Bad influence: a happily ever after

Beloftes

P.O.V Kane

'De kinderen staan onder toezicht van jeugdzorg' is het enige wat ik nog hoor weergalmen in mijn hoofd. Ik voel langzaam dat ik mezelf gek aan het maken ben. Eva doet me wat als ze dit hoort.

'Kane?' Klinkt een stem aan de andere kant van de telefoon. Het is Hannah die mij hiervan op de hoogte bracht. 'Sorry, ik...' is het enige dat ik uit mijn mond krijg. 'Luister het belangrijkste wat jullie nu moeten doen is zorgen dat je uit de gevangenis blijft' vertelt ze. Ik knik instemmend ,maar bedenk me dan dat zij mij niet ziet. 'Ja ik weet het' zeg ik en denk aan Eva.

'Heb je al contact gehad met haar?' Vraagt Hannah. 'Ja ik heb haar eergisteren maar twee uur gezien en verder vertellen ze me niks over haar of onze situatie' zeg ik en kijk naar de agent die tegenover me zit, te wachten tot ik klaar ben met telefoneren.

'Maar Kane?... misschien dat ik dit niet hoor te vragen, maar heb jij Mason echt niet vermoord?' Hannah haar stem kraakt. 'Nee Hannah dat heb ik niet gedaan' zeg ik en het is de waarheid. Ik zelf heb hem niet vermoord, maar iemand anders in opdracht wel... 'oké fijn' zucht ze opgelucht. 

Ik rond ons gesprek af en hang op waarna ik weer naar mijn cel wordt gebracht. Mijn gedachtes gaan terug naar Mason die dood op de grond lag in New York. Ik heb altijd al getwijfeld of ik dit aan Eva moest vertellen, maar ik heb gewoon niet de moed gehad het te durven vertellen. Het is en blijft de vader van haar kind.

*flashback*

Ik kijk naar Harvey die mij met grote ogen aankijkt. 'Ga je serieus hem laten omleggen?' Herhaalt hij nogmaals. Ik knik 'hij is een gevaar voor Eva en de kinderen, ik kan niet anders'. Zodra ik Mason opgespoord had en erachter kwam dat hij in New York zit heb ik hem laten schaduwen. 'Ga je het zelf doen?' Vraagt Harvey en kijkt mij vies aan. 'Nee, ik ga iemand de opdracht geven' zeg ik snel en sluit even mijn ogen.

Die jongen was jaren lang mijn beste vriend en ik ben en blijf hem dankbaar voor de tijd dat hij op mijn gezin heeft gepast, maar nu hij veranderd is, is hij een gevaar geworden voor iedereen. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen man, doe wat je moet doen' zegt Harvey en verlaat het kantoor.

Ik zucht en voel de woede opeens opkomen. 'VERDOMME!' Schreeuw ik en smijt alle boeken van de tafel af. Ik wil dit niet doen, maar ik kan niet anders. 'Doe het voor Eva, voor Eva' fluister ik in mezelf en pak dan mijn telefoon om haar te bellen. Ik moet haar stem horen.

* Einde flashback*

'Ik moet haar spreken' smeek ik de agent die voor mijn cel staat. Hij schud zijn hoofd en negeert mij. 'IK WIL HAAR VERDOMME ZIEN NU!' Schreeuw ik met mijn handen in het haar. Ik wordt helemaal gek hier, ik heb haar nodig nu. Verderop hoor ik wat deuren open en dicht slaan en ik hoor een bekende stem. 'BAS HIER!' roep ik en al gauw staat hij voor mijn cel.

'Jezus Kane je mag blij zijn dat je in die cel zit want ik had je nu graag een paar klappen willen geven, mijn zusje hoort niet in de gevangenis!' Zijn stem klinkt woedend. 'Het spijt me echt je wilt niet weten ik wil ook dat zij er uit komt geloof me' zeg ik smekend. 'Ik heb een advocaat voor jullie beide geregeld over een uur zal die hier zijn, ik kom nu voor Eva' ik bedank hem en zeg dat hij tegen Eva moet zeggen dat ik van haar hou en hij verlaat de gang weer.

4 uur later...

Ik ben net opgehaald door een agent zodat ik kan douchen. Dat is wel het laatste waar ik op dit moment aan kan denken. Ik heb een sprankje hoop dat Eva daar ook zal zijn, maar zo dom zullen die agenten wel niet zijn om ons bij elkaar te zetten.

