He Badly Wants Her (R-18)

Chapter 16

Chapter 16

"YOU SEEMED problematic. May problema ba?" naramdaman ni Daidara ang paghawak ni Munzio sa kanyang mga kamay.

Agad niyang pinalis ang mga iniisip at nagpokus sa kasalukuyang sitwasyon. She appreciated the green scenery passing through.

"No, I'm just thinking about something... "

"Something about you seem off before we left the house."

"I'm just tired..." turan niya habang iniiwas ang tingin dito.

Hindi niya maiwasang isipin ang pagtawag ni Ares kanina. Hindi siya makapaniwala na hindi man lamang sumagi si Ares sa buong isang linggo. She was too focused to Munzio's behaviour that she forgot that Ares called a week before.

Also, she was too overwhelmed about the sudden change in her and Munzio's relationship and too focused about her confusing feelings that she didn't want to entertain. Walang naging pag-uusap na nangyari sa pagitan nila ni Munzio. Para silang nagkaroon ng 'mutual understanding' sa kung anong mayroon sila.

Munzio stopped the car. Napatingin siya dito habang nagtataka. Bumaling ito sa kanya at hinawakan ang kanyang mga mukha, "You looked tired. Puwede naman nating ipagpaliban natin ito."

"No, okay lang. Gusto ko rin namang pumunta sa kung saan ka nagtatrabaho. Saka masasayang ang inihanda ni Manang."

He looked unsure, "Are you sure?" tumango si Daidara.

He hesitantly put the owner type jeep into life and slowly driving. Nadadaanan nila ang ilang trabahador na magtatanim at iniaayos ang mga gulay. Bawat lingon niya ay iba't ibang klaseng gulay ang nakikita ng kanyang mata.

Maraming mga trabahador ang ginagawa ang kanya kanyang tungkulin. They even greeted them kapag nadadaanan nila ang mga ito.

"How many workers you have?" hindi mapigilang tanong niya.

Tiningnan nito muna ang mga trabahador bago sumagot, "More than hundred. Depende rin iyon kapag tag-ani na. Kailangan ng maraming trabahador."

"Nasaan ang office mo?"

"You didn't know? May office ako sa bahay pero may isang building kami sa may parteng silangan kung saan malapit doon ang nurseries at greenhouse," Hindi niya alam na mayroon itong opisina sa bahay.

Of course paano mo malalaman e halos ituon mo na ang oras mo sa pagpapahirap sa kanya, pang-aasar ng isang bahagi ng kanyang isip.

"I didn't know about that. Sa'n nakatira iyong ilang trabahador mo?" she continue to ask questions.

"Taga-Kadilaw din naman karamihan. 'Yong iba matagal ng nagtatrabaho dito. I think before I inherited this farm, andito na sila kaya nakatira yung iba."

He seems dedicated when it comes to managing the farm, "Ang kursong kinuha mo college ay may connection sa business o sa agriculture?"

"Agriculture..."

"Kinuha mo dahil gusto mo o dahil sa responsibilidad mo na pamahalaan ang taniman?"

He smiled like reminiscing a memory, "When my parents were considering an annulment. Dito na ako pinatira at lumaki. I learned to love and appreciate the farm. It's more peaceful here that the city I lived in. My grandmother taught me the basic to manage the farm."

She continue to ask questions about him and the farm. She had a sudden urge to know more about him. Daidara learned that he even funded a scholarship to students who want to study agriculture.

Its been twelve years since Munzio inherited that vegetable farm. Nalaman niya na nasa kalahati pa lang ang laki nito ng manahin niya ang farm. He managed to bought the neighbouring land to expand his farming. He built a building for the office for auditing and similar activities.

The hats on the side were considered as rest place for the workers, storage for fertilizer and farm equipment. Nalaman niya na hindi ganoon kadali na palaguin at i-manage ang farm. There was changes in season, pests, insects, typhoons and drought.

"It was so hard to maintain the quality, quantity and the profits earned. Lalo na at may mga trabahador pang pasweswelduhin."

"Minsan mo na bang naisip na ibenta na lamang ito?"

He nodded grimly, "Yes, there are times I want to sell this land but this is where my passion lies. Also my former grandmother dearly loved this farm. She dedicated her life after my grandfather died to cultivate and enrich the farm. I don't want to disappoint my grandmother by selling it. Napagtanto ko na wala naman talagang madali. I wouldn't give this up if I have the means to save it."

