He Badly Wants Her (R-18)

Chapter 27

Chapter 27

DAIDARA WAS laughing hard to what was Sanibelle was saying. Bahagya siyang kumalma dahil kanina pa siya nag-aalala noong inaya ni Ares na makipag-usap si Munzio. Ares' face was serious that it made it hard for her to see what his intention. Pagkatapos, lumabas din ang kanyang magulang na nagpaalam lamang na kakain ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik.

".... I even tried to seduced him kasi nga nabighani talaga ako sa kanyang karisma. Yung kanyang porma... pananalita, parang prince charming talaga pero na-disappoint ako ng hindi niya kinuha ang number o pangalan ko pagkatapos.

I was disappointed when I was going to enter in my car but when I saw him in parking lot. Tatawagin ko sana pero may naunang lumapit na lalaki. Nawala ang pagkalasing ko ng maghalikan silang dalawa. It was a disaster!" panay ang pagkukuwento si Sanibelle.

Daidara chuckled heartily, "You tried to seduce a gay. Pareho pala kayong lalaki ang gusto," pang-aasar niya dito.

"Atat na atat kasing nagka-boyfriend. Talong at itlog din pala ang gusto," humahalakhak na sabi ni Scion.

Nakasimangot si Sanibelle,"Ang gwapo kasi! First time kong na talagang ma-attract sa isang lalaki. Gosh! 'Di talaga ako maka-get-over."

Tito Sergio was frowning, "You know I can hear you, right?"

"Dad! Twenty three na 'ko. Saka gusto ko na ring magka-boyfriend. Eh halos wala na ngang makapanligaw sa 'min ni Sans kasi lagi kang nakabantay."

"I was just protecting you," pagdedenpensa ni Tito Sergio sa sarili.

Inakbayan ni Scion ang kanyang nakakatandang kapatid, "Saka paano ka magkakaroon ng manliligaw eh 'yang bunganga mo, daig pa ang machine gun na laging rumaratrat."

Pilit na tinatanggal ni Sanibelle ang kamay ni Scion habang nakasimangot, "Buwesit ka! Palibhasa ikaw malandi! Lahat ng may papasukan, papatulan mo!"

Sanshell snorted, "That's eww brother. Basta ako, hindi ako mag-aasawa hangga't hindi pa ako thirty."

"Yeah, yeah old maid," Scion replied while jokingly choking her other sister. Nakisali si Sanshell sa pagsabunot kay Scion.

"Now, I am doubting about my children. They were acting like a freaking toddler," she heard Tito Sergio mumbled that made her laugh.

Napatingin siya sa mga yabag na dumaan sa harap ng kanyang pinto. Mga doktor na nagmamadal naglalakad papunta sa kabilang kuwarto. Mag-iiwas na sana siya ng tingin ng bumukas ang pinto at iniluwa ang si Munzio. His appearance was ragged and seemed like just ran yet his face was full of relief.

Her heart sings when his eyes held her own. Iginala niya mata niya sa kabuuan nito. Relief filled her when he looked the same as before he left with evident bruises and cuts marred his face. She had yet to know who caused that.

"Kuya Zio bakit nakatayo ka lang diyan?" nagtatakang tanong ni Sanshell na gulong gulo ang buhok.

Tumayo si Tito Sergio, "Nandito na pala, Zio. Ikaw na muna ang magbantay sa iyong asawa. Kakain lang kami ni Sabel  at ng mga kapatid mo sa canteen."

Tumango si Zio, "Sige, Dad. Magpahinga na muna kayo. Kahit ako na muna dito."

"Tito, you can go home and rest with them. Munzio is here so I will be fine," segunda niya.

Huminga muna ng malalim si Munzio bago lumapit at tumabi sa kanya. She immediately enveloped him into a possessive hug that he returned.

"Oh sige, Dara uuwi na muna kami," pagpapaalam ni Tita Sabel. Bakas na rin sa mukha nito ang stress at pagod kagaya ni Sani at Sanshell.

