Love me, don't Flirt

I have to see you everyday

Unicode

ဖြူစွတ်နေသောကားတစ်စီးက စံတော်အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်တန့်သွားသည်

ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ Jungkookဟာ စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတဲ့ လည်ပင်းထက်က နက်ခ်တိုင်ကို ကြမ်းတမ်းစွာ ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်

အိမ်တံခါးမကြီးကို ဖွင့်ဖို့အပြင် အရင်ပွင့်လာသော တံခါးနဲ့အတူ Taehyungကိုပါ မြင်လိုက်ရသည်

Taehyungကို ကြည့်ရတာ အလျင်လိုနေသလိုပင်
ထူးထူးဆန်းဆန်း အိမ်စောစောပြန်လာတဲ့Jungkookကိုမြင်လိုက်ရတော့လည်း တဖန် အံ့ဩသွားဟန်

" Jungkook? "

Jungkookကတော့ ပြန်လည်းမထူးသလို ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ဘေးတစ်ဖက်ကိုသာ ကပ်ကာ လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်

" မင်း ကုမ္ပဏီကို သွားခဲ့တာမလား အဖေက ဘယ်လို ဆေးရုံရောက်သွားတာလဲ ခု ငါ့ကို အတွင်းရေးမှူးက ဖုန်းဆက်တာ "

ဆေးရုံကို လိုက်သွားဖို့ ပြင်နေတဲ့ Taehyungက အခြေအနေသိ‌လောက်မယ်ထင်တဲ့ Jungkookကို အရင် လှမ်းမေးသည်

Jungkookက ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲကို လက်ထည့်လိုက်ရင်း

" မသေပါဘူး အေးဆေးပေါ့ "

ထိုပေါ့ပျက်ပျက်အဖြေကြောင့် Taehyung တစ်ချက် ဒေါသထွက်သွားဟန်ပေါ်ပေမယ့် တစ်ဖက်လူကတော့ ဂရုစိုက်ပုံမပေါ်ပေ

ခဏအကြာမှ Taehyung သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး

" Jungkook... မင်း ဒီကုမ္ပဏီ အာဏာလွှဲမယ့်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး မင်း မကျေနပ်တာ ငါသိပါတယ်.. ငါကလည်း ဒါတွေမမက်ဘူး လွှဲပေးရင်တောင် ငါ ဒီCEOနေရာကိုယူဖို့ စိတ်ကူးမရှိဘူး မင်းသဘောပါ... မင်းလိုချင်ရင် ယူလိုက်ပါ... အဖေ့ကိုတော့ အကျပ်မရိုက်ပါနဲ့ ခုတောင် မင်းကြောင့် ဆေးရုံရောက်သွားရတာမလား အဖေ့ကိုတော့ ထပ်ပြီး ဒုက္ခမပေးပါနဲ့ "

ထိုစကားကြောင့် Jungkook မျက်နှာကို တည်ငြိမ်အောင် ဆက်လက်ထိန်းထားရပေမယ့် လည်ပင်းတစ်လျှောက်ကတော့‌ ဒေါသကြောင့် ထောင်ထွက်လာတဲ့ သွေးကြောများကို မြင်နေရသည်

" မင်းအဖေကိုကျ နာတတ်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား "

ထိုစကားကြောင့် Jungkookရဲ့ ပခုံးထက်ကို Taehyung ခပ်ဖွဖွလှမ်းကိုင်လိုက်ရင်း