niya ito pero nasusuka siya kapag tininingnan ito ngayon.

Tinapunan niya ng ito matalim na tingin. Mayroong pagtataka itong nagtanong, “What?”

“Ayoko nito.”

“I thought it was your favorite...”

“Ayoko nga sabi e. I don’t like cheese now! My baby don’t like cheese! Palitan mo ‘yan”

Bumuntong hininga ito at kinuha  plato sa harapan niya. Narinig niyang nagpresenta ang katulong pero tumanggi ito at inutusan ang katulong na tapusin ang anumang gawain na gagawin nito, “Dalian mo. Nagugutom na ‘ko.”

Maya maya pa ay lumapag sa harap niya ang isang kanin at adobong manok at isang basong orange juice. Her another favorites! Her stomach growled in anticipation at the delicious smell. Hindi na siya nag-atubiling lantakan ang pagkain. Her attention now solely given to the food pero agad din namang naibagsak ang kubyertos na nagresulta sa nakakarinding ingay.

Binalingan niya si Munzio na nag-aantay ng reaksiyon niya, “Bakit ang alat? Balak mo ba akong makakuha ng sakit sa bato?!” nagtiim ang bagang nito sa sinabi niya.

Matamlay nitong kinuha ang plato na nasa harapan niya, “Papalitan ko na lang. Nakalimutan ko lang tikman kanina,” tinabig niya ang kamay nito kaya natapon at kumalat ang niluto nito sa lamesa. She heard someone gasped from the kitchen, probably Sisa.

She stood up, “Are you trying to make fun of me?! Kanina may cheese tapos ngayon maalat. I told you nagugutom na ako tapos balak mo pa akong pag-intayin!”

He looked very hurt at her reaction. She felt guilty but she immediately brushes it away. Wala siyang dapat ika-guilty. Ginusto nito na dito siya tumira then magtiis ito sa ugali niya. She  couldn’t forget how he threatened her family, “I’m sorry. I didn’t know–“

“Ayaw ko ng kumain nawalan na ako ng gana,” padabog siyang lumakad papuntang hagdanan na sa tingin niya ay papuntang second floor. Pagkaakyat niya ay nakakita siya ng pintong nakabukas na sa tingin niya ay ang kanyang kuwarto.

Nabungaran niya ang isang katulong medyo may katandaan na nag-aayos ng kanyang gamit sa isang kabinet. Narinig nito ang kanyang pagpasok kaya nag-angat ito ng tingin.

The maid smiled warmly at her, “Ma’am, inayos ko na ho ang mga gamit niyo. Sabi kasi ni Sir bawal kayong mapagod kaya inayos ko na,” humagikhik pa ito na parang kinikilig.

“Ang totoo niyan Ma’am, pinalinis pa ni Sir Munzio ang buong bahay. Nagulat pa nga kami ng ianunsiyo nito na dadating ngayong araw ang kanyang asawa. Wala naman kaming nabalitaan na nagka-girlfriend si Sir eh. Sobrang ilap no’n sa mga babae. Pero siguradong nagbago ang kanyang isip dahil sa inyo.”

Umupo siya sa kama at halos lumubog siya sa sobrang lambot nito habang ang babae ay patuloy pa rin sa pagsasalita, “Talagang pinalinis na ni Sir ang buong kuwarto kanina. Siya pa nga ang nagpresenta na magluto ng mga pagkain na sabi’y paborito mo daw. Natatawa pa nga ako kanina dahil panay ang tanong tungkol sa pagbubuntis e wala naman akong alam doon dahil ako’y matandang dalaga. Naalaala ko pa, parang batang excited kanina ang si Sir. Minsan ko lamang siyang makitang maging masaya ng ganoon. Kaya nagpapasalamat ako sa’yo Ma’am Dara dahil ikaw ang dahilan ng kasiyahan ni Zio.”

Tumingin ito sa kanya. “Itinuring ko na ring parang anak ‘yang si Zio. Hindi ka magsisisi sa pagpapakasal sa kanya Ma’am. Napakabait na bata bagaman may pagkatahimik.”

Nagpagpag ito ng damit at saka tumayo, “Ay nakalimutan ko pa lang magpakilala. Ako nga ho pala ni Rosa. Halos labinlimang taon na akong naninilbihan sa pamilya Sarhenda,” Napansin naman nito ang pananahimik niya buhat ng pumasok siya sa kanyang kuwarto.

“O siya Ma’am maiwan ko na kayo. Alam kong pagod kayo sa pagbabyahe.”

“Salamat ho,” Tipid na pagpapasalamat niya dito.

Nang makalabas ito ay humiga siya sa kama at napatulala sa kisame. Tila napakahirap na paniwalaan ang lahat ng sinabi ng matandang babae kanina. Zio being happy and excited about living with him? Nah, that’s impossible. Masaya lang ito dahil nasunod na ang gusto nito. Pero hindi maalis sa isip niya ang sinabi ng babae. Mamaya maya pa ay nakatulugan na niya ang pag-iisip.