Halos ipagtabuyan niya ang kambal dahil nagdadalawang-isip ang mga ito na iwan siya. She assured them that she will be fine. Her parents will be back later.

Comfortable silence hunged in the air after they left. Nanatili silang tahimik na magkayakap. Munzio was combing her hair softly as she play with the hair in his arm that was wrapped around her and resting on her stomach. Maraming tanong ang naglalaro sa kanyang isipan.

"Napansin ko na parang nagpa-panic ka kanina? Can I ask why?" panimula niya. Tumingala siya para makita ang mukha nito.

He sighed, "It's nothing. I'm just being paranoid. Akala ko may ng nangyaring masama sa 'yo."

Napatango siya sa sinabi nito. It was obvious that what happened also taken a toll on him.

"Have you eaten?" tanong nito. Tumango siya. Pinilit niyang kumain kanina kahit wala siyang gana para sa mga batang nasa kanyang sinapupunan.

"Ikaw?" balik tanong niya. Umiling ito.

Napaangat siya, "Kumain ka muna. Kahit ako na lang muna mag-isa dito."

"Later. I'm not famished," sabi nito saka inilagay ang mukha nito sa kanyang balikat.

"No, Zio. Kumain ka muna."

"Mamaya na... "

Mas ibinaon nito ang mukha nito. Nakaramdam siya ng init dahil sa kanilang posisyon ngunit pinigilan niya ang sarili. They don't have time for that.

Bumuntong hininga siya, "Basta, kakain ka mamaya."

Hindi niya napigilan ang isang hikab kumawala galing sa kanya. Inangat nito ang ulo at tiningnan siya.

"Are you sleepy?" tanong nito.

"Obviously," namumungay ang mata na tingin niya dito. Inalalayan siya nito paghiga at puwesto sa tabi niya.  "Kagigising ko lang pero inaantok na naman ako," pagrereklamo niya.

Pinaunan siya sa braso nito habang ang isang kamay ay ipinatong na naman sa kanyang tiyan.

"You need sleep. Your body was healing," sabi nito. Hinalikan nito ang kanyang noo at mas inilapit ang sarili sa kanya.

Kahit inaantok na ay may mga katanungang pa ring naglalaro sa kanyang isip na nagpupumilit na mailabas. Ibinaling niya ang mata sa gawi mukha nito. Nagtatanong na tumingin ito sa kanya.

"How... how did your talk with Ares go?" she was hesitating to ask that question.

Bumuntong hininga ito, "I was waiting for you to ask that."

"So ano ngang nangyari?" How did it go? Did he threatened you?" hindi niya nagpigilan ang ang sunod sunod na pagtatanong.

He chuckled with amusement, "Isa-isa lang. Mas'yado kang excited." Daidara shot her husband a impatient glare.

"Would you believe me if I told you that Ares let you go?" tanong nito na parang binabasa ang kanyang isip.

Ares set her free? Bagama't nakokonsensiya ay natuwa siya sa nalaman. Ares deserved much better.

"Ares gave up on me? Well, that's nice. Ayaw kong saktan pa siya kung patuloy na rin niyang iginigiit ang nakaraan namin," she replied. Tila nagulat naman ito sa kanyang sinabi.

"Ayos lang sa 'yo? No regrets?"

Kumunot ang noo niya sa ibig nitong ipahiwatig, "No regrets? Para saan? Dapat ba akong magsisi na hindi siya ang pinili ko? Na hindi ako sumama sa kanya? That I chose you over him?"

Naiinis na siya dito dahil sa mga pagdududa nito. Alam niyang dapat niyang intindihin ito dahil may rason naman ito.

He sighed, "I'm sorry. I just... I just thought... "

Hinaplos niya ang mukha nito habang pinadadaanan ng daliri ang mga pasa at sugat nito.

"I didn't chose you just because I'm pregant with your sons. I chose to stay with you because my heart says so," seryosong sabi niya dito.