Humanga siya dedikasyon nito na palaguin ang Sarhenda farm. He gave up his city life to live with the province, "I also want to raise my children here.

Sumulyap ito sa kanya para tingnan ang kanyang reaksiyon sa sinabi nito pero pinanatili niyang blanko ang kanyang ekspresyon.

Napaisip siya sa huling sinabi nito. Kakaiba ang lugar na ito sa buhay na kanyang kinalakhan. Hindi man siya sa lungsod lumaki ay halos kalapit na ng lungsod ang kanyang munisipalidad na tinirhan. But leaving with the farm wasn't that bad idea. She could imagine their children playing at the garden while waiting for their father to work.

Natanaw niya ang malalaking truck sa tabi ng isang building. Matatanaw din ang naglalakihang nursery para sa mga halaman.

Hindi niya alam ang isasagot sa sinabi nito kaya nagdesisyon ibahin ang usapan,"What are you planning to do today? May deliveries kayo ngayon?"

"I'm planning to check the newly planted vegetables and the nursery."

"Anong gagawin ko?"

His forehead creased, "Hell no! You are not going to work. Wala kang gagawin. Bawal ka mapagod."

"Sabi mo 'excercises are good for the baby?'" Daidara teased him.

"We already exercised," he said, mischievous glint in his eyes.

"You pervert."

"And I'm not going to let you work in that dress. It was too short," pinasadahan niya ang maternity dress na kayang suot na umaabot sa kalahati ng kanyang hita.

Her baby bump was very evident in her dress. "As if someone would find me beautiful with bloated tummy."

"Hell! You're very sexy in your maternity dress. I have a boner while just looking at you," seryosong sabi nito.

Inirapan ni Daidara si Munzio sa mga pambobola nito.

Munzio parked his jeep beside lined trucks. Lumabas ito at inalalayan siya sa pagbaba, "I'm not invalid," Daidara protested.

"I'm not saying you are. Gusto ko lang alalayan ka," mabilis na sagot nito.

She noticed that he possessively wrapped his arm at her waist. Dahan-dahan siya nitong inaya papuntang two storey white building. Panay ang pagbati ng 'magandang umaga' ng mga trabahador na makakasalubong nila. Munzio politely greeted the workers back. Marahang iniyuko ni Daidara ang kanyang ulo sa mga mapanuring tingin ng mga ito. She felt that Munzio's grip on her waist tightened.

Pagkapasok nila sa puting gusali at bumungad sa kanila ang tatlong pinto na pakiwari niya'y mga opisina. May hagdanan din ito papuntang second floor. May tatlo siyang nakitang tao sa table na nasa tabi ng kusina, isang babae at dalawang lalake. Masayang nagkukuwentuhan ang mga ito habang umiinom ng pakiwari niya'y kape dahil sa aromang nanggagaling dito. They all smiled and greeted them once they spotted them.

"Good morning Sir!" halos sabay sabay bati ng mga ito. Iginiya siya ni Munzio papalapit sa mga ito.

"Good morning," pormal na bati nito.

"This is Daidara, my wife. Dara, this is Yumi, Erwan and Mikee, they manage the farm accounts, audits, workers wages and other related paperworks that wasn't able to manage."

Nag-aalangan siyang ngumiti sa mga ito sa kabila ng kuryosong tingin ng mga ito, "Good morning... "

"Good morning ma'am," they greeted her formally.

"We heard so much about you," Yumi added. Daidara knotted her brows with Yumi's words.

"What do you mean... " Humina ang kanyang boses ng maramdaman niya ang hininga ni Munzio sa kanyang kaliwang tainga. She involuntarily shivered.

"Let's go to the second floor. I'll show you my office," he whispered. Suddenly, flashes of images that she and Munzio might do when they were alone filled her mind. Pinaypayan niya ang sarili tila tumaas ang temperatura sa kuwarto.

"Excuse me. I'll show her around," biglang sabi ni Munzio.

"Sige po Sir, Ma'am. Enjoy!"  isang pilit na ngiti ang iginanti niya sa mga sinabi ng mga ito at tumalikod para pumunta sa ikalawang palapag.

