Bad influence: a happily ever after

Quality time

De felle zonnestralen schijnen door de dunne gordijnen heen. Ik kreun en trek de deken over mijn hoofd heen. Ik merk dat Kane begint te verschuiven en steeds weer dichter naar mij toe komt. Ik rol mij om zodat ik naar hem toe kijk en onze lichamen tegen elkaar aan liggen. 'Goedemorgen' kreunt hij met een schore stem en plaatst zijn arm om mij heen. 'Hey' zeg ik en leg mij hoofd tegen zijn borst. 'Kunnen we eindelijk uitslapen zijn we weer vroeg wakker' grapt hij en speelt met mijn haren die boven de deken uitsteken. 'Komt door die kut gordijnen' mompel ik en nestel mij nog meer tegen hem aan.

...

We lopen door de straten achter het hotel richting Ibiza stad om te ontbijten. Ik kijk mijn ogen uit wat voor mensen hier allemaal lopen. Het is heel gevarieerd publiek... van enge vieze oude mannetjes tot vrouwen met nog meer Botox dan bloed in hun lichaam. Kane merkt het ook op en trekt mij tijdens het lopen dichter naar zich toe door mijn hand te pakken.

'Het is gek zo zonder de kinderen' zeg ik terwijl we een smal trappetje aflopen. 'Ja, ik dacht vanochtend al automatisch wie gaat er uit voor met eerste flesje van mees' lacht Kane en ik geef hem een duw. 'Alsof jij dat zomaar uit je zelf zou gaan doen' lach ik.

We gaan bij een strandtent zitten en bestellen ontbijt. 'Wat had je vandaag in gedachten om te doen?' Vraagt Kane en wrijft met zijn hand over de mijne. 'Hmm een rustig stranddagje misschien?' Stel ik voor en hij knikt. Op dat moment gaat zijn telefoon af en ik zie dat hij een verschrikte blik op zijn gezicht krijgt.
'Is er wat mis?' Vraag ik en ik schud zijn hoofd. 'Nee laat maar gaan' zegt hij en draait zijn telefoon om. Ik trek mijn wenkbrauw op en besluit het te laten gaan. Ik doe zo erg mijn best om deze vakantie voor een keer geen ruzie te maken.

'We moeten deze vakantie echt de bruiloft een beetje gaan uitdenken' ik probeer een gesprek aan te knopen, maar Kane knikt alleen maar en neemt nog een slok van zijn koffie. 'Of heb je daar geen zin in?' Vraag ik en op dit moment voel ik mij heel ongemakkelijk door zijn gedrag. 'Nee eef, als jij dat deze vakantie wilt doen dan gaan we dat doen' zegt hij en pakt mijn hand weer beet.

Ik zucht 'zeg gewoon nou maar wat er aan de hand is, want dit gedrag van jou geeft mij de zenuwen' zeg ik en kijk hem aan. Ik zie de paniek in zijn ogen en ik wil nu een antwoord. 'Als ik je beloof dat het niet werk gerelateerd is en het om wat anders gaat, mag ik dan heel even van tafel om een belletje te plegen?' Smeekt hij zowat en staat al op. 'Ik wil echt niet zeuren Kane maar nu spreek je weer niet de waarheid en doe je weer achterdochtig naar mij toe' zeg ik en ik voel me echt teleurgesteld. Ik dacht dat we dit stadium voorbij waren.

'Eef ik wil niet meer vertellen, omdat het een verassing is oké?' Zegt hij en ik merk aan zijn stem dat hij de waarheid spreekt. 'Nu alsjeblieft geen vragen meer stellen ik ben zo terug!' Zegt hij en loopt van de tafel.

Ik zucht, een verassing? Zal hij iets gepland hebben deze vakantie, of wanneer we thuiskomen? Ik ga mij proberen in te houden, maar als er iets is waar ik heel zenuwachtig van wordt zijn het wel verassingen.

....

'Kom we gaan zwemmen' zegt Kane wanneer we aan het strand liggen. 'Lief, niet nu ik heb mij net ingesmeerd' zeg ik en smeer nog de laatste strepen zonnebrand weg. 'Maar het is warm hier' jammert Kane en ik zucht. 'Ik dacht lekker rustig zonder kinderen op vakantie, maar blijkbaar is er een groot kind per ongeluk meegegaan' zeg ik en terwijl ik die laatste worden uitspreek pakt Kane me op en tilt hij mij over het strand heen. Ik slaak een gil uit en ik zie iedereen om mij heen kijken.

'Ssstt straks denken ze nog dat ik je ontvoer' lacht hij terwijl we steeds dichter bij de zee komen. 'Waarom kan het nooit normaal' jammer ik terwijl ik het water dichterbij zie komen. 'Het is heel simpel, omdat wij niet normaal zijn' antwoord Kane lachend en ik lach met hem mee. 'Als je me maar niet-' en voordat ik die zin kan afmaken gooit hij mij in het water en zwemt hij mij voorbij.

'Heerlijk dat koude water' zegt hij met een grijns en ik voel me net een verzopen zeehond. 'Zij fijn dit' zucht ik en zwem naar hem toe. Ik haak mijn armen om zijn nek en mijn benen om zijn middel. 'Hier kan ik wel aan wennen zo' fluister ik terwijl ik mijn hoofd tegen zijn borst aanleg. 'In Miami hebben we ook genoeg stranden?' Vraagt Kane zich hardop af. 'Ja, maar het is toch anders' zeg ik en sluit mijn ogen om van dit moment te genieten. 'We moeten dit vaker doen, quality time voor ons samen' zegt Kane en ik knik. 'Het was beetje moeilijk om dat te doen de laatste tijd' zucht ik.

'Klopt, en dat mag je mij voor de volle 100% kwalijk nemen. Ik had jou nooit in die shit mogen betrekken' ik kijk hem aan en zie dat hij deze woorden meent. 'Ik was op dat moment gewoon op de verkeerde tijd en verkeerde plaats' zeg ik en druk een kus op zijn borst. 'Iedere man zou voor zijn vrouw zorgen en ik zorg ervoor dat je in de bak beland en onze kinderen onder toezicht van jeugdzorg komen te staan' ik hoor zijn stem kraken. 'Ik wil niet meer praten over die tijd. Het is nu allemaal opgelost toch? Nog een gesprek en we zijn overal van af' ik probeer het optimistisch te brengen, maar eerlijk gezegd zie ik er ook heel erg tegen op. Tegen de tijd die nog komen gaat..

A/N

Eindelijk gaat het boek van Eva en Kane weer verder! Ik moet eerlijk zeggen dat ik inspiratieloos was en ik daardoor even geen zin meer had om aan dit boek te werken. Maar laatst heb ik zelf de boeken nog eens gelezen (ja ik lees soms mijn eigen boeken, erg hè?!) en toen besefte ik dat dit verhaal nog lang niet is afgelopen en er dagelijks nog veel mensen zijn die stemmen op dit boek. Ik probeer dan ook mijn best te doen komende tijd!

Xx