Hindi ito makapagsalita habang nakatitig lamang sa kanya. Nakangiti siya ng nakita niyang namumula ang tainga at leeg nito.

"Yie... kinikilig," pinangggigilan niya ang pisngi nito. Hindi nito tinanggi ang kanyang sinabi at hinayaan siyang pisilin ang pisngi nito.

"How about the case? Was he still pursuing it?" tanong niya ng bahagya siyang kumalma.

Umiling ito, "I don't think so and I'm thankful for that."

She sighed in relief. "You know I felt guilty for hurting Ares," aniya.

"I'm the one who should be guilty, not you. Ako ang may kasalanan at nagpasimula ng lahat. I was selfish. I should have gave up on you that time."

"Don't be too hard on yourself, Zio. Napatawad na kita sa mga ginawa mo at iyon ang mahalaga. Tanggap ko ang lahat sa'yo. Your stoic face, your childish side, your possessive and protective side, your fatherly side... everything about you. Nakikita ko na you were trying to be a better person. At kung tutuusin, kung hindi nangyari ang mga nangyari sa nakaraan, wala sana tayong dalawang blessing," sabi niya sa kanyang asawa sabay hawak sa kanyang tiyan. Ginaya nito ang kanyang ginawa.

Nang mga oras na iyon tila naramdaman ng kanilang mga anak ang kanyang mga sinabi at nagpakawala ng mga sunod sunod na sipa. Napangiwi na lang siya sa sakit ngunit natutuwa siya na malusog at aktibo ang kanyang mga anak.

"I did promise you Ares to love you more than you deserved," natawa ito na tila may naalala.

"Tinakot niya ako na kapag sinaktan kita ay hindi siya magdadalawang-isip na bawiin ka niya sa akin," pumalatak ito habang umiling. "Not gonna happen. I would never hurt you intentionally."

May kumudlit sa kanyang puso dahil sa sinabi nito. Her heart warmed inside. Mas nagsumiksik siya dito kahit sobrang magkadikit na sila habang sinusupil ang kanyang ngiti.

"I also promised your parents to love and cherish you and our children until my last breath."

Nagulantang siya sa sinabi nito. "N-nakausap mo sina Papa?"

Kaya ba biglang lumabas ang mga ito kanina at natagalan si Munzio sa pagbalik.

Tumango ito, "It was hard but I manage to convince them to give me another chance."

"Nakumbinse mo sila? That's... wow! My parents were not the easy ones."

"I did. Mahirap nga pero gusto ko sana na maging maayos ang lahat at makahingi ako ng tawad sa kanila. I'm glad that Ares chose not to meddle with us though he won't give any forgiveness. Gusto ko na kapag naisilang muna ang mga anak natin, hindi na natin kailangan pang harapin ang mga problema."

She frowned when she heard what he said. Hindi ganoon kadaling magbigay ng panibagong tsansa ang mga magulang niya. Sa palagay niya ay may hindi pa sinasabi ito.

She just shrugged it off. Maybe he's not comfortable sharing it. Ang mahalaga ay binigyan ito ng pagkakarataon ng kanyang magulang.

"Gumaan ang dibdib ko dahil sa mga sinabi mo. I never thought they would forgive you," sabi niya dito.

He shook his head again, "They didn't give their forgiveness, just a chance. I am willing to earn it and prove then how important you are to me."

Hindi na niya napigilang hampasin ito, "Pansin ko kanina mo pa ako pinapakilig ah."

He laughed, "It became a habit when it comes to you. You're the only person I'm comfortable when sharing what I feel."

Kinurot siya ang utong nito na natatakpan ng damit. "Ayan, ayan, dumadali ka na naman."

He groaned, "Not again! Stop!" Natawa siya sa naging reaksiyon nito. Pinisil nito ang kanyang pisngi. "Bad wife... "

Hindi na siya nakapagsalita ng siniil siya nito ng magaang halik. His kiss was passionate that she can't do anything but to moan and clinged onto him. Napasabunot siya dito ng kagatin nito ang pang-ibaba niyang labi at sipsipin. She could feel herself being wet!