In second floor, three doors can be spotted. Munzio guided her towards black door in left side of the floor.

When they entered the room, Daidara noticed that it looked like just a regular office, plain and boring with black and white motiff. Umupo siya sa sofa sa gitna ng kuwarto habang umupo si Munzio sa swivel chair and started sorting out files in his table. Hindi niya maiwasang mahiya sa tinatakbo ng kaniyang isip kanina.

"Your office looked boring," she can't help herself but to comment.

Nagtiim bagang ito, "Well, Ares and I were different person. I cannot be creative as him," jealousy was very evident in his voice.

Nabigla siya sa sinabi nito. Naalala niya na ang opisina ni Ares ay maraming dekorasyon na bumagay sa personalidad nito.

"Hindi naman iyon ang ibig kong sabihin. I just noticed that it was little boring. Don't worry, I will help you in redecorating it. Hindi ako naging homeroom teacher ng ilang taon para sa wala lang."

"Sure, do whatever you like."

Nagsimula siyang gumawa mg plano para sa opisina nito pagkatapos. Natigil lamang siya ng mapansing hindi ito nakikinig. He was too overly focused on the paper in front of him. His jaws were hard and tense.

"Hindi ka naman nakikinig eh," parang batang maktol niya.

Nilapitan niya ito at pumunta sa likod nito para tingnan ang binabasa nito. Yumakap siya sa likuran nito habang pinagmamasdan ang papel. Her brows creased when she couldn't understand what the papers says, "Tungkol saan 'yan?"

She looked down when he doesn't answered back. Nakatingin ito sa kanya habang ang mga mata nito ay may kakaibang emosyon na mahirap basahin.

He recognized jealousy, sadness and... fear? Bakit ito matatakot?

Nabigla siya ng higitin siya nito at ilagay sa mga hito nito. He wrapped his arms around her and buried his face on the crook of her neck.

"Akala ko ba bibisitahin mo ang nurseries?"

"Hmm?" Munzio distractedly said while siffing her scents. She sifted because his breath tickles.

"Stop sniffing me! Nakikiliti ako!" mahinang saway niya rito.

"Mga anak oh. Inaaway ni Mommy si Daddy," he said with high pitch voice. Seriously? This was so out of his personality.

The stiff and always so composed acting like a child? Magugulat ang mga pinsan nito kung makikita ng mga ito kung paano umakto si Munzio kapag kasama siya. He was so naughty and a little bit perverted.

"Ang arte mo Munzio Eleazar!"

"Narinig niyo 'yon mga anak? Your mother was so rude to me! Inaaway ako lagi."

"Eleazar!" pinalo niya ang mga braso nito.

"O nakita ninyo 'yon? She was now intent about physically hurting me!"

"Shut up! And stop sniffing me—stop!" her laughter rang in the otherwise silent room. Panay ang iwas niya sa kamay ni Munzio habang kinikiliti ang kanyang baiwang.

He caught her two wrist to stop her from assaulting his leg,"Tama na—hahaha stop! Ayoko na!"

"What a scene...." natigilan silang dalawa ng marinig ang pagpalatak ng tao sa pintuan. Humihingal siya habang pinagmamasdan ang lalaki na malaki ang ngisi sa kanila.

"Dude! You seemed different person! I didn't you could be a tease like that!" the stranger exclaimed.

Bumaling ang kanyang nagtatakang tanong kay Munzio na masama ang tingin sa bagong dating. She realized how awkward their position was and tried to get away but Munzio won't let her.

"Zio, hindi mo man lang ba ako ipapakilala sa iyong mahal na asawa?" nanunudyo ang tingin nito sa kanila.

She heard Munzio sighed, "This is Nate. Nate, this is my wife—"

"Dara, I know," Pagputol ni Nate sa sasabihin ni Munzio.

"I've heard so much about you," Nate meaningfully said. Heard so much about me? Iyon din ang sinabi ni Yumi kanina. Hindi kaya nakaabot sa mga ito ang mga ginawa niya kay Munzio dati?

"Better things, I hope," she muttered silently. Ngumisi si Nate na parang inaasar si Munzio.

"Lot of better things. Matagal ko ng gustong makilala ang babaeng kayang mapasunod si Munzio kahit pitik lamang ng kanyang kamay," he knew what she did!