Op de terugweg van de douche lopen we een andere weg dan de heen weg. Ik voel aan alles dat Eva ergens in deze gang zit en mijn hart begint sneller te kloppen. Ik wil dat ze mij kan horen maar zodra ik begin te schreeuwen gaan ze mij natuurlijk weghalen hier. Ik moet geluid maken maar niet opvallend. 'Doet u dit vaker op een dag?' Vraag ik aan de agent. Misschien hoort ze mijn stem en reageert ze daar op. De agent kijkt mij raar aan maar gaat toch op mijn vraag in. 'Ja wel 10 keer per dag' zucht hij en begint wat langzamer te lopen, mooi doel bereikt.

'En hoeveel gevangenen zitten hier nou op zo een politiebureau?' Vraag ik door en verhef iets mijn stem. Jammer genoeg hoor ik nog niks van Eva. 'Het verschilt, op dit moment zijn het er 12, maar van de week waren het er 20' antwoord de man en stopt met lopen. 'Ik ga even koffie halen twee seconden' zegt hij en gaat bij de koffiemachine 2 meter verderop staan. 'Hebben de beetje goede koffie hier, is is het niet te zuipen?' Zeg ik nog luider, mijn laatste poging om contact te krijgen met Eva.

'Nou, ja ik moet het ermee doen' antwoord de agent en zoekt in het kastje eronder naar wat dingen. 'Kane?' Hoor ik een krakende stem achter mij. Ik draai me om en zie Eva daar op de grond zitten. 'Eva!' Zeg ik iets te enthousiast maar gelukkig heeft de agent het niet gehoord.

'Ik wil dit niet meer, ik wil weg hier' snikt ze en ik zie dat ze overstuur is wat mijn hart doet breken. 'Ik zorg dat jij vrijkomt eef, ik ga bekennen en dan wordt jij vrijgesproken' zeg ik. Ik zie haar ogen groot worden. 'Bekennen voor wat?' Snikt ze en ik zie de paniek in haar ogen. 'De drugshandel natuurlijk' antwoord ik en ik zie dat ze al wat rustiger wordt. 'Geloof me Eef ik heb hem niet vermoord' zeg ik nogmaals. Ik begin mezelf haast te geloven dat ik er echt niks mee te maken heb.

Ze knikt 'ik geloof je, ik wil gewoon naar huis naar de kinderen' 'ik ga daar voor zorgen schat, het komt goed' zeg ik en voel een traan over mijn wang lopen. 'Ons gezin zal voor een tijd niet compleet zijn, maar voordat je het weet ben ik er weer en gaan we helemaal opnieuw beginnen, beloofd' zeg ik huilend en kijk naar mijn verloofde, die binnenkort mijn vrouw had moeten zijn. 'Ik wil niet dat je een tijd weg bent, je kan wel steeds beloftes maken, maar je komt ze niet na Kane. Keer op keer stel je mij weer teleur. Je zou me nooit meer verlaten en toch gaat het weer gebeuren. Ik ben net weer er boven opgekomen, maar door dit hele gebeuren doe ik weer 10 stappen achteruit'

Eva's worden raken mij recht in mijn hart en ik zie hoe overstuur ze is. 'Ik wil dit niet meer zo Kane, eens houd het op. Ik heb hier kunnen nadenken en ik had dit al veel eerder moeten doen maar ik kies nu echt voor mezelf en de kinderen, sorry' zegt ze huilend. Ik voel mezelf helemaal instorten en ik moet mij inhouden haar cel niet open te breken en haar vast te pakken en te vertellen hoeveel ik van haar houd.

De agent staat naast me en zal het laatste deel van het gesprek wel gevolg hebben want ook hij is stil. 'Ik wil naar mijn cel' zeg ik bod en draai mijn hoofd weg van Eva. De agent knikt en ik stilte brengt hij mij naar mijn cel.

Eva en ik hebben veel meegemaakt. Maar door deze woorden weet ik dat dit de laatste druppel voor haar is geweest en ze nu echt klaar met mij is. Ik heb het voor eens en voor altijd verpest en ik ben mijn gezin dan nu ook echt kwijt.

Ik voel de woede opkomen en sla met mijn vuist meerdere malen tegen de betonnen muur totdat ik verdoofd ben en het bloed overal ligt en ik neerval en niet meer kan opstaan. Alles wordt zwart.