Halos mamanhid ang kanyang labi sa tagal ng paghahalikan nila. Kapwa sila humihingal ng maghiwalay ang kanilang mga labi.

"My parents.... they might see us."

Ngumisi ito. Lalo siyang nag-init pagdilim ng mga mata nito habang nakakatitig sa kaniya.

"Naalala ko, pinapasabi nila na bukas na sila ulit dadalaw sa 'yo."

She felt light confusion, still high from their kiss, "Bakit hindi sila nagpaalam sa 'kin? Saka s'an sila mag-s-stay?"

"I tried to offer our house for them to stay but I think they didn't like the idea. Baka nag-stay sila sa inn sa bayan."

"Papa is a prideful man," tanging nasabi niya.

Hindi pa rin siya makapaniwala na unti unting ng umaayos ang kanilang sitwasyon. Medyo nakakahinga na siya ng maayos ngayon. Binabagabag pa rin siya ng presensiya ni Eula.

"How... how about Eula?" nag-aalangang tanong niya. Nakakaramdam siya ng matinding galit ngunit pilit niyang kinakalma ang sarili.

Nag-igting ang panga nito dahil sa tanong niya. Dumilim ang mga mata nito na nababalutan ng poot. Niyakap niya ang braso nito na nakadantay sa tiyan niya para pakalmahin ito.

"I don't know... Dad offer to look after her whereabouts. Hindi ko alam kung anong magagawa ko kung ano ang gagawa n'on. I would not forgive her for trying to kill our sons... Do you want to file a case against her?"

Kanina pa niya pinag-iisipan ang mga bagay na iyon. Kung sasamphan niya ng kaso si Eula, siguradong uungkatin ng mga ito ang nangyari at ang pinagsimulan nito. Gusto niya itong ipakulong ngunit mas nanaiig sa kanya ang kagustuhan makasama si Zio.

"I don't know... mawawala ka sa 'kin kung gagawin ko 'yon at ayaw ko iyong mangyari."

"I deserved to be behind the bars. Kung ano man ang plano mo, susuportahan kita. Haharapin ko ang anumang mga paratang na ibinabato nila sa 'kin," sabi nito.

She repeated shook her head,"Let's talk about this in some time."

"... okay," Munzio said hesitantly. Alam niyang gusto nitong pag-usapan ang mga mangyayari ngunit nararamdaman nito ang kanyang stress.

Humilig siya sa dibdib nito. Unti-unti siyang kumakalma habang pinapakinggan ang tibok ng puso nito. Munzio was stroking her hair while planting kisses every minute.

"Zio?"

"Hmm?"

"Gusto kong magbakasyon. I want something peaceful. This was stressing. Napapagod na 'ko... "

She felt him shifted while thinking hard. "Sounds like a plan. I need fresh air too. Saka para maiwasan na rin na ma-stress ka. S'an mo ba gusto?"

"Gusto malapit sa dagat... "

"I have resthouse near a beach in Tansen. I think you will like to stay there..."

"Paano ang farm?"  tanong niya dito.

He shrugged, "You and our twin are more important. I will asked Nate or Dad to handle it for a while."

Napangiti siya habang ini-imagine ang mga mangyayari sa kanilang bakasyon. She was excited to be in a beach again. Hindi na matandaan kung kailan siya huling pumuntang dagat.

Humikab siya bago nagsalita, "It will be our first time to be alone together... "

"Yeah, we will going to made it to be a memorable one for us," sabi nito na tila may naiisip na kalokohan.

She blushed when green thoughts filled her mind. Sinaway niya ang sarili sa mga naiisip. Sisiguraduhin din niyang mahihirapan memorable ang mga araw na iyon para sa kanila.  She wished that that vacation would ease their stress that already taking toll on each other.



KINABUKASAN, maagang nagtungo ang pamilya ni Ares para bisitahin siya. Natuwa siya dahil dala dala ng mga ito ang mga paborito niyang pagkain.