Munzio? He seemed closer to her husband for him to call him in first name basis.

"Nate is my right hand worker in Sarhenda farm. Siya ang namamahala ng farm kapag umaalis ako o may importante akong gagawin," napipilitang saad ni Munzio na tila nababasa ang laman ng kanyang isip. She wondered why she didn't met Nate in her whole duration of her stay in this farm.

"Boss, kailangan mong i-check ang isang nursery. Napansin ni Salome na mabagal ang paglaki ng binhi ng kamatis," baling ni Nate kay Munzio.

Umalis siya sa pagkakaupo sa hita ni Munzio para makapag-usap ang mga ito ng maayos. Munzio reluctantly released her and turned on his business mode face.

She sat at the sofa where she sat earlier while watching them discussing about newly planted tomatoes, legumes and radish. Ipinagpatuloy na lamang niya ang pagplaplano para sa opisina ni Munzio. Napatingin siya sa mga ito ng tumayo si Munzio.

"Lalabas lang ako. I will check the nurseries. You can come with us if you want," suhestiyon ni Munzio.

She decided to come down with them since she had nothing to do if she stay here. Nakasunod lamang siya sa mga ito habang ini-check nito ang mga halaman. Panakanaka siyang magtatanong tungkol sa mga gulay. Hinaplos niya ang kanyang balakang ng maramdaman ang kirot dahil sa matagal na pagkakatayo.

"Munzio... " tawag niya dito. Munzio looked at her, questioningly.

"Uupo muna ako doon. Nangangalay na ako," itinuro niya ang kubo sa may dako.

Akmang magpapaalam ito kay Nate para ihatid siya pero agad siyang nagprotesta, "Ako na lang. Kaya ko naman."

Tiningnan siya nito at sinisuri nito kung totoo ba ang kanyang sinasabi. Nakatuon ang mata nito sa kanyang kamay na nasa kanyang balakang, "Sigurado ka?"

Daidara rolled her eyes, "I'm sure. Nanakit lang balakang ko dahil sa matagal na pagkakatayo," Tinalikuran na niya ito at pumunta sa kubo.

"Really, dude? Can't let your wife be out your sight. I can't believe I would witnessed you obsessing to a girl like that," she heard Nate exclaimed.

"I'm not obsessed. Buntis siya at nag-aalala ako sa kanyang kalagayan," si Munzio.

"Well, that's not what rumor says. You're acting like a lovestruck fool."

"Whatever you say. Kapag dumating na ang babaeng....." hindi na niya napakinggan ang huling sinabi ni Munzio dahil malayo na ito sa kanyang pandinig.

Umupo siya sa kubo sa 'di kalayuan. Later on, she was shocked when she saw shirtless Munzio carrying plastc of vegetables of his shoulder and transporting it to the nearest truck. Her mouth watered at the sight. He looks hot and.... delicious.

Hindi niya mapigilang hagurin ang kabuuan ng asawa niya. Asawa. It sounds foreign to her. His well toned tan body was dripping in sweat. Hindi lang naman ni Munzio ang hubad baro habang naghahakot ng mga gulay dahil ganoon din ang ayos ni Nate ngunit para sa kanya ay angat angat ang karisma at kaguwapuhan ni Munzio.

Napalingon siya sa tabi niya ng maulinigan ang mga hagikhikan at kwentuhan. Papunta sa direksiyon niya ang mga kababaihan na sa tingin niya ay mga tauhan din sa farm. Sa tingin niya ay sa kubo ang punta ng anim na kababaihan para mamahinga. Some of them were at her age two of them were lot older than them. They even bought basket.

They walk slowly towards the hat while Dara looked away to avoid their scrutinizing and curious eyes, "Magandang umaga Ma'am!" asayang bati ng isa sa may katandaang babae.

The others girls silently followed and greeted her as well.

Dara awkwardly greeted them back. Hindi niya alam kung paano patutunguhan ang mga ito.

"Pasensiya na, Ma'am kung naistorbo namin kayo. Ito na kasi ang pinakamalapit na kubo na puwede naming paghangihan. Kung hindi kayo komportable ay maaari naman kaming umalis," Dara was uncomfortable but she wasn't heartless to drew them away just because she was uncomfortable.

