He Badly Wants Her (R-18)

Chapter 20

Chapter 20

"MILLICENT! DALHIN mo na ang mga gamit mo sa sasakyan!"

"Saglit lang 'Ma. Kinuhuha ko pa yung isa mong paso d'on sa kabila," natatarantang tugon ng kanyang kapatid, "Mayroon pa nga natira doon sa may gilid."

Natatawang pinapanood ni Daidara ang kanyang pamilya na hindi magkadaugaga sa paghahakot ng mga bulaklak. Kanina pa sana nakaalis ang mga ito pero natagalan dahil sa paglilipat ng mga bulaklak na inihanda ng kanyang ina.

Her heart thundered in her ribcage when strong and muscular arms wrapped around her. Panlalaking amoy ni Munzio ang sumalubong sa kanyang pang-amoy, "Are you okay? Kanina ko pa napapansin na mukhang balisa ka? May problema ba? You know you can tell me anything."

Daidara shook her head. It's true that she was uneasy since she decided to talk to Ares. Nagpasya siyang ilihim ang kanyang gagawin kay Munzio dahil natatakot siya sa magiging reaksiyon nito at baka hindi siya nito payagan. Gusto niyang makausap si Ares lalo na't magulo pa ang kanyang nararamdaman. Ngunit hindi niya maisantabi na para bang may malaki siyang kasalanan na gagawin kay Munzio.

Humilig siya sa dibdib nito at agad namang inilagay nito ang baba sa balikat niya. She could feel his abnormal breathing and his heart beating dahil sa naging aksiyon niya, "Medyo nalulungkot lang ako sa pag-alis nila Mama. Matagal siguro bago ko sila makakasama," may bahid naman ng katotohanan ang sinabi niya.

Hanggang ngayon, hindi pa rin masyadong maganda ang pakikitungo ng kanyang ama kay Munzio kahit kahapon ay nag-bonding sila sa labas ng magkakasama. Nanatili namang civil ang pakikitungo ni Miles kay Munzio na ikinatuwa naman niya.

"If you want... puwede tayong tumira sa probinsiya niyo. I would buy a state where we can build our own family."

Napatingala siya sa sinabi nito, "pero paano ang farm kung sakali?"

He shrugged, "Nandito naman si Nate para mamahala. Saka ayaw mo bang ipagpatuloy ang pagtuturo? I would stop you from doing anything you want."

Then there goes weird butterflies in her stomach. Kinastigo niya ang sarili sa naramdaman, "Pag-iisipan ko pa. Ayaw ko din namang malayo ka sa farm eh. 'Tsaka dadalaw-dalaw naman daw sila Mama kapag nagkaroon sila ng oras."

"'Wag mo na akong alalahanin. The farm would prosper without me," he kissed the sensitive side of her neck that made her shivered inwardly.

Nabaling ang kanilang atensiyon ng tawagin siya ng kanyang ina. Nasabi na niya na sasama siya sa mga ito hanggang bayan. Sinabi na lamang niya na may bibilhin siya at hahanap ng pagkaing magugustuhan. Susunduin na lang siya ni Manong Lito pagkatapos.

Munzio sighed and tightened his hold on her, "Ano bang bibilhin mo sa bayan? Puwede namang ako na lang ang bumili para hindi ka na mapagod," anito.

Nakaramdam siya ng takot sa boses nito. She was confused. Does he know that Ares is in town?

"Ako na lang, matagal tagal na rin naman buhat n'ong nagpunta ako ng bayan. Babalik din naman ako agad," blessing in disguise siguro na kailangan nitong inspeksiyonin ang isang bahagi ng nursery dahil tila may peste na kumakalat. Hindi niya alam kung sakali man na magpilit itong sumama at nagpangita ang dalawa ni Ares.

Malamig pa rin ang pakikitungo ng kanyang ama kay Munzio at hindi na nagtangkang magpaalam.

"Munzio... Hijo, salamat sa pagpapatuloy sa amin dito. Alagaan mo itong anak namin lalo na sa kalagayan niya."

Panay ang pagpapaalala ng kanyang ina sa kanya at kay Zio na seryosong nakikinig sa mga payo patungkol sa mga dapat gawin sa kanyang pagbubuntis. Pasaring na ipinaalala ng kanyang ama ang napag-usapang kasal ng mga ito.

She made a mental note to talk to Munzio about it.  Pumasok na siya sa sasakyan pagkatapos magpaalam ng kanyang pamilya kina Manang Rosa at Sisa. She wave her hand goodbye to Munzio who was standing looking afraid and torn. She reassuringly smiled at him.

Daidara's stomach twisted in knots when the car started to move. Dinadala ang dibdib niya sa nalalapit na pag-uusap nila ni Ares. She kissed her parents and sisters goodbye nang ibinaba siya ng mga ito sa department store malapit sa lugar kung saan sila magkikita ni Ares.

Sinigurado muna niyang malayo na ang sasakyan ng kanyang magulang bago siya naglakad sa direksiyon ng Kath's Seafood Grills. Nanginginig ang tuhod niya dahil sa kaba. Gusto niyang tumakbo at umuwi na lamang ngunit pinilit niya ang paa na humakbang.

Huminga siya ng malalim bago itinulak ang pintuan ng kainan. Pagkapasok niya ay inilibot niya agad ang paningin sa nasa loob. Her breathing hitched when she noticed Ares sitting in the far corner of the room. Kakaunti lamang ang tao sa kainan kaya madali niyang nakita ito. Nakatagilid ito sa kanya kaya't hindi siya makikita nito. He was fidgeting his hands like he did when he was nervous.

Upon looking at him for minutes, kinapa niya ang nararamdaman. She realized, something had changed within her. Wala na ang tuwa at kilig na nararamdaman niya tuwing nakikita niya ito. No abnormal beating of her chest, no butterflies in her stomach and no excitement unlike when she was with Munzio. All she felt was happiness for seeing him pero hanggang doon lang.

She's in love with Munzio! The love she felt for Ares before was different from what she felt for Munzio. The love she felt for Ares was peaceful and quiet while whenever she was with Munzio, everything was unpredictable that made her strong feelings she haven't felt before. Pero nabibilisan siya sa lahat dahil halos limang buwan pa lamang niyang nakakasama si Zio habang halos tatlong taon niyang nakarelasyon si Ares. It is true that she admire him before but was it truly an admiration only?

She spent months hating Munzio for the life he chose for him pero ang sabi nga 'di ba, there's a very thin line between love and hate. Hindi niya alam kung kailan siya nagsimulang makaramdam ng kakaiba kay Munzio higit pa sa paghanga at poot. Dahil ba ito sa mga efforts, pagtitiyaga at pagmamahal na ipinakita nito? Or maybe the feelings was there before she knew it?

Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nakatayo doon habang nakatitig kay Ares at inaanalisa ang nadiskubre.

Tila naramdaman nito na may nakatitig dito kaya't biglang lumingon sa kanyang direksiyon, "Dara!"

Agad itong tumayo at lumakad papalapit sa kanya. He stopped mid-step when his gaze flew in her swollen stomach.

"Ares... " anas niya ng makita ang mukha nitong puno ng halo halong emosyon. Saya, pagkabigla at pangungulila ang prominenteng emosyon sa mukha nito.

"Y-you a-are... you are truly pregnant... " he stammered while staring with disbelief at her tummy. Napansin ni Daidara na nangayayat ito at parang hindi nasasayaran ng pang-ahit ang mukha nito dahil sa makapal na facial hair.

"I am... " mahinang kompirmasyon niya.

Humakbang ito papalapit sa kanya at itinaas ang kamay para haplusin ang kanyang mukha, "I-I m-missed you... "

Napalitan iyon ng galit ng dumako ang tingin nito sa kanyang tiyan. She felt uneasiness when he gazed at her stomach like it was very filthy things he'd ever seen.

"Where is he?! Where's that fucking bastard?!" pagalit na turan nito habang nakahawak sa kanyang balikat.

"Ares!" inilibot niya ang tingin sa kainan at napansing nakaagaw na sila ng atensiyon.

"Look what he did to you... to us. Papatayin ko putanginang iyon! Where is he Dara?! He's —"

"Ares maghunos dili ka nga! Nakakaagaw na tayo ng pansin."

Hindi naman ito nakinig sa sinasabi niya at galit na nagsalita, "Dara.... he destroyed us. He destroyed everything we had... He fucking ruined the future we planned," punong puno ang boses nito ng sakit at galit.

"Umupo muna tayo," hinigit niya ito sa lamesa kung saan ito nakaupo kanina.

Umupo ito sa tabi niya habang hawak ang kanyang kanang kamay. The skin contact felt so wrong... "Are you okay? Ilang beses na kitang tinangkang tawagan ngunit 'di ka sumasagot. Nag-aalala ako pagkatapos mong patayin ang tawag. I can't even sleep thinking that you were with that bastard! I even tried to tell your family the truth but they won't believe me! Hindi ako makapaniwala na nalutusan ako ng putanginang iyon. Everyone knows he's in abroad. I tried... I tried to get you but he would let me in. Does he know? Alam ba niya na ba na makikipagkita ka sa'kin?"

Tanging iling lamang ang naisagot niya dito. He fumed.

"That fucking obsessed bastard! Kinukulong ka ba niya? Pinagbabawalang lumabas? Putangina! Sisiguraduhin ko talagang mabubulok sa kulungan ang hayop na 'yon."

Luminga-linga ito sa paligid bago  ito tumayo at bahagya siyang hinigit.

"Let's go," natamemeng napatitig siya sa mukha nitong puno ng determinasyon. Nagpatuloy ito, "Sumama ka sa 'kin. Itatakas kita mula sa kanya then gagawa ako ng paraan para maisuplong siya sa pulis kahit anong pagtutol pa galing kila Lola. Puwede tayong magsimula ulit!"

"Dara! Tara na! He would know you are with me!"

Daidara shook her head vehemently. Hindi siya sasama dito. She just figured out what she felt and now...

"No... " halata ang pagkabigla nito sa naging sagot niya.

"Tinatakot ka ba niya? Sinasaktan? Did he threatened you? For the safety of your family? 'Wag kang mag-alala. Hindi ko hahayaang may mangyaring hindi maganda sa 'yo o sa pamilya mo. Tara na Dara! Bago pa niya tayo maabutan."

"I'm pregnant, Ares," she stated.

Dumako ang tingin nito sa tiyan niya at hindi nakaligtas sa kanya ang disgusto sa mukha nito. She doesn't love him anymore but the disgust in his eyes hurted her.

"I would accept you. I don't care if he impregnated you. Let's go. We don't have enough time."

"H-hindi p-puwed—"

Pinutol nito ang sinasabi niya, "Anong problema? The baby? We can get rid of that. I know a clinic who c—"

SLAP!

Kusang umigkas ang kamay niya sa mukha nito, "I'm not killing my babies Ares! Hindi ako mamamatay tao! I learned to love my babies and you can't just tell me to kill them!"

"W-what?" naguguluhang turan nito habang nakatingin sa kanya. Hindi siya makapaniwalang naisip nito sa ipalaglag ang kanyang mga anak.

"I love my babies!"

His face show astonishment, "Y-you are carrying twins?"

"And I'm not killing them!" pagalit na dugtong niya habang pilit na binabawi ang kamay niya dito. She doesn't care if she caught the whole attention of people in the restaurant.

"Pero hindi mo naman iyan ginusto. Kung hindi mo natatandaan, he raped you, Dara!" tila pilit siya nitong ginigising sa mga sinasabi niya. Nasaktan siya na tila mas ipinagdidiinan nito ang pinagdaanan niya.

"So madumi na ang tingin mo sa 'kin ngayon? Because he raped me? Because I'm carrying his children?"

"N-no! Of course not! I would think lowly of you? Tatanggapin pa rin kita."

"Pero kung sasama man ako sa 'yo, hindi mo matatanggap ang mga bata," Alam niyang base sa reaksiyon nito, hindi nito matatanggap ang kambal na nasa kanyang sinapupunan.

"No—Yes—Not like that! Dara... mahihirapan akong tanggapin ang anak ng hayop na 'yon. Kung gusto mo talagang ipagpatuloy ang pagbubuntis mo, puwede naman nating ipaampon ang mga bata."

She stared at him with disbelief. "Hindi, Ares! Ako ang magpapalaki ng mga anak ko. Ginusto ko man na mabuntis o hindi ako magpapalaki ng mga anak ko."

He sighed defeatedly. He looked like he's trying to understand her, "We can talk about this later, okay? Let's go. I would take care of you. I am going to learn to accept the baby. Just come with me... "

Sinalubong niya ang nagmamakaawa nitong tingin, "No... Hindi ako sasama sa 'yo, Ares..."

"B-bakit? Are you afraid of what Munzio can do? Huwag kang mag-alala poprotektahan kita! We can start over again, " he desperately grasped her hands.

Nagbago ang tingin niya dito. Hindi niya akalain na gugustuhin nitong ipalaglag ang mga bata sa kanyang sinapupunan.

Pilit niyang pinatatag ang loob. I have to do this. I have to tell him.

"Hindi, Ares. Hindi ko iiwan si Zio. Hindi ko iiwan ang tatay ng anak ko."

"What?! Dara, ano bang iniisip mo? I can be a father too!"

"I-I.... " nag-alinlangan siya sa conviction sa boses nito. He said he didn't want the twin. Kung siguro na mahal pa niya ito ay sasama siya dito pero iba na ngayon. Saka alam niyang kung sasama man siya at magiging katuwang ito sa pagpapalaki ng bata, baka hindi maging maganda ang pakitungo nito sa kanyang mga anak.

"Ano? We don't have time for this! We have to hurry, " Ares said impatiently.

"I learned to love Munzio, Ares." He stared at her, mouth agape.

"You are lying... Stop this right now, hon. Hindi ako natutuwa. Tinatakot ka ba niya?"

"It's true, Ares. I learned how to love Munzio despite all the things he have done."

Umiling-iling ito na tila hindi matanggap ang kanyang sinabi, "H-how? H-how could you love that person? Shit!" she flinched when he cursed out loud.

"Baka nakakalimutan mo ang ginawa niya sa 'yo. Baka nagkakamali ka lang. Maybe, you were just mistaken. Ilang buwan mo pa lang siyang nakakasama! This couldn't happen. Fuck! Fuck!" panay ang mura nito habang umiiling. Nasasaktan siya sa nakikita. Nagsisimula ng mangilid ang luha nagsusumamo nitong mata.

"Sigurado ako sa nararamdaman ko, Ares," nasasaktan pa lang siya sa isipin na iiwan niya si Munzio para sumama kay Ares. All she can see for her future was future with Munzio, not Ares.

"He brainwashed you! Hindi 'yan totoo! Dara, makinig ka! Is he willing to a father? 'Yon ba ang kinakatakot mo? Na nawalan ng ama ang mga anak mo? I told I will be a father if you want me to! Maybe somewhere deep in your heart, ako pa rin ang mahal mo!"

"I—" natigilan siya sa pagsasalita ng namataan ang sasakyan ni Munzio habang nasa labas si Manong Lito. Munzio couldn't possibly know, does he? Nanlamig siya sa isipin na alam ni Munzio kung anong ginagawa niya at kung sino ang kanyang kasama. She had to get home, fast!

"Naguguluhan ka lang, Dara dahil matagal tayong nagkahiwalay pero sigurado ako, kapag sumama ka sa 'kin, maliliwanagan ka at mare-realize mo na mahal mo pa ako!"

She shook her head. She looked at Ares. Hindi niya alam kung ano ang nakita nito sa mata niya at natahimik ito, "I'm sure to what I feel, Ares. Hindi ko ito sinasadya. I'm sorry. I just realized that today. I'm very sorry. I want to talk to you to end whatever feelings and issues that left for us. I've decided to create a future with Munzio. I hope you can understand that."

"Alam kong masakit but pero alam kong makakaya mo. I haven't expected this turn of event but... I can already imagine my future and my children future with your cousin. I hope you can find your happiness one day. Good bye."

Tumayo siya at nagdere-deretso sa deriksiyon ng sasakyan. Sinalubong siya ni Manong Lito na umayos ng pagkakatayo.

"Ma'am ayos lang ho ba kayo?" tumango lamang siya at pumasok na sa loob. Hindi na niya binigyan ng pagkakataong maabutan siya ni Ares.

"Tara na, Manong."

Nagsimula ng umandar ang sasakyan at hindi siya lumingon sa direksiyon ng restaurant. She couldn't look without feeling guilty at Ares pain-filled face. Alam niyang nasaktan ito sa ginawa niya ngunit hindi niya kanyang mangpanggap na kagaya pa rin ng dati ang nararamdaman niya para kay Ares.

Napapitlag siya sa pagtunog ng kanyang cellphone. Napakunot ang kanyang noo ng hindi nakarehistrong number ang nakalagay doon. She hesitantly clicked the answer button.

"H-hello?"

"Dara? Dara ako 'to!" bungad ng isang pamilyar na boses sa kanya. Periwinkle!

"P-peri?"

"Thank God sumagot ka rin! I've been trying to contact your old number. Buti na lang binigay ni Ares ang bago mong numero. Are you okay? Ares said that you are with Kuya Zio. Is that true?" her voice was filled with relief and worry.

"Y-yes..."

"Dinala ka ba niya sa Kadilaw?"

"Oo... "

"Oh my God! Lahat kami dito ang alam ay nasa ibang bansa si Kuya Zio. I told them that Kuya Zio deserved to be jailed. He's sick!Tinakot ka ba niya? 'Wag kang mag-alala Dara, andiyan si Ares sa Kadilaw para sunduin ka. S'an ka ba ngayon? Did he let you out? Kinukulong ka ba niya? OMG where is Kuya Zio right now?" she asked after moment of rambling.

Hindi niya alam kung bakit nasasaktan siya sa paraan kung paano husgahan ng mga pinsan niya si Munzio. It might be his fault but she know that Zio dearly love his family.

"Dara? Are you still there?" pumukaw sa kanya ang nag-aalalang boses ni Periwinkle.

"Peri..."

Daidara heard her sniffed. Is she crying? "I'm so sorry, Dara. Wala akong nagawa sa desisyon nila. Are you okay? Don't you worry, we will get you out okay?"

Nagpasya siyang sabihin dito ang naging desisyon niya.

"No. I'm fine."

"W-what? What do you mean fine? Don't lie to me. Nasaan ka ngayon? I will personally come for you. Just hang there okay?"

Pilit niyang pinatatag ang boses, "Hindi na kailangan, Peri. Hindi ako aalis dito."

"A-anong... anong ibig mong sabihin?" naguguluhan nitong sambit.

"I will build my own family here. I will raise my children here..."

"W-what? Naguguluhan ako, Dara," alam niyang magugulat at maguguluhan ang mga ito sa desisyon niya.

"I will stay with Munzio."

Narinig niya ang pagsinghap nito sa kabilang linya, "Ano?! Bakit?! Tinakot ka ba ni Kuya?"

"Hindi, Peri. Munzio and I will raise our children together," paglilinaw niya dito.

"Wait! What? You're pregnant?"

"Yes... "

"Oh my God. He impregnated you!"

"Yes, and I will stay with Zio."

"W-why? Natatakot ka ba sa maaari niyang gawin?" Periwinkle almost whispered the last words like she's afraid to vioce it out.

Hinawakan niya ng mahigpit ang cellphone, "I...I learned to love Munzio, Peri."

"You're lying."

"No."

"How...  how could that happen?" rumahimik muna si Daidara at binigyan ng pagkakarataon si Periwinkle na analisahin ang sinabi niya.

"Paano si Ares? Baka naman naguguluhan o nagkakamali ka lang, Dara..."

Hindi siya nagkakamali. Sigurado siya sa kanyang nararamdaman, "Sigurado ako, Peri. Mahal ko si Munzio. Mahal niya ang magiging anak namin. I've decided to stay with him. Alam kong masyadong mabilis pero sigurado ako sa nararamdaman ko. Alam kong hindi dapat pero hindi ko mapigilan ang sarili ko."

Long and tense silence followed. Pakiramdam niya ay hindi pa rin ito makapaniwala, "I... I will talk to you later," sabi nito pagkatapos ng mahabang katahimikan at pinatay na ang tawag.

She sighed after the call. Siguradong malalaman pa ng ibang pinsan nito ang kanyang mga sinabi. They would think she was being crazy and incredulous.

Bumalik ang diwa niya sa pag-uusap nila ni Ares kanina. She was sure that even Ares fully accepted the twins, hindi pa rin siya sasama dito. She can't leave Munzio, not because of pity or she was afraid but because something inside her twist whenever thinking of leaving him.

Bumangon ulit ang pag-alala sa dibdib niya ng maalala na nasa labas si Manong Lito kanina. Sigurado siyang hindi niya sinabi kay Zio kung saan siya pupunta at kung sino ang kasama niya. Was he following her?

"Manong?"

Nagtatanong na tumingin sa kanya si Manong Lito, "Paano niyo nalaman na nandoon ako sa restaurant?"

"Sinabi ho ni Sir Munzio. Nagpapasundo daw ho kayo sa Kath's."

"Ah," tanging sagot niya kahit kinakabahan. Sigurado siyang hindi siya nagpapasundo kanina. How did he know?

Dali-daling pumasok siya sa kabahayan para hanapin si Munzio. She had to explain everything before he would come up with unjustified conclusion. Nilibot na niya ang kabahayan ngunit wala siyang Munzio na nasilayan.

She sighed with exhaustion. Emosyonal at pisikal siyang napagod dahil sa mga komprontasyon na nangyari kanina. Also, stress cause her headache to form.

Natigilan siya ng akmang aakyat na siya ng hagdanan. Munzio was waiting on the top of the stairs. His face was cold and expressionless. Her heart thudded loudly beneath her chest.

"Saan ka galing?" Napakapit siya ng mahigpit sa banister ng marinig ang mahinahon nitong boses. She stood in her place frozen when he started to descend. Naramdaman niya ang pagsipa ng kanyang mga anak na tila nararamdaman din ang kanyang emosyon.

"Saan ka galing?" pag-uulit nito.

Hindi siya makatingin sa mga madidilim na mata nito, "Z-zio... "

Tumigil ito ng nasa harapan na niya, "Tell me Dara, did you just met up with him?"







End of chapter 20




If you like this particular chapter, please vote on it. I appreciate every votes and comments from you guys. Voting is a huge support on authors. Thank you!<3