The doctor also informed her that she was allowed to go home today.

Nakatambay lamang ang mga ito sa kanyang kuwarto habang naglalaro ng baraha. Natatawa na lamang siya sa mga kaingayan at kalokohan ng mga ito. Kahit sina Tita Sabel at Tito Sergio ay nakikisali na rin. Natutuwa siya at tila wala na mas'yadong bakas ng stress at fatigue ang mukha ng mga ito.

"Ouch! 'Wag mong ikadiin... yung tabi tanggalan mo rin... " sabi niya habang tinuturo kay Munzio ang kanyang kuko.

Nakabusangot na sumunod ito sa utos niya. Kasalukuyan niya itong pinaglilinis ng paa. Noong una ay katuwaan lang ngunit sineryoso na niya di kalaunan.

Hindi naman niya intensyong magpalinis ng kuko pero natutuwa siya sa parang batang nagmamaktol mukha ni Munzio habang naglilinis.

"Itong kabila kamahalan, isasali pa?" sarkastikong tanong nito.

"Yes, my slave. Alangan namang isa lang, ang pangit tingnan," Daidara said dramatically.

She heard snapping of camera and she snapped her head into that direction. Scion was taking pictures on them.

"Stop taking pictures! I was sight cleaning her nails," depensa nito.

"No, Kuya. This is a sight to behold," kontra ni Sanibelle.

She impatiently snapped her hands at Munzio, "Dali na, linisin mo na yung hinliliit... "

Nakabusangot nitong sinunod ang kanyang utos. Tuwang tuwa siya habang pinagmamasdan ito na naglilinis. Kanina lamang ay pinagbunot niya ito ng buhok sa kili-kili.

Bumukas ang pinto at nabungaran niya ang kaniyang mga magulang. May dala ang mga itong basket ng prutas. Nagulat siya ng batiin ng mga ito ang pamilya ni Munzio na magalang naman nilang ginantihan.

Nagtataka ang kanyang ina na nagpalipat-lipat ng tingin sa kanila ni Munzio na nasa kanyang paanan pa rin at naglilinis ng kanyang kuko. Inilapag nito ang dala sa kanyang tabi.

"Kumusta ang pakiramdam mo, Dara?" tanong ng kanyang ama na umupo sa isa sa mga sofa doon.

She knew they purposefully ignore Zio like her father used to do. Napansin niyang naging seryoso ang mukha ni Munzio habang naglilinis ng kanyang kuko. She knew that the treatment must have hurted him like before.

"Ayos na naman po."

Sumingit ang kaniyang ina sa kanilang usapan,"Kailan ka daw makakalabas?"

"Puwede na raw ho mamayang hapon. May isang test pa raw silang gagawin para siguro na ayos na ang kalagayan namin ng mga mga anak ko," tugon niya.
Tumango ang mga ito at umupo na rin sa sofa.

"'Ma, s'an nga pala kayo nag-stay kagabi?" tanong niya kapagkuwan.

"May nakita kaming inn sa may bayan. Pagod na rin kami ng tatay mo kaya hindi na kami nakapagpalaam," sabi ng kanyang ina.

"Ahh," tanging nasabi niya.

Isang mahaba at nakakabinging katahimikan ang bumalot sa apat na sulok ng kuwarto. Nararamdaman niya ang makapal na tensiyon sa paligid. Kahit sina Sanibelle ay nanahimik habang naglalaro ng baraha. Ang lahat ay nakikiramdam sa bawat isa.

Pasulyap sulyap siya sa kanyang magulang na mahinang nag-uusap. Naging alerto siya ng umayos ng upo ang kanyang mga magulang na tila nagbabalak na magsalita.

"So... " panimula nito. Halos lahat ng mata sa kuwarto ay nakabaling sa kanyang ama.

"Anong plano para sa kasal?"







End of chapter 27







If you like this particular chapter, please vote on it. I appreciate every votes and comments from you guys. Voting is a huge support on authors. Thank you!<3