"Okay lang po."

Tahimik na umupo ang mga kasama ng babae sa upuan na nakapalibot sa kubo. They put their baskets on the table. Her mouth watered at the smell of sweet delicacies, "Kayo po ang asawa ni Sir Munzio, 'di ba po? Bihira ka po kasi naming makita," she nodded at the one of the younger girls questions.

Akala niya ay magiging awkward ang mga sandaling susunod ngunit nagkamali siya. They started joking around her and sometimes including her to their conversation.

They even offered her the food they brought. Napag-alaman niya na sina Tina, Joy, Kristel, Mina ang pangalan ng mga babaeng kaedaran niya samantalang sina Aling Salome at Rona naman ang mga nakakatandang kababaihan.

"Ang sabihin mo kaya ka nagprisinta na dalhan ng meryenda ang mga trabahador doon sa may silangan kasi gusto mong magpapansin kay Ronald!" banat ni Tina kay Joy na pulang pula ang mukha. Kahit morena ang kulay nito ay bumagay naman iyon dito.

"'D-di ah! A-ako talaga nautusan ni Salve na magdala ng meryenda doon."

Napahagalpak ni Daidara ng tawa ng mautal-utal si Joy sa pagpapaliwanag, "Weh? Eh 'di ba nga suot mo pa no'n ang bagong damit na binili natin sa UK? Talagang sinadya mo 'yon!" tuloy ang pang-aasar ni Tina kay Joy

"Nagpapadala pa nga si Joy ng love letters sa'kin e para kay loves," si Kristel.

"UK?" Hindi mapigilang sabat ni Dara.

"Ukay-ukay!" Kristel and Mina said proudly. Daidara nodded then take bite on the 'suman' they gave her earlier.

"Love letters lang 'yon 'no. Saka alam ko naman sa'kin lang ang bagsak ni Ronald my loves!" Joy said defensively.

"Ronald! Ronald! Narinig mo ang sinabi ni Joy? Sa kanya ka daw babagsak, " bigglang sigaw ni Aking Salome sabay kaway sa likuran ni Joy. Natataranta na lumingon si Joy sa likuran nito. Tinapunan nito ang masamang tingin si Aling Salome ng mapagtanto na hindi totoo ang sinabi nito.

"At least honest at naglalakas loob ako! Si Mina at Kristel nga e matagal ng may gusto kay Sir Munzio. Nag-asawa ba't lahat hindi pa rin nakakaamin," her ears became alert when she heard a mention of Munzio's name while pretending to focus in her food.

"Matagal na naman 'yon Joy!" nanlalaking ang matang sabi ni Mina.

"Heh! Umiyak ka pa nga ng malaman mong nag-asawa at magkakasama na si Sir. Sinabi mo pa nga na naka pinikot lang si Sir pero baliktad naman pala eh."

A prolonged silence followed. Nakita niyang siniko ni Tina si Joy pagkatapos ay inginuso siya.

She looked up and saw embarrassed looking Mina and Kristel. Daidara laughed that eased the two, "It's okay. I've been crushing Munzio even I was in a relationship before."

"Ma'am, hindi kasi namin mapigilang hangaan si Sir. Nasa kanya na yata ang lahat ng katangian na hinahanap namin sa isang lalaki," Kristel sighed dreamily.

"Oo nga, Ma'am bata pa nga lang ako crush ko na si Sir," segunda ni Mina.

"Sinong hindi magkakagusto kay Sir? Halos lahat ata ng kadalagahan dito sa'min ay laman si Sir ng mga pantasya nila," she felt a tinge of jealousy of what she heard.

Marami pala siyang karibal sa kanyang asawa.

"Lapitin talaga ng babae iyang si si Sir Munzio. Maraming babae ang nangangarap na makasungkit sa isang kagaya niya dito sa bayan. Matalino, mayaman, mabait, magandang lalaki at higit sa lahat may ginintuang puso," nagmamalaking sabi ni Aling Rona.

"Suwerte kayo talaga sa napangasawa niyo, Ma'am Dara. Kapag kailangan mo ng tulong lalo na ang pinasiyal na tulong ay laging nandiyan si Sir para tumulong."

"Naospital ang tatay ko noong nakaraang taon, si Sir lahat gumastos at 'di na niya kami siningil pabalik. Kagaya namin, malaki ang utang na loob ng halos lahat na trabahador kay Sir Munzio. Hindi niya nakakaligtaan ang pagkakawang gawa gaya ng yumao nitong lola."

She watched as women in front of her praised Munzio. Hindi niya maiwasang humanga dito. His workers thinks so highly of him like everyone else. Iniisip niya kung magbabago ang pagtingin ng mga ito kung malalaman ng mga ito ang tunay na nangyari sa kanila ni Munzio. Not that she harbours any anger or resentment for him anymore. Para ngang naglaho na parang bula ang galit niya dito eh.


"Give up na kami kay Sir. Wala kaming pag-asa eh. Kakainggit kayo, Ma'am. Iba talaga ang paraan ng pagtingin niya sa inyo. Maglalaglag ang panty ko kapag sa'kin siya tumingin ng ganyan," kinikilig na sabi ni Mina.

"Saka ang macho macho pa ni Sir. Hmm yummy," napatingin siya sa direksiyon na nakatuon ang mata ni Tina.

Her mouth watered again at the sight. Nakakunot ang noo nito dahil sa sinag ng araw na tumatama dito. Her husband sauntered towards them while dripping with sweat. Sa halip na mandiri, she could feel the urge to lick his sweat. Argh my perverted mind!

Nalunok niya ng wala sa oras ang nginunguyang biko. Tinampal tampal niya ang kanyang dibdib, nagbabakasakaling bumaba ang kanyang kinain. Her cheeks heated when they throw her meaningful looks.

"Sir meryenda po kayo!" alok ng mga kasama niya. Nagpasalamat lang ito at bumaling sa kanya.

"Let's go. I'll show you something," aya nito sa kanya.

She confusedly looked at him. "Saan tayo pupunta? Wala ka namang nabanggit kanina."

"Basta. Ako na bahala," kinuha nito ang kanyang kamay.

"Mauna na ho kami," paalam nito sa kina Aling Salome. Kumaway siya sa mga ito bago nagpatianod kay Munzio na nagtungo sa direksiyon ng kaniyang sasakyan.

Once they get there, she pulled out a towel from the basket and turned towards motionless Munzio. Nilapitan niya ito at sinimulang punasan ang mukha nito.

"Pawisang pawisan ka. Hindi ka naman lang muna nagpunas. Masamang matuyuan ng pawis," panay ang litanya niya nito habang nagpupunas.

A small smile tugged at the corner of his lips, "Saka bakit 'di ka nagdadamit? Pinagpipyestahan na 'yang katawan mo doon."

"Is it jealousy I heard?"

"Heh!" Tinampal niya ito sa dibdib habang patuloy pa rin sa pagpupunas. Munzio dipped his head and kissed her lips lightly, "Ikaw lang ang gusto kong nagnanasa sa katawan ko."

She blushed, "Hindi kita pinagnanasaan 'no."

"Hindi pala ha. I saw you earlier, eye raping me," her eyes widen at his statement. Nakita nito ang ginawa niya kanina.

"I-I didn't! Magdamit ka na nga!" hinagis niya sa mukha nito ang damit nito.

Nagdamit ito pagkatapos ay pumunta sa likuran ng sasakyan para kunin ang basket at ang blanket. She stared at him, confused. He started pulling her towards the east side of the farm. Nagpatianod lang siya dito ng makarating sila sa dulo ng farm. Binuksan nito ang maliit na gate na nasa tabi. Nadaan nila ang mapunong bahagi na lugar.

"Sa'n ba tayo pupunta? Magpi-picnic ba tayo?" inginuso niya ang mga dala dala nito.

"Just wait and see. Napapagod ka na ba?" she shook her head.

They turned left and she witnessed one of the breathtaking scenery she'd ever seen. Malawak na kapatagan ang nasa kanyang harapan na napapalibutan ng mababang damo at mga ligaw na bulaklak. Hindi mainit ang sinag ng araw dahil na tatakbluban ng mga dahon galing sa naglalakihang puno sa tabi. The mountain ranges were overlooking in her spot.

"Woah! Ang ganda!"

"Glad you like it. It is one of my favorite place." He muttered while setting up the blanket for the picnic. Tumulong siya sa pag-aayos pagkatapos ay umupo siya sa tabi nito at hinalungkat ang laman ng basket. Mayroon itong laman na mga peanut butter and egg sandwiches, custard cakes, ube, saging, ubas, mangga at mango shake.

Agad niyang nilantakan ang custard cake at mango shake,"I saw you eating suman and biko earlier. Gutom ka pa rin?"

"Our babies wants to eat more," she grabbed piece of grape and tried to put it his mouth. Munzio shook his head," I don't like grapes."

Kinain niya ang ubas na iniaalok niya dito, "Why? Ang sarap kaya," she said while munching.

"It tastes bad for me," kumuha nito ang tissue at pinunasan ang kanyang gilid ng labi.

"Hindi ka kakain? It's almost lunch na."

"Baka kulang pa 'yan sa'yo."

"Hoy! Grabe ka! Hindi naman ako ganoon katakaw," inabutan niya ito ng custard cake. She let him share her mango shake.

They fell at ease at the next few hours. Nakasandal siya sa dibdib nito habang nakaupo sa gitna ng mga hita nito. They talk things about themselves, what they like and dislikes, favorites, happy memories and family but she noticed that they avoided talking about their current relationship status and Ares. This scene seemed like an getting to know each other in deep level.

"I got my first kiss when I was twelve years old," she creased her forehead.

"What?! Ang bata naman. Sabi ni Manang Rosa mailap ka raw sa mga babae. Hmp! It seems like she was bluffing."

"It was stolen kiss! I didn't kissed her," he said defensive while brushing her hair.

"Okay. Then when was your first time?"

He stilled at her question, "I refuse to answer that."

"What? May tinatago ka 'no? Don't tell me twelve years old din? Tapos hindi rin sinasadya?" akusa niya dito.

She didn't know why she suddenly felt jealous at the girl, "Of course not!"

"Then kailan nga?" Pamimilit niya. Umiling-iling ito.

She push harder. "Bakit ayaw mong sabihin? Thirteen?" She was curious as to why his ears turned red, face grim and looking embarrassed.

"You are my first time. When I did it, it was my first time."

What he said was slowly sinking through her. Then, first time nila pareho noon?

"I wasn't even do it properly. I forced you. Our first kissed wasn't even that romantic," he said with pain and regret.

Tumingala siya dito at hinaplos ang pisngi nito. She didn't know what gotten into her. Inangat niya ang sarili at hinalikan ito.

She moaned when she felt his smooth lips against her. She dominantly manipulated the kiss. Daidara pulled her tounge out to seek entrance to his mouth. She aggressively kissed him.

Her hands wondered in his muscled clad torso. He groan when she bit his lower lips and nipped it. Pinalandas niya ang halik sa panga nito papuntang leeg nito, "Dara... "

She purposefully bit his neck. Sinigurado niyang nag-iwan iyon ng marka bago inilapat ang halik sa kanang parte ng leeg nito.

Napahiwalay siya dito ng kumulog ng malakas. Napatingala sila pareho sa makulimlim na kalangitan.

"Uulan pa yata... " Daidara muttered, "Magligpit na tayo. Baka umulan."

"Tsk. Bitin... " she heard him mumbled in his breath. Tinawanan lamang niya ito.

He hold her hand while guide her back. They were silent while going back to their car. Nang makabalik sila, napansin niya ang isang BMW na pag-aari ni Munzio na nakaparada sa tabi ng owner type jeep na sinakyan nila kanina.

"Sir!"

Humahangos na lumapit si Manong Lito sa kanila, "Sir! Pagpipilit na naman po silang pumasok. Noong mga nakaraang araw po ay hindi lamang sila naalis doon pero ngayon po ay nangangakyat na si—" naputol ang pagsasalita ni Manong Lito.

She noticed that Munzio's gaze held so much warning for Manong Lito.

"Don't worry. It's nothing. Mauna ka na pumasok na sasakyan."

Sinenyasan ni Munzio na sumunod si Manong Lito dito. She watched as Munzio's face contorted in fear and anger. Obviously, the matter cannot be considered as nothing.

She got a feeling that something was very wrong but she cannot point it out.






End of chapter 16






If you like this particular chapter, please vote on it. I appreciate every votes and comments from you guys. Voting is a huge support on authors. Thank you!<3