“MA’AM DARA, kakain na raw po,” boses ni Sisa ang nagpagising sa kanya, “Ma’am?”

“Susunod na ho,” dahan-dahan siyang nagbangon at nag-unat. Hindi niya namalayang nakatulog na naman ulit siya. Napansin niyang napakadali niyang mapagod at sobra ang kanyang pagkaantukin nitong mga nakaraaang linggo. She slowly stood up and walk towards  the door.

Mabangong amoy ng sinigang nanuot sa kanyang pang-amoy. Nadatnan niya si Munzio na nakaupo sa mesa na may nakahandang pagkain. She rolled her eyes at him when his gaze landed on her. Nagulat siya ng agad itong tumayo at pinaghila siya nito ng upuan na kalapit nito. What’s with him acting like a gentleman?

Hindi niya pinansin ang upuan na hinila nito para sa kanya. Sa halip ay umupo sa harap nito. She rolled her eyes once more when he started putting rice on her plate.

Sinamaan niya ito ng tingin,”I still have my own hands. Hindi mo na kailangang gawin iyan dahil hindi naman ako imbalido,” pagtataray niya.

Napansin niyang natigilan ito ngunit ipinagpatuloy na pa rin ang ginagawa. Naiinis niyang tinabig ang kamay nito.

He looked defeated when he looked at her, “Didn’t I tell you? Gusto kong magkasama tayo dahil aalagaan ko kayo ni baby.”

What’s with him and his ‘paawa’ schemes, “Of course, by forcing and threatening me,” she sarcastically said.

Nagsimula na siyang kumain. Doon na lamang niya ibinuhos ang kanyang atensiyon. They started to ate in silence.

After while, he looked at her, like wanting to voice out something. Mataray niyang tinaasan ito ng kilay. “......How’s your feeling? Do you have any morning sickness?” nagulat siya naging tanong nito kaya hindi agad siya nakapagsalita. There’s something in his voice she can’t explain.

Nang hindi siya nakapagsalita ay nagpatuloy ito,”I have contacted the best ob-gyne in this town. I’m planning to schedule an appointment to her as soon as possible para malaman natin ang kalagayan ng baby. We should also attend you and your babies needs like vitamins or anything needed. I’m planning to convert the room adjacent to yours as nursery room. Is it possible to know the baby’s gender this early? Maybe not. So I’m planning to decorate the room that would suit our baby’s gender. Maybe in our next appointment, we are allowed to hear our baby’s heart beat or the gender. I’m sure it was bit too early but I am already thinking of our baby’s name. Or maybe we should do that together? And I removed any kind of cheese, our baby hated it right?”

Her heart constricted at the excitement at his rambling. Panandalian niyang nakalimutan ang galit para dito. Parang pinagplanuhan talaga nito ang mga gagawin. The man who raped and threatened her was cold and heartless. She remembered the man she used to adore. The man who would protect, and care the ones he loved although not being talkative like this. Naninibago siya sa pagsasalita nito ng mahaba. She was used at him talking one to two sentences.

She stared at him dumbfoundedly for a few moments, not knowing what to say. Until her anger resurfaced again. He was acting like an excited father. Ni-sorry dahil sa mga ginawa nito ay wala siyang narinig mula dito.

“Why are you acting like everything’s normal?” her voice filled with hate, “Bakit parang umaakto ka na parang wala kang ginawang kasalanan? Nakalimutan mo na ba kung bakit nandito tayong dalawa ngayon? Kasalanan mo lahat ng ito! And now you’re acting like an excited father?”

His face fell, pain and guilt filled his eyes. Sinulyapan niya ang pagkain at tumayo. Nawalan na siya ng gana sa pagkain, “It’s not like a have a choice though. It would be better if I can get rid of you. Getting rid of you would be the best to raise my child well,” she silently and angrily mumbled while walking towards at the room.

Natigilan siya ng may humawak sa mga braso niya. She felt the same tingling sensation that makes her uncomfortable.

Nagulat siya ng mabalingan ang hitsura nito. His face was full of panic and fea, “You’re not going to get rid the baby!” Get rid of the baby? What was he saying?

“What?!” iritadong saad niya.

“I heard you! You’re not going to get rid the baby! Kung galit ka sa’kin, ‘wag mong idamay ang baby natin,” he repeated, panicking.

Heard me? Maybe he mistaken her mumbling about getting rid of him as getting rid of the baby. Did he think she was capable of killing an innocent child? She smiled inwardly, thinking of a new vicious plan. Kung hindi niya kayang maganti dito, she’s going to torture him mentally. He’s seems to care for the child deeply and that bothered her.

Pilit niyang tinanggal ang mga kamay nito na nakahawak sa kanya, “That’s none of your business,” then she started sprinting towards her room. She heard him calling her name.

Hingal na hingal siyang pumasok sa kanyang kuwarto. She smiled at her viciousness. A plan started to formed at her head.

I would make him regret that he forced me to be in a situated like this.








End of chapter 9






If you like this particular chapter, please vote on it. I appreciate every votes and comments fron you guys. Voting is a huge support on authors. Thank you!<3