Chapter 14
"Oh! Dios Mio!"
NAITULAK NI Daidara si Munzio na nakadagan ang kalahating katawan sa kanya at agad na hinila ang kumot para itakip sa kanyang kahubdan.
"Manang! Dapat marunong naman kayong kumatok!" Munzio said irritatedly while putting blanket on his nakedness, just like Dara did.
"P-pasensiya na hijo. Nasanay lang ako. Sige maghahanda na ako ng agahan niyo," nagmamadaling isinara ni Manang Rosa ang pinto bitbit ang namumulang si Sisa.
Mahabang katahimikan ang namayani sa paligid. Mabilis na bumangon si Dara habang nakabalot ang kumot.
Ngunit saktong pagkatayo niya ay bigla siyang nahilo at nawalan ng balanse. Mabilis na umalalay sa kanya si ang nag-aalalang si Munzio, "W-what is happening? Are you okay?"
Mabilis siyang kumawala sa pagkakahawak nito at tumakbo sa isang pintuan na pakiwari niya'y banyo. Hindi nga siya nagkamali. She immediately throw everything her stomach had in the toilet bowl.
She felt Munzio gathering her hair to avoid having vomited on. Panay ang hagod nito sa kanyang likod habang nakaalalay sa kanya.
Maluha-luha siya ng matapos ang kanyang pagsuka. Naramdaman niya ang pagbalot ng kumot sa kahubdan niya habang inilapit ni Munzio ang tubig sa harapan niya. Nanginginig ang kamay na kamay na kinuha iyon at inimumog ang kalahati habang ininom niya ang natitira.
Nang unti-unti ng umayos ang kanyang pakiramdam ay tumayo siya, kikip ang kumot na nakabalot sa kanya.
"Liligo lang ako sa kuwarto ko," sabi niya sabay alis sa kuwarto nito. Bakit kailangan ko pa magpaalam?
Habang naliligo ay bumalik sa kanyang alaala ang naganap sa kanila ni Munzio. She blushed while remembering how she wantonly acted towards him last night. Nag-init ang kanyang katawan at hindi na niya napigilan ang na haplusin ng sarili.
She knew deep inside her that something had changed. She couldn't feel any resentment at Munzio at all. Is it because he apologized? Or because of what he confessed?
Hanggang pagbibihis ay iyon ang kaniyang iniisip. Nang makababa siya ay naabutan niya si Munzio na tumutulong kay Manang Rosa sa paghahanda ng hapagkainan. When he spotted her, his face brightened. Hindi na siya tumutol ng alalayan siya nito at ipaghila ng upuan. He sat beside her. He definitely knew that something changed inside her! That something changed between them.
"Are you alright?" tanong ni Munzio sa kanya.
"Yes," she awkwardly replied. Hindi siya sanay makipag-usap dito ng hindi ito tintarayan. "Your morning sickness, does it happen every time?"
She shook her head while looking at her plate, she was avoiding looking at his eyes. She can't help but to feel guilty but he seems to feel otherwise.
He looked happy,"No. Not every time. Sometimes, kapag nagigising ako. Kung minsan sa tanghali o hapon."
"Did you lose your balance everytime you feel nauseous?" he was greatly worried this time.
"Hindi naman. It rarely happens, kapag hilong hilo lang ako."
"Pa'no kung wala ako do'n? Baka napaano ka na pati ang mga baby natin. I think I should hire someone who can accompany you everytime I'm at work."
"No, I told you bihira lang naman 'yon. Saka nandiyan naman sila Sisa eh."
Natigil ang kanilang pagtatalo ng biglang sumulpot si Manang Rosa na dala ang bandehado ng kanina habang si Sisa ay dala ang dalawang plato na may bacon, hotdogs, at ham.
"Ma'am pasensiya nga po pala kanina. Hindi naman namin alam na nandoon ka," panimula ni Manang Rosa.
"Sir, Ma'am pasensiya na rin po at naistorbo namin kayo. Matututo na po kaming kumatok sa susunod," her cheeks heated in embarrassment when she remembered how intimate their position earlier
Even Munzio was rubbing his finger on her vagina.
"Ah..ahmm...okay lang. Just learn to knock...everytime," Dara awkwardly replied.
"Sige, Ma'am maiwan na namin kayo, " umalis na ang dalawa at naiwan sila ni Munzio na parehong malalim ang iniisip. Naiisip niya na naninibago sina Manang Rosa at Sisa sa kanilang pagtuturingan.
Nilagyan nito ng kanin ang ulam ang kanyang pinggan, "Does the baby kick often?" kapagkuwa'y tanong nito.
Dara shook her head, "Kapag minsan lang. Although she moves more often."
Tumango ito, "What were you planning to do all day?"
She shrugged her shoulders, "Sleep, walk or read a book," nag-isip ito sandali bago nagsalita.
"You can sleep in my room... well.. uhm..if you want."
".....okay,"
Hindi na nasundan ang pag-uusap nila at mas itinuon niya ang atensiyon sa pagkain. Nang matapos siyang kumain ay dinala ni Sisa ang kanyang iniinom na gatas at vitamins. Nang sulyapan niya ito ay nakita niyang tapos na rin itong kumain.
Napatingala siya ng tumayo ito, "I gotta go. I have to check newly planted cabbages in the east," Iniiwas niya ang tingin dito.
She felt like crying and she didn't know why!
"Okay," pilit niyang sabi.
Narinig niyang bumuntong hininga ito at lumuhod sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang tiyan at hinalikan.
"Mga anak, daddy needs to go for now okay? He is badly needed at the farm. 'Wag masyado maglikot ha. Nahihirapan si mommy. Babalik ako mamaya. Mahal na mahal kayo ni daddy," pagkatapos ay tumayo ito at binalingan siya.
Nag-aalangan nitong hinawakan ang kanyang pisngi, "Aalis na ako. Babalik din naman ako agad. Take care of our babies for me," yumukod ito at dinampian ng halik ang kanyang mga labi.
Yumakap siya sa leeg nito at mas pinalalim ang halik. He moaned when she bit his lower lips. She opened her mouth when his tounge seeked entrance. He deepened the kiss while holding her face.
"Ehem...ehem.*cough* *cough*"
Mabilis silang naghiwalay ng may tumikhim sa kanilang likuran. Nakatayo doon si Manang Rosa at Sisa na nagpipigil ng ngiti,"Munzio nasa labas na si Sir Atienza at inantay ka," Munzio groaned and settled his face on her neck.
"Argh! I don't want to work. I want to stay with you," her heart swelled at the frustration in his voice.
"Um..w-well...you need to work...for the babies," she was distractedly, still flustered from their heated kisses.
"A-anong... anong oras ka uuwi?" nahihiyang tanong ni Dara.
"Before dinner, I want eat dinner with you," nakangiting sagot nito.
Isang halik ang iginawad nito sa kanya at paniaalalahanan sina Sisa bago tuluyang umalis patungo sa pintuan.
She didn't move while staring at his retreating back.
"Ma'am nagkabati na kayo ni Sir Zio?" usisa ni Sisa kapagkuwan na biglang sumulpot sa tabi niya.
"We are not enemy..."
"Ah kasi nga pala, Ma'am mukhang ikaw lang ang may galit kay Sir," ekshaderang sabi ni Sisa,"Ma'am ang suwerte niyo kay Sir! Halatang mahal na mahal kayo. Kayo lang naman itong hate na hate siya. Kulang na nga lang Ma'am Dara tawagin siyang 'under' niyo ng mga tauhan sa farm. Kakakilig nga Ma'am e. Gagawin lahat ni Sir lahat ng pinag-uutos niyo saka—"
"Sisa!" naputol ang mga sinasabi ni Sisa ng sawayin ito ni Manang Rosa.
Lumapit sa kanila si Manang Rosa at ngumiti sa kanya. She was shocked when it was a genuine smile. Palagian kasing malamig ang pakikitungo si Manang Rosa sa kanya.
"Hija, narinig namin na kambal daw ang magiging anak niyo?" They were eavesdropping?!
"Ah opo. Kambal nga po."
"Nasa genes kasi ni Sir Sergio ang pagkakaroon ng kambal."
"Napansin ko nga din po," sumagi sa isipan niya si Sanshell at Sanibelle, Connelly at Chesa pati ang triplets na sina Purcell, Prinsloo at Peachora.
"Anong plano mong gawin mamaya hija?" tanong ni Manang Rosa.
Saglit siyang nag-isip bago sumagot, "Matutulog po muna ako. Medyo pagod po kasi ako," tumayo siya at hinayaang ligpitin ni Manang ang kanyang pinagkainan.
"Ay dapat talagang matulog kayo, Ma'am. Mukhang pagod talaga kayo eh. Paano ba namang hindi e inumaga kayo ni Si," nanunuksong sabi ni Sisa nanakatikim ng isang kurot galing kay Manang Rosa.
For the ninth time, Daidara's cheeks heated in embarrassment, "Sige Ma'am matulog na muna kayo gigisingin na lang namin kayo kapag inabot kayo ng pananghalian sa pagtulog," anang Manang Rosa.
Mabilis siyang nagpaalam at nagtungo sa second floor. She was going to enter her room when suddenly a thought occurred to her. Mabilis siyang lumihis at pumunta sa kuwartong malapit sa kanya. She slowly opened the door of Munzio's room. Kumpara kahapon, mas malinis na ang kabuuan nito ngayon.
The books about pregancy were now arranged properly on the bookshelves on the right along with books about economics and farming.
Umupo siya sa king-sized bed habang inililibot ang tingin sa paligid. The room was pretty similar on her but in more manly and well, organised way. Nag-init ang kanyang katawan ng maalala ang mainit na pagtatagpo na naganap sa kinauupuan niya. She couldn't say she didn't like what happened, because for Pete's sake, she was conscious and enjoying it.
"What was that?" she muttered to herself when a red box under the bedside table caught her eye.
Kinuha niya iyon at pinagmamasdan. It looks like it was girl who made it. Too girly for Munzio's taste. Did someone gave it to him? Then why he would keep it?
Mabilis niyang ini-lock ang pintuan para maiwasan ang pagpasok ni Manang Rosa. Ayaw niyang isipin nito na pakialamera siya. Well, it was just her and her curiosity. When she opened the box, it was full of pictures, her pictures! And cheesy looking envelope, probably a love letter.
Nang tingnan niya isa isa ang pictures, nagulat siya dahil puro mukha niya ang laman niyon. Some of the were stolen shots, some were printed from her social media accounts and most of it were the pictures with his cousins with her.
"What is this?" isang picture ang nagtawag ng kanyang pansin dahil mas malaki ang size nito kumpara sa iba.
It was her and Munzio smiling at the camera. Sa tingin niya at ito ang kuha ni Sanibelle. She was smiling while holding a cotton candy beside her was Munzio, his lips slightly tugged and eyes laughing. Mukha silang magkasintahan sa litrato.
Nang tingnan niya ang likod ay may nakasulat na, 12-22-16.
The cheesy looking envelope was actually a love letter, for her! Hinuha niya ay nasa dalawangpu't lima ang bilang ng mga iyon. Mabilis niyang pinahid ang pawis na namumuo sa kanyang noo.
"Wow... He's been writing these letters for me?" She gaped while she read three love letters
. It composed of how he feels whenever I wasn near him, talking to him, laughing with him, compliments and feelings for her. She was overwhelmed of what she discovered.
Mabilis niyang iniyos ang pagkakalagay ng mga ito at inibinalik sa dating pagkakalagay. It feels like invading his privacy even if it was meant for her. He was telling the truth last night! But love letters and collecting picture were so very different from his personality.
Hindi niya mailarawan na ni Munzio ay gumagawa ng ganoong mga bagay. She can't help but feel a fluttery in her heart and escaping a giggle from her mouth.
She was smiling when she lay down at Munzio's bed. Nasamyo niya ang panlalaking amoy nito sa unan nito. Daidara closed her eyes and let the wave of exhaustion drown her.
Gaya ng sinabi ni Manang Rosa, ginising nga siya nito ng magtatanghalian na. After lunch, she spent her whole afternoon in the garden while reading romance novel. Natigil lamang si Daidara ng bumuhos ang ambon na 'di kalaunan ay naging malakas na ulan.
Ika-siyam na ng gabi ay hindi pa siya kumakain at nanatili sa sala habang naglalaro ng Candy Crush sa kanyang cellphone para pampalipas ng oras.
"Ma'am, baka po mamaya pa ang dating ni Sir Zio kasi maulan. Ang mabuti pa Ma'am ay mauna na po kayong kumain," lumapit sa kanya si Sisa para sabihin ito.
She narrowed her eyes at her cellphone, "I'm not waiting for him."
"Kung gusto niyo Ma'am, sumabay na kayong kumain sa'min. Nagluto si Manang ng paborito niyong sinigang na bangus," she could hear her stomach growling and her mouth watering.
"Hindi pa ho ako nagugutom. Mamaya na ako kakain. Mauna na ho kayo."
Nag-aalangang tumalikod sa kanya si Sisa. After a while, she glanced at the wall clock on her right. It's fifteen minutes before ten o'clock! Munzio wasn't here! Her stomach was growling in hunger and she remembers that she shouldn't starve her babies.
Masama ang loob niya habang kumakain. Hindi siya kinausap nina Sisa dahil nararamdaman niyang alam ng mga ito na galit siya.
He promised to be there for dinner! Nag-antay lamang siya sa wala. She brusquely entered her room. Nagpupuyos ang kalooban na humiga siya sa kanyang kama. She felt tears slipping in her eyes. Mabilis niya iyong pinalis at isinisi sa hormones. She wasn't crying just because he broke his promise!
NAIINIS NA isinara ni Munzio ang pintuan ng sasakyan niya at sinumulang lakarin ang daan patungo sa bahay niya bitbit ang isang sako ng mangga. Dara likes mango shakes. That what Manang Rosa told her threw months ago so he made sure that the house never experience scarcity in mangoes.
He squinted his eyes in darkness and blurriness cause by the raging rain. Sa dami ng araw na mawawalan siya ng gasolina, ngayong araw pa itinapat. He promised his wife to be in time for dinner. Alam niyang kasalanan din naman niya.
He delivered large amount of vegetables in neighboring town and didn't bother to stopped by in the gasoline station nor checking his gas. He was being too excited to come home. Dara probably hate him right now.
Argh! I messed up! We just gotten along.
Napabuntong hininga na lang siya dahil alam niyang malayo layo pa ang lalakarin niya. After minutes or hour of walking, he managed to get in the house porch. Kumakapit sa katawan niya ang basang basang damit.
He slowly opened the front door to avoid creating noise. Munzio silently cursed himself when he saw it was already midnight. Dara probably sleeping right now.
Ibinaba niya ang sakong dala saka inunat -nat ang nga braso. Mabilis siyang nagtungo sa kusina para ilagay ang laman ng sako. He stopped in her tracks when he heard heartbreaking woman cries from the kitchen. It was like... someone was hurting her.
End of chapter 14
If you like this particular chapter, please vote on it. I appreciate every votes and comments from you guys. Voting is a huge support on authors. Thank you!<3
![](https://img.wattpad.com/cover/286409383-288-k710114.jpg)
BINABASA MO ANG
He Badly Wants Her (R-18)
RomanceWARNING! SPG | R- 18 | MATURE CONTENT! He raped her. He violated her. And now, she hates him. Hindi mapagkakailang atraksiyon ang naramdaman ni Munzio 'Zio' Eleazar sa kanilang unang pagkikita ng babaeng unang nagpatibok ng kanyang puso, Daidara 'Da...