Bad influence: a happily ever after

Overnachting

'Oh en vergeet mees niet zijn flesje te geven om 7 uur anders is hij de hele nacht uit zijn ritme' Eva praat maar aan een stuk door en ik zie dat Hannah ondertussen al is weggelopen. 'Het komt allemaal goed, gaan jullie nou maar' zegt Hannah en geeft mij een knipoog.

'Jaja, ik geloof ook wel dat het goedkomt maar alsnog komt dan de moeder in mij naar boven' zegt Eva en drukt een kus op Hannah haar wang. 'Je ziet er geweldig uit' fluistert ze in haar oor denkend dat ik haar niet hoor. Ik moet lachen, ook al heeft ze gelijk. Eva ziet er adembenemend uit in een rode jurk die geheel om haar lichaam aansluit en de zwarte pumps eronder maken het al helemaal geil.

Mijn tong glijd onbewust over mijn lippen heen en ik zie Eva naar mij lachen. Ze weet precies waar ik nu aan denk, maar dat bewaren we maar voor later.

'En vind je het fijn om even weg te zijn van huis?' Vraag ik aan haar wanneer we in de auto zitten onderweg naar het restaurant. 'Ja, maar ik vind het ook raar zo zonder mees' antwoord ze en ik zie haar op haar wang bijten. 'We gaan er een leuke avond van maken schatje' zeg ik en leg mijn hand op haar bovenbeen. 'Ik hou van je Kane' antwoord Eva en legt haar hand boven op die van mij.

Bij het restaurant is het druk. Het is een drie sterren restaurant dus wat verwacht je. We krijgen een mooi afgelegen plekje in het restaurant toegewezen waar ik blij mee ben. Een beetje privacy stel ik wel op prijs, in plaats van dat de mensen van de tafel naast je weer mee luisteren.

'Wat heb je het toch weer groots aangepakt Kane' zegt Eva glunderend wanneer ze om zich heen kijkt. 'Je hebt het verdiend Eef na alle ellende' vertel ik haar en schraap mijn keel. 'Ik wil graag met een schone lei beginnen, zonder drama' ze knikt instemmend en veegt een pluk haar achter haar oor.

'Wat wij hebben meegemaakt in die paar jaar tijd maakt een gemiddeld mens nog geen eens mee in zijn leven' zeg ik en Eva zucht. 'Het is gewoon al 4 maanden geleden dat mees op de wereld is gekomen, de tijd gaat zo snel' ik knik.

'Je bent zo een geweldige moeder voor de kinderen. Ik bewonder je echt daarvoor' zeg ik, en ik meen het. Wat Eva allemaal heeft doorstaan en hoe ze er nu nog bij staat is echt heel bijzonder. Ieder ander was allang ingestort, maar zij heeft altijd beide benen op de grond weten te houden. 'Op den duur zou ik nog meer kinderen willen Kane' zegt ze opeens uit het niks.

Ik verstik mij in mijn water en kijk haar aan. 'Meen je dat?' Vraag ik met een schorre stem door de hoest aanval die ik net had. 'Ja, ik heb altijd al een groot gezin gewild, 4,5 kinderen' antwoord ze en ik zie dat ze bloost. Ik krijg het benauwd bij het idee dat er 4,5 kinderen straks bij ons zouden rondlopen. 'Ik vind 3 ook een goede tussen oplossing?' Begin ik, maar ik weet dat ik dit nooit win en Eva haar zin krijgt. 'Dat gaan we nog wel zien' zegt ze en ik zie haar glimlachen.

'Hoe is het op werk?' Vraagt Eva wanneer we ons voorgerecht op hebben. Over dit onderwerp wilde ik het nou net niet hebben... 'misschien is het beter als we hier niet over praten' vertel ik haar en kijk om mij heen. 'Maar ik wil gewoon een normaal stel zijn, ik kan toch gewoon aan je vragen hoe werk is dat is doodnormaal' zegt Eva en legt haar hand op de mijne. Ik zucht 'het gaat kut, maar maak je daar geen zorgen om alsjeblieft. Ik ga alles oplossen en je zal er niks van merken' ik zie haar bedenkelijk kijken maar al snel trekt ze bij 'oké'

'Oke?' Herhaal ik. Dit is alles behalve wat ik had verwacht als reactie. 'Ja, als jij zegt dat je het oplost dan geloof ik je en zal ik mij er niet mee bemoeien' vertelt Eva mij en wrijft met haar vingers over mijn hand heen. Ik begin te lachen 'waarom lijk je opeens zo een ander persoon, ik vind je leuker zo' zeg ik. Eva houd haar schouders op 'ik wil gewoon een normaal en gelukkig gezin zijn'. 'Het spijt me dat we dat nooit zijn geweest 'normaal' zeg ik en sla mijn ogen neer. 'Ah joh wat is nou normaal, iemand heeft dat ooit bedacht en dacht iedereen moet hetzelfde zijn' ik moet weer lachen om Eva haar humor. Ze is vandaag zo anders, veel levendiger.

Na het eten zitten we in de auto naar huis. De rit is ongeveer 30 minuten, niet dat ik het erg vind alle tijd die ik met Eva samen besteed is mij veel waard. 'Ik vond het erg leuk Kane, we moeten dit vaker doen' zegt Eva en ik ben het met haar eens. 'De avond is nog niet voorbij babe' zeg ik en kijk haar aan. Met opgetrokken wenkbrauwen staart Eva mij aan.

'Je mist de afslag' zegt ze na een tijdje wanneer we de verkeerde richting op gaan. 'Misschien gaan we ook wel niet naar huis toe' zeg ik, wetende dat het haar nog nieuwsgieriger maakt.

Wanneer we zijn gestopt voor een hotel zie ik Eva glunderen. 'Niettt!' Roept ze, 'gaan we echt hier overnachten' ik knik en druk een kus op haar wang. 'Je bent echt de man van mijn dromen' fluistert ze wanneer we het hotel binnen lopen. Ik voel mijn wangen kleuren, dit is het beste compliment dat ze me had kunnen geven en de avond moet nog